De bekendste groep waar Ian Bishop (brein van Rosa Mota) als bassist heeft ingezeten, was Ultra Vivid Scene : “In die tijd waren we nog in London gecentralizeerd. We kregen een kontrakt van 4AD, we begonnen op te nemen, maar mijn maatje kreeg ruzie met de producer, nam de banden mee naar New York en de facto behoorde ik niet meer tot de groep. Een tijdje later ben ik ook twee jaar in New York gaan wonen en heb daar in Bobbo gespeeld, waar niemand ooit van gehoord zal hebben. “

Een klein jaar na zijn terugkeer in Londen formeerde Bishop Rosa Mota. “Ik had een duidelijk omlijnd idee van het soort band dat ik wou. Hij moest in staat zijn om stillere passages even overtuigend te spelen als lawaaierige. Dynamisch en divers, zoals Bobbo. Dit gezegd zijnde, denk ik dat onze tweede cd minder gevarieerd zal zijn : we hebben nu het punt bereikt dat mensen van ons verwachten dat we divers en ànders zijn. Dus zeg ik : om ànders te zijn, moeten we misschien hetzelfde klinken. Ik ga nu meer in de richting van “Come on pilgrim” van de Pixies. ” Hoewel volgens ons Rosa Mota bijwijlen nu al als de Pixies klinkt. “Het is moeilijk om van een bepaalde invloed te spreken, ” zegt Bishop, “omdat de groep uit vijf leden bestaat, die allemaal iets anders aardig vinden. Wat mij betreft : tot een jaar geleden waren de Pixies, zeker qua struktuur van de muziek, een leerschool voor me. Maar een band als The Gun Club is àltijd een van mijn lichtende voorbeelden geweest. “

“Wishful sinking” is het full-cd-debuut van Rosa Mota, maar er was al eerder een mini in 1993. “Erg gelukkig waren en zijn we daar niet mee, ” zegt Bishop. “We hadden van de platenfirma een budget gekregen waarmee we zes dagen konden werken : onvoldoende. We hadden een technicus die geen bal begreep van wat we wilden en het resultaat was dan ook dat we erg studio-achtig en clean klonken. Tegen de tijd dat we dat beseften, was het te laat : we konden de plaat zelfs niet meer hermixen, punt uit. “

Rosa Mota wordt wel eens in één adem genoemd met Elevate, zodat de vraag naar verwantschap zich opdringt. “We zijn vrienden, we delen dezelfde repetitieruimte, we wonen in hetzelfde deel van Londen, maar ik wil niet graag bij een bepaalde scene ingedeeld worden. We hebben nooit aansluiting bij iemand gezocht, wij zijn graag op ons eentje : eigenlijk zijn wij outsiders. Daarom gaat het ook zo traag voor ons in Engeland, omdat men geen etiket op ons kan kleven. De New Musical Express of Melody Maker zijn gebiologeerd door Britpop à la Oasis, Blur, These Animal Men of Elastica en blind voor al de rest. Als wij Amerikanen waren, dan zouden we al veel groter zijn geweest. “

Zou er overigens meer zitten achter de groepsnaam dan een verwijzing naar de fabuleuze Portugese atlete ? “Er zijn drie verklaringen, ” zegt Bishop. “Toen ik de groep oprichtte, kon je de televisie niet aanzetten zonder een race te zien, waarin zij domineerde. Da’s één. Maar ooit heeft iemand mij een boekje gegeven over de cocaïne-industrie en voor sommigen in die business is Rosa Mota de naam van een soort hasj. Da’s twee. En sinds wij ook voor die naam hebben geopteerd, zijn er dus drie verwijzingen : een loopster, een drug, een rockband. “

“Wishful sinking” van Rosa Mota is verschenen bij Mute Records. De band koncerteert op 16/4 tijdens Windorock in Oosterzele.

Rosa Mota : zacht én hard.