Beste Mevr. Vermeiren, Groot was mijn verbazing toen ik een volledige column in Weekend-Knack van 2 juli ‘Cafébazen en therapeuten’ (blz. 5) las over mijn werk en vooral over mijn persoon. Ik wil hierop het volgende zeggen. Dit artikel is voor mij weinig professioneel en journalistiek van een bedenkelijk niveau. Na 25 jaar werk in de hulpverlening met inspanningen op diverse terreinen en in diverse vormen mét goede resultaten, meen ik recht te hebben op een meer respectvolle behandeling dan deze. Na zeven succesvolle ‘populaire’ boeken, waar duizenden mensen steun uit hebben geput en mij dagelijks nog voor danken, vind ik het niet passend om mijn werk op deze manier af te kraken. Ik kan uit uw artikel trouwens opmaken dat u ze niet eens gelezen hebt. Psychotherapie heeft mij geleerd dat cliënten vooral met zingevingsvragen komen. Een godsdienstwetenschapper, zoals ik, met bijkomende opleidingen en een pak ervaringsdeskundigheid in zijn vijftigste levensjaar, is voor vele mensen vaak een betere vertrouwensfiguur om rond ‘zingeving’ bezig te zijn, dan een exacte wetenschapper die weet welke medicatie bij welk ziektebeeld past. Ik ageer inderdaad tegen dit ‘vakjesdenken’. Daarmee zijn de mensen zelf immers niet geholpen. Psychotherapeut kan je trouwens niet studeren, dat word je door de jaren ervaring. Die intensieve en rijke ervaring kan niemand mij afnemen. Geen enkel diploma is hier tegen opgewassen. Als u mijn jongste boek ‘Hoe kan ik helpen ?’ écht zou lezen, zou u begrijpen wat ik hiermee bedoel. Als u meent het vertrouwen (een heel kostbaar begrip vandaag de dag) dat vele duizenden mensen in mij stellen en gesteld hebben op deze manier te moeten ondermijnen, kan ik dat alleen maar heel erg jammer vinden. U neemt niet eens de moeite om contact met me op te nemen, een gesprek of interview aan te gaan of dieper op een aantal van mijn stellingen in te gaan. U baseert zich volledig op ‘hearsay’, geen hoor-wederhoor. U schrijft mij letterlijk af. Dit is niet correct voor een journaliste in een blad als het uwe. Wat gedrukt staat is niet meer uit te wissen. U misbruikt hier ernstig uw journalistieke macht. De schade die u hiermee – niet zozeer aan mij, maar vooral bij anderen – aanricht is dan ook volledig voor uw rekening. Met mij neemt u al die mensen die mijn boek lezen, alsook mijn cliënten, niet ernstig. In ieder geval moet ik heel erg belangrijk en/of bedreigend zijn dat u op deze manier meent te moeten handelen.

Bob Vansant,