Bij deze mijn nominatie voor het Woord van het Jaar : procrastinatie. Een woord dat in razend tempo zijn opmars heeft gemaakt in ons taalgebied : plots blijken we het allemaal te doen. Mocht u niet weten waarover ik het heb : het is de reden waarom u uw belastingbrief steevast op de laatste avond invult, waarom u in de vi-deotheek voor The Hangover kiest en Fellini’s La Strada voor een volgende keer houdt, waarom u nog geen Spaans geleerd hebt, waarom u een bierbuik hebt gekweekt en waarom uw afwas aangekoekt op het aanrecht staat. Het voor u uit schuiven van wat u weet dat moet gebeuren, kortom. Googelen, die handel, en u vindt er blogs, krantensites en boeken vol over.

Wat me fascineert, is dat we daar niet eens een woord voor nodig hadden. We hadden namelijk al ‘uitstelgedrag’, dat precies hetzelfde fenomeen benoemde en dat al een jaar of dertig prima deed. Tot 2010. Plots zijn we van ‘procrastinatie’ gaan spreken. Een Engels leenwoord, dat in zijn Latijnse wortels zoveel als ‘vermorgenen’ betekent. Uitstellen dus.

Het moet iets te maken hebben met het beeld dat het woord oproept. Bij ‘uitstelgedrag’ denk ik aan faalangstige studenten die het blokken hebben vooruitgeschoven tot de nacht voor het examen. Bij ‘procrastinatie’ denk ik aan het internet. Meer bepaald aan awkwardfamilyphotos.com. Maandenlang heb ik me afgevraagd waarom ik dagelijks vijf minuten van mijn werkuren spendeerde aan het bekijken van onbedoeld grappige familiefoto’s uit de jaren tachtig van mensen die ik van haar noch pluim kende. Tot ik voor het eerst over ‘procrastinatie’ las. “Ah. Dáárom dus.”

Sociologen hebben vastgesteld dat procrastineren sinds de eeuwwisseling drastisch is toegenomen. We zijn met zijn allen minder gestructureerde jobs gaan doen, we zijn achter een computer gaan zitten én we zijn gaan surfen. Vooral dat laatste blijkt een prima voedingsbodem voor procrastinatie. Sporza.be. Standaard.be. Facebook.com. Awkwardfamilyphotos.com. Kies uw dagelijkse kwaad. Elke webmaster weet dat de bezoekerscijfers tijdens de werkuren de hoogte in gaan, om na vijf uur, wanneer iedereen weer de tijd heeft om vrijelijk te surfen, net weer te dalen. U surft niet naar deredactie.be om u te informeren, u surft om uw werk uit te stellen. Niet eens met een dag, maar met een paar minuten of seconden. Het internet als ultieme procrastinator. ‘Uitstelgedrag’ voldeed niet meer, we hadden een woord van deze tijd nodig.

Ter info : in een poging zijn uitstelgedrag onder controle te houden zat de grote Franse schrijver Victor Hugo naakt aan zijn bureau en liet zijn huisgenoten zijn kleren verbergen om niet naar buiten te kunnen gaan, las ik in The New Yorker.

Anno 2010 zouden ze ook zijn modem moeten verstoppen.

Geert Zagers