roots
Alsof het symbolisme nog uitgevonden moest worden, eindigen The Woodys hun prachtige, gelijknamige cd met “Like strangers”, een compositie van Boudleaux-Bryant. De missing link is uiteraard de Everly Brothers. The Woodys zijn een man-vrouwduo ( Michael en Dyann Woody) die desondanks als twee druppels water als de broertjes Everly klinken. Komt daarbij dat de composities ijzersterk zijn (Michael heeft onder andere gecollaboreerd met Steve Earle en Chris Hillman), dat de productie van Brian Ahern perfect is en dat mensen als Al Perkins, Albert Lee of Emmylou Harris niet voor iedereen komen opdraven.
Buddy Guy is op “Heavy love” fel op dreef. Z’n Chicago-blues zweet en stampt en wordt door nieuwkomer Jonny Lang op een track zelfs naar grote hoogtes gestuwd. David Z produceerde de gitaarlegende die op enkele songs wordt bijgestaan door idem dito Steve Cropper.
Er speelt ook nogal wat bekend volk mee op “The Peacemaker” van Jerry Lynn Williams: wijlen Stevie Ray Vaughn, Nicky Hopkins, Eric Clapton, John Oates, nog anderen, voor wie Williams dozen vol songs geleverd heeft en die nu een soort wederdienst bewijzen. En toch is dit een relatief ontgoochelende plaat omdat ze veel te oppervlakkig-glad is, bijwijlen zelfs aan de synthesizers hangt, en omdat Williams’ stem niet de absolute top is. Wat niet wegneemt dat “You better rock me baby” rockt als geen ander en “Lifetimeguarantee” mét toeters swingt als de pest.
Godzijdank is Screamin’ Jay Hawkins nog altijd geschift. Daarom is “At last”, dat in Amerika eind vorig jaar is uitgebracht, ook zo’n charmant werkstukje (in een productie van de extreem smaakvolle Jim Dickinson, trouwens). Wie naar de openingstrack “Listen” kan luisteren zonder brede grijns op z’n gezicht, kàn vermoedelijk niet lachen (al lijkt Jay de voorbije jaren iets té verliefd op het geluid van uiteenspattende winden). Merkwaardige cover van “I shot the sheriff”.
The Woodys, “The Woodys” ( Rounder). Buddy Guy, “Heavy love” ( Silvertone). Jerry Lynn Williams, “The peacemaker” ( Blue Mark). Screamin’ Jay Hawkins, “At last” ( Last Call).
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier