Zag u ooit een prestigieuze literatuurverfilming met zoveel ridicule scènes als ?The Scarlet Letter” ? De slaafse versie die Wim Wenders in 1972 maakte van de klassieker van de Amerikaanse schrijver Nathaniel Hawthorne over een feministische martelares avant la lettre was slaapverwekkend saai ; de nieuwste en uitermate vrije bewerking is dermate nadrukkelijk aangepast aan de huidige mores en (wan)smaak, dat het ongewild soms erg leuk wordt. Zoals geschreven door Douglas Day Stewart en geregisseerd door Roland Joffé is Hawthorne’s parabel over tuchtigende repressie in het 17de-eeuwse New England niet langer een gotische nachtmerrie, maar een onderdrukt Monty Python-recital, compleet met happy end en een flinke portie lyrische overspelige seks.

Demi Moore is Hester Prynne, een vastberaden Engelse jonge vrouw die in koloniaal Massachusetts een nieuw leven wil opbouwen. Haar oude echtgenoot, een man die ze nooit beminde, moet later arriveren. Nadat zijn schip door Indianen wordt aangevallen, wordt hij dood verklaard en ziet Hester er geen graten meer in om haar vurige passie voor de jonge predikant Dimmesdale de vrije loop te laten.

Hun liefdesspel is het vroegtijdige komische hoogtepunt : Joffé doorsnijdt hun slow motion copuleren in een graanschuur met beelden van de piepjonge mulat-slavin van Hester, die tijdens het nemen van een bad een geheimzinnige erotische band smeedt met een scharlaken vogel (het lijkt wel een kanarie die in een pot kersenmarmelade is gedonderd), een beestje dat tijdens betekenisvolle momenten symbolisch door de film komt vliegen.

Hester en Reverend Dimmesdale ( Gary Oldman) doen het slechts één keer, maar Hester geraakt zwanger en wordt door de puriteinen verstoten. Wat veel taferelen oplevert, waarin een kokette Moore vanuit de hoogte doet tegen haar kwelgeesten, oude mannen met lange witte baarden die voortdurend in koor ?Thou shall not” roepen. Hester vliegt de cel in, waar ze haar onwettig kind baart. Eens op vrije voeten wordt ze verplicht om haar inkopen te doen met de scharlaken A (van ?adultery”) op haar boezem geborduurd, een schandvlek die Demi draagt alsof het een designer-label voor een gedateerde herfstcollectie betreft.

De anachronistische kostuumfilm gaat helemaal de onvrijwillige parodietoer op wanneer Hesters echtgenoot dan toch weer opdaagt. Een te lang gedwongen verblijf bij de roodhuiden heeft Robert Duvall geen deugd gedaan : hij scheert zich kaal, tovert een psycho-grijns te voorschijn, slaakt oorlogskreten en gaat geobsedeerd op zoek naar de zondaar wiens identiteit Hester angstvallig verborgen houdt.

?The Scarlet Letter”van Roland Joffé, met Demi Moore, Gary Oldman, Robert Duvall, Robert Prosky, Joan Plowright.