REIS NAAR BINNEN

Het salon midden in de woning : warme kleuren, Afrikaans aandoende artefacten, en een open haard die ook zichtbaar is vanuit de eetkamer zetten hier de sfeer. © JEAN-PIERRE GABRIEL

DE WARMTE EN HET MYSTERIE VAN HET AFRIKAANSE CONTINENT, HET COMFORT VAN EEN HEDENDAAGSE WONING, EN DE GRANDEUR VAN EEN OUD HERENHUIS VIND JE HIER ONDER ÉÉN DAK. EN JE ZWEMT ER IN HET GROEN.

Voor de verregaande verbouwing van deze woning, een vrij groot herenhuis, werd een beroep gedaan op architect Glenn Sestig. Maar alles begon met een ander project. Zo wilden de eige-naars een bestaande schuur laten omvormen tot een wellnessruimte. De vervallen staat van het bijgebouw en de omvang van de renovatie brachten hen echter op andere ideeën : ze besloten een nieuw paviljoen te bouwen, een langwerpig volume loodrecht op de as van het woonhuis. Daarvoor moest ook de indeling op de benedenverdieping van de woning aangepast worden.

De keuken en de eetkamer werden verplaatst, zodat er een gemakkelijke toegang ontstond naar het paviljoen en het openluchtterras tussen de twee gebouwen. De eetkamer wordt duidelijk afgebakend en gemarkeerd door een lederen tapijt waarop de tafel en de stoelen staan, maar verder vormen beide ruimtes één geheel. Glenn Sestig beperkte zich niet tot een soort stoelendans van kamers en functies. “De leidraad die we hebben gekozen, is de passie van de bewoners en hun twee dochters voor verre reizen.” Hij geeft er de voorkeur aan een exotische sfeer te suggereren, met het accent op het Afrikaanse continent.

In het salon, naast de keuken en de eetkamer, worden hedendaagse en tijdloze elementen met elkaar vermengd. De wandafwerking doet denken aan Marokkaans tadelakt, een van Sestigs favoriete materialen. Opvallend is de grote Saratogasofa van Donghia, bekleed met een stof uit stroken. De twee ruimtes in het verlengde hiervan verwijzen dan weer naar zwart Afrika. De kleur van de meubels en wandkasten lijkt op bepaalde exotische houtsoorten. Het bureaublad is afkomstig uit de zeer exclusieve Ozenfantcollectie, terwijl de ML-1001-lamp die Robert Kuo ontwierp voor McGuire voor de verlichting zorgt. De tafel doet denken aan houtsnijwerk uit Congo uit de jaren vijftig.

Voor kleurkeuze liet Glenn Sestig zich inspireren door een foto van Marie-Jo Lafontaine. Het dominante rood ervan keert regelmatig terug en zorgt af en toe voor een oplichtende toets te midden van de zwartbruine en donkerbruine tinten. Deze rode elementen worden doorgetrokken tot in de tv-kamer, die zich achter de bibliotheek bevindt.

Sommige ruimtes in dit huis, zoals het bureau in het verlengde van de keuken, werden zo ontworpen dat ze kunnen worden aangepast aan de veranderende gezinsbehoeften. De twee dochters zijn, net als de ouders, kinderen van onze informatiemaatschappij. Daarom zijn er twee computerwerkplekken. De fauteuils werden, nog steeds met het thema ‘reizen’ als rode draad, bekleed met een stof waarvan de patronen doen denken aan kelims.

BADEND IN HET GROEN

Terwijl er geen directe banden zijn tussen het rijkelijk ingerichte woonhuis en de omgeving, liggen de zaken anders bij het wellnesspaviljoen. Het zwembad heeft drie glazen wanden die uitkijken op de tuin, zodat de zwemmers zich opgenomen voelen in het groen. “Het gaat om grote glaspartijen die als het ware het landschap inlijsten, zodat er grote natuurtaferelen ontstaan. Om dit effect nog te versterken, heb ik zelfs hier en daar de aanwezigheid en de dikte van de raamlijsten geaccentueerd. Als het weer het toelaat, kunnen alle ramen geopend worden, zodat het gevoel van een openluchtpaviljoen ontstaat. Of de ramen nu open of toe zijn, tijdens het zwemmen krijg je een indruk van transparantie en vergeet je dat je binnen bent.”

Dit effect wordt nog kracht bijgezet doordat het buitenterras gemaakt is van hetzelfde materiaal als de vloeren en muren van het zwembad : grote tegels in een steensoort die vergelijkbaar is met leisteen, grijs met een lichtpaarse toets. De enige merkbare onderbreking zien we bij de jacuzzi, bekleed met een veel lichtere steen, die we bovendien terugvinden in de keuken van het woongedeelte.

Die sauna, uitgevoerd in licht hout, is niet volledig gesloten. Een glazen wand biedt uitzicht op het zwembad. Dat heeft een langgerekte vorm, die nog geaccentueerd wordt door het plafond : een strak maar elegant lijnenspel, dat veelvuldig wordt weerspiegeld in het serene watervlak. Bijzonder is dat het plafond niet is uitgevoerd in een hard materiaal, maar in een strakgespannen doek. Wat als voordeel heeft dat de geluiden worden geabsorbeerd en hun verspreiding wordt verzacht. Het werd geschilderd in een donkere tint, de zwartbruine kleur die ook in het woonhuis terug te vinden is.

TEKST EN FOTO’S JEAN-PIERRE GABRIEL

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content