Hij is niet aan z’n proefstuk toe, Russ Tolman. “Sweet spot” is al zijn vijfde : “En mijn favoriete, ” zegt hij, “want ik word steeds beter in this songwriting thing, qua zingen en qua opnemen. Het heeft een tijdje geduurd voor ik het doorhad, maar dit is een vak dat je niet in een, twee, drie onder de knie hebt. Ik leer konstant. Iedere keer ik de radio opendraai, kan ik weer iets meer. “

Ook wat de business-kant betreft : “Ik maak nu platen in eigen beheer en zoek daarna een distributeur. Op die manier hou ik alle rechten in eigen hand en ben ik financieel veel beter af. Ik liet de vorige vier platen door één firma verdelen voor heel Europa en het gevolg was dat ze nergens te vinden waren. Nu ben ik kieskeuriger : ik heb nu vijf firma’s en ze zijn allemaal bereid iets voor mij te doen. Het duurt weliswaar iets langer : “Sweet spot” was bijvoorbeeld een jaar geleden klaar en is, vanwege de onderhandelingen nu pas uit, maar dat heb ik ervoor over. “

Tolman heeft op een gitaar gespeeld sinds hij vijf was, maar echt serieus werd het toen hij aan de universiteit zat, in 1978 : “De invloed van punk, zelfs in Amerika. Het idee dat je geen virtuoos moest zijn om in een band te spelen. Toen kwam ik Steve Wynn tegen en die zei : hé, jij speelt gitaar, laten we een groepje oprichten. The Suspects was dat. We wilden een soort Blondie zijn, een lief popbandje. Nu kan ik er vertederd op terugkijken, maar indertijd was ik het snel beu. En ik ben in True West verzeild : de Yarbirds gemengd met Television, The Byrds en Quicksilver Messenger. Op zich was het een vrij goeie band, maar ik was gefrustreerd omdat ik de songs schreef en toch maar derde man was na de zanger en de andere gitarist. Uiteindelijk was de enige logische konklusie : dan moet ik ook maar genoeg ballen hebben om het op m’n eentje te redden. En sindsdien ben ik solo. “

In Europa keken wij over de Atlantische Oceaan en zagen : hé, een heuse scène daar aan de West Coast, met groepjes als Dream Syndicate en True West. “We waren verwant, ” zegt Tolman, “maar zeker geen intieme familie, hoogstens aangetrouwde neven. De ego’s waren namelijk nogal groot in die dagen. Ik had op een bepaald moment de kans om in Dream Syndicate te stappen, maar omdat Steve Wynn zo’n dikke nek had, heb ik dat uiteindelijk niet gedaan. De enige reden waarom het leek alsof we vrienden waren, was omdat de enige manier om organizatoren te overtuigen een package-deal was. Ach, ik praat er niet meer over : je moet ook niet teruggaan naar je liefje van de middelbare school. “

Z’n doel blijft nog wel onveranderd : “Een elpee maken die zo konsistent is als “Highway 61 Revisited” van Bob Dylan en songs schrijven die de universele aantrekkingskracht hebben van Hank Williams. “

“Sweet spot” van Russ Tolman is verschenen bij Brilliant Records. Tolman koncerteert op 27/2 in de Bellevueclub Brussel.

Russ Tolman : ego onder ego’s.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content