Loes (27) en Jelle (29) kennen elkaar zeven jaar : twee jaar als vrienden, sinds vijf jaar als geliefden. Hun relatie zit in een stroomversnelling : baby op komst en huis gekocht. En toch luistert hij naar Studio Brussel. Zij naar Q-Music.

a

Liefde is een werkwoord.

In een veertiendaagse reeks

brengen wij verslag uit over

dit work in progress.

Fictieve namen beschermen de privacy.

Over twee weken :

Na 35 jaar huwelijk leven René en Sonja (61 en 63) helaas compleet naast elkaar. Het gedoe om te scheiden, de angst om alleen te zijn én hun geloof houden hen samen. Op het randje van hun pensioen evalueren ze allebei de houdbaarheid van hun relatie.

U kent of bent zelf een koppel met een eigenzinnig verhaal ? Laat het ons weten :

guinevere.claeys@knack.be.

“Zij

‘Het is voor echt, nu’, glimlachte hij toen ik hem de positieve zwangerschapstest liet zien. ‘We krijgen een kindje. ‘ Het was gepland, ja. Gewild vooral. ‘De dag dat we vijf jaar samen zijn, stop ik met de pil’, zo had ik het allang in gedachten. Jelle kampte met koudwatervrees, dus die deadline vond hij prima – het lag nog veilig ver genoeg in de toekomst. Ik wou nog een pilvoorschrift voor drie maanden halen, toen hij zelf voorstelde : ‘Waarom stop je nu al niet ?’ Vond ik heel mooi. Toen is het snel gegaan.”

“We waren al twee jaar vrienden toen er ‘iets’ uit de knop barstte. Aanvankelijk was het vooral lichamelijk dat het klikte tussen ons. Dat was vroeger al één keer gebleken, toen hij nog samen was met zijn vorige vriendin.”

“Ik ben blij dat onze relatie op vriendschap steunt. Het is een oerstevige basis. Ik ben verliefd geworden op wie hij echt is. Ik kende ook zijn kleine kantjes. Als we vroeger met onze vrienden samen kookten, muisde hij er altijd vandoor als we begonnen af te wassen. Dat hij geen ijverige hulp is in het huishouden, dat wist ik dus van tevoren. Dat hoorde nu eenmaal bij het pakket Jelle.”

“Wat ik zo bewonder in hem is zijn leergierigheid. Die is immens en onuitputtelijk. En die kan ook overhellen naar bekeringsdrang : dan begint hij me in te wijden in zaken die me eigenlijk niets interesseren. Maar dan luister ik. Puur om hem plezier te doen, eigenlijk.”

“Ik moet zeggen dat zijn bekeringsdrang soms iets pedants heeft. Ik lees de Libelle soms graag. Maar hij vindt het verschrikkelijk dat zoiets op de salontafel ligt. Hetzelfde met de radio. Ik luister naar Q-Music, hij naar Studio Brussel. Hij kijkt naar Canvas, ik stem graag af op lichter verteerbare programma’s. Op dat vlak zijn we heel verschillend. Ook in onze carrière. Hij is sales manager bij een regionale zender en werkt heel hard. Ook ik zit in de verkoop, bij een textielbedrijf. Ik doe mijn job graag, maar het is geen echt doel in mijn leven. Het draagt maar in kleine mate bij tot mijn geluk, om het zo te zeggen. Het lijkt tegenwoordig nogal fout om te zeggen dat je professioneel niet echt ambitieus bent. Maar ik heb daar geen moeite mee. Moeder worden bijvoorbeeld, dat vind ik belangrijker. Ik ben wel onzeker, hoor. Ik ben al een paar keer ’s nachts wakker geschrokken. ‘Zal het ons wel lukken ?’ Ach, dat zal wel, zeker ? We zijn met ons tweeën. Jelle zal een prima vader zijn. Dat merk ik ook aan zijn omgang met een nichtje van me : baby’s worden rustig bij hem. Al vrees ik dat ik de strenge partij zal zijn. Hij de toffe papa, ik de strenge mama.”

“Ik denk wel dat ik Jelle vrij laat. Het gebeurt in het weekend dat hij zin krijgt om een pint te gaan pakken. ‘Doen’, zeg ik dan. Zelf heb ik daar heel weinig nood aan. En ik ben ook graag alleen thuis. Maakt niet uit hoe laat hij dan thuiskomt. Omdat ik hem vertrouw. Nee, dat was niet altijd zo. Hij had zijn vorige vriendin trouwens bedrogen. En dat geeft een angstaanjagend gevoel. Of beter : gaf. Dat is volledig voorbij nu.”

“Hij

Het was op taalkamp dat we elkaar leerden kennen. In Oostenrijk. We studeerden allebei Germaanse talen. We waren goede vrienden geworden tijdens dat kamp. Niets meer. Geen liefde op het eerste gezicht. Ik ben haar op een avond met enkele vrienden gaan halen om een stapje in de wereld te zetten. Daarna was ze een vast lid van onze bende.”

“Na twee jaar begon iets te ontvlammen in onze vriendschap. Het was een moeizaam begin. Het heeft lang geduurd voor ik aan mezelf wou toegeven dat ik verliefd was op Loes. Ik heb immens lang getwijfeld. Vreemd ook, om plots met een goede vriendin een relatie te beginnen. En het hielp ook niet dat de vriendenkring negatief reageerde op onze relatie. ‘Een bevlieging’, noemden ze het. ‘Een belachelijke bevlieging’, zelfs. Een van mijn vrienden was bovendien verliefd op Loes. En dat werkte ook heel remmend voor mij. Het was Loes die op een bepaald moment geëist heeft om de knoop door te hakken. Toen ik het uiteindelijk voor mezelf helder had gesteld, ben ik er volledig voor gegaan. Misschien heeft de harde tegenwind onze relatie wel een bijzonder stevig fundament gegeven.”

“Loes is absoluut de sterke pool in onze relatie. Ik heb veel meer steun nodig van haar dan zij van mij. Ze is mentaal ongelooflijk sterk. Staat met beide benen stevig op de grond. Ze weet van aanpakken en kan zorgen bijzonder efficiënt relativeren. Ik niet. Ik ben een piekeraar. Ik leef veel meer in mijn hoofd. Haar down-to-earth-houding doet me deugd. Ik houd ook van haar humor. Haar speelsheid. We kunnen samen ongegeneerd onnozel doen. En dat vind ik zo belangrijk : elkaar aan het lachen kunnen brengen.”

“Toen ze me de positieve zwangerschapstest liet zien, was ik enorm blij omdat het nieuws me plots met een heel tastbare werkelijkheid confronteerde. We hadden al vaker gefantaseerd over een kindje. Maar plots was het écht. Onwezenlijk echt, bijna. Ik hoop dat het aan onze relatie niets zal veranderen. Laten we alstublieft niet een van die koppels worden die alleen nog over hun kind kunnen babbelen. Laten we alstublieft zo kinderlijk onnozel kunnen blijven doen. Daarvoor ben ik soms wel bang, ja.”

“Loes zal een geweldige mama zijn. Geen zorgzamer iemand dan zij. Ik denk dat ik de strengere ouder zal zijn. Loes is veel zachter en toegeeflijker dan ik. Goh, ik verlang er zo naar om vader te zijn. Dat was lang niet zo. Maar nu het zover is, sta ik te popelen. Onze relatie zit plots in een stroomversnelling. Dit weekend hebben we ook een huis gekocht. Ook dat is heel snel gegaan. Alles gaat prima zoals het nu is. Ik hoop vooral dat al die contextverschuivingen niet te veel raken aan de relatie tussen Loes en mij.”

“Een minpunt ? Ze leest de Libelle : dat is al meer dan één keer een twistpunt geweest. Maar uiteindelijk trekt Loes zich geen zier aan van mijn gezaag. En dat vind ik zo fijn aan haar : ze doet gewoon wat ze wil. Luistert naar Q-Music, kijkt naar Thuis. Terwijl ik daar een hekel aan heb. Nu besef ik plots dat de radio altijd op Studio Brussel staat als we samen thuis zijn. Zou dat iets over mij zeggen ?”

Door Guinevere Claeys I Illustratie Sanny Winters

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content