ZANGERES

Ik voelde me een buitenbeentje in Zo Is Er Maar één. Ik dacht dat JackoBond voor de niche van de kleinkunstliefhebber bestemd was. Hoe kon ik nu concurreren met popacts die een breed publiek aanspraken ? Doordat ik weinig verwachtte, had ik geen last van stress. Tot mijn stomme verbazing sukkelde ik week na week verder. Tot ik uiteindelijk won : héél maf.

Ik wou absoluut mezelf trouw blijven. Ik heb moeten vechten om covers van VoorMarie-Louise van Willem Vermandere en Laat Me van Ramses Shaffy te mogen brengen. De producers, die rekening houden met de smaak van de Eénkijker, waren daar niet direct voor te vinden. Eén keer heb ik tegen mijn zin een liedje gezongen, Passie van Clouseau, en daar voelde ik me achteraf heel slecht bij. Ze zullen me wel een koppig mens vinden, maar ik heb maar één referentie en dat is mijn buikgevoel.

Na winst in zo’n wedstrijd duwen de media je in een vakje. Ineens zag ik mezelf verplicht om me duidelijker te profileren als artiest, iets waar ik vroeger helemaal niet mee bezig was.

Ik werd bestookt met vragen om aan Yasminehommages deel te nemen. Ik zei er altijd ‘nee’ op. Zo goed had ik Yasmine niet gekend. Ik had wel het gevoel dat we elkaar apprecieerden. Eén keer heb ik toegezegd, voor De Eregalerij van Radio 2, omdat ik de kans kreeg om een eigen versie te maken van Porselein. Ik wou de mensen in de zaal doen nadenken over wat Yasmine met die song wou vertellen. “Behandel mij heel zacht” : na haar dood kreeg zo’n regel een extra dimensie.

Ik ben alleen met mijn moeder en mijn zus opgegroeid, wat resulteerde in een heel hechte band. Mijn moeder is heel sterk. Ze heeft behoorlijk wat meegemaakt : als gescheiden vrouw stond ze er plots alleen voor. Ze werkte op de sportredactie van de VRT, een heel intensieve job. Toch koos ze altijd voor haar kinderen. We kwamen niets te kort. Hoe ouder ik word, hoe meer ik haar daar dankbaar voor ben.

Op Studio Herman Teirlinck werd plots alles in vraag gesteld. De grond, waar ik zo graag met beide voeten op stond, verdween. Ook de confrontatie met Antwerpen was heftig voor een meisje uit Beernem. Mensen die je van je fiets sleuren omdat je aan de verkeerde kant van de fietspad rijdt… Het heeft twee jaar geduurd voor ik mij er op mijn gemak voelde.

“Een muur van lawaai, puur uit onzekerheid”, zei Willem Vermandere over drums. Ik begrijp hem. Drums geven een drive, maar je muziek klinkt veel naakter als je ze weglaat. Toch gaan we nu, voor de zomerfestivals, voor het eerst mét drummer optreden. We hebben de liedjes daarvoor in een stevig jasje gestoken. Ik ben er zelf van geschrokken dat ik toch goed kan rocken, als het moet.

Zelfs in de fitness zit ik in mijn dagboek te schrijven. Als ik er niet elke dag iets in noteer, wordt de drempel te hoog. Uiteraard komt er op die manier veel zever op papier, maar meestal zit er toch iets in, al was het maar één woord, waar ik als liedjesschrijver verder mee aan de slag kan.

Er was een periode waarin ik besloot geen kranten meer te lezen. Ik werd daar ongelukkig van, ik trek me alles wat er misloopt veel te hard aan. Ik ben niet geboren met het vermogen om te relativeren. Ik heb dat moeten leren. Het lukt me steeds beter, omdat ik omringd ben door mensen, zoals mijn lief, die het goede voorbeeld geven.

Ik kan heel jaloers zijn op gelovige mensen omdat zij wél antwoorden vinden. Ik werkte mee aan de cd In een ander licht van Stef Bos, waarop hij van bijbelfiguren mensen van vlees en bloed maakte. Het lied van Maria Magdalena dat ik zing, gaat voor mij gewoon over een liefdesrelatie.

–

Riet Muylaert (33) is zangeres van JackoBond. Ze is momenteel met haar groep haar nieuwe cd ‘Als ik van u was’ aan het opnemen. Première van hun zomertournee : 25/6, Mechelse Pleinfeesten. Meer info : www.jackobond.be. De najaarstournee ‘Als ik van u was’ start op 1/10 in De Roma, Borgerhout.

DOOR PETER VAN DYCK – FOTO PIET GOETHALS