Jo Blommaert Illustratie Sandra Schrevens

Een jongen moet hen voortdurend kunnen verrassen. Hij moet zelfzeker zijn, mag geen meeloper zijn, en moet zijn mening kunnen onderbouwen. Hij moet een lekker kontje hebben, stevige spieren en zeker geen borsthaar zooo fout ! , maar een lijntje van de navel naar beneden toe kan wel. Witte sportschoenen zijn uit den boze, een spijkerbroek mag wel op voorwaarde dat die blauw is… Cadeautjes vinden ze wel leuk een weekend naar Parijs of zo om iets goed te maken , maar er moet niet overdreven worden : een gouden ring hoeft niet, een zilveren is ook oké. Verder : niet plakkerig, niet bezitterig zijn en hen zeker niets verbieden !

Zomaar een losse greep uit het eisenpakket dat meisjes van zestien tegenwoordig voorleggen aan hun leeftijdgenoten van het andere geslacht. De vijf jongedames die aan het woord komen in het Nederlandse weekblad HP-De Tijd weten wat ze willen als het over mannen gaat, en zijn erg op hun onafhankelijkheid gesteld. Ze vinden verder studeren doodnormaal, trouwen en kinderen een optie, financiële onafhankelijkheid een must. Op foto zien het er sympathieke, aantrekkelijke jonge vrouwen uit, maar je krijgt wel te doen met de jongemannen die dit te lezen krijgen. ?We moeten Prins Alles zijn?, zucht er een.

?Sukkels? worden ze genoemd door het vijftal. ?Zo stuntelig als de pest? in hun toenaderingspogingen. Vandaar dat ze vaak zelf rondjes geven of het initiatief nemen om hen mee te vragen naar de film of de eigen kamer. En als het weer eens te lang duurt, aarzelen ze niet om hen dan maar zelf een zoen op de mond te drukken.

Ook in het feministische maandblad Opzij lieten jonge vrouwen onlangs hun teleurstelling blijken over het gebrek aan seksueel initiatief bij mannen van hun leeftijd. Zes van de veertien geïnterviewde vrouwen brachten het thema ter sprake. Myriam stelde bij haar derde vriend vast dat er, net als bij de twee vorigen, in bed niks gebeurde. Ze besloot dan maar zich op vakantie door een Spanjaard te laten ontmaagden. Het Nederlandse vriendje kreeg de bons. ?Heerlijk achternagezeten worden door de Spanjaarden !? Dat was pas leuk ! Ze noemt zich te verlegen en te ouderwets om zelf stappen te zetten. Dus zit er voor haar in Nederland niks anders op dan af te wachten. Vermoeiend, hoor. ?Ik zou niet graag een Nederlandse jongen zijn?, voegt ze er ietwat overbodig aan toe.

Ook al laat Wieke verstaan dat het ?best gezellig? kan zijn om met een jongen het bed te delen zonder dat er tot actie wordt overgegaan, toch meent Opzij dat het hier om een fenomeen gaat dat enige toelichting van psychologen en seksuologen behoeft. De ene deskundige vindt het begrijpelijk dat er tegenwoordig verwarring bestaat over de vraag wie het initiatief moet nemen. Meisjes hebben nu immers geleerd dat ze niks tegen hun zin moeten doen, minder duidelijk is wat ze wél moeten doen. ?De oude vorm van met elkaar omgaan voldoet niet meer, maar er is nog geen nieuwe vorm.? Een andere deskundige wijst erop dat jongens diets wordt gemaakt dat het machotijdperk voorbijgestreefd is en dat ze vooral niet de indruk mogen wekken op seks uit te zijn. Maar ook zij weten niet wat daarvoor in de plaats moet komen. Gevolg : onzekerheid alom.

Een andere mogelijke verklaring voor het veronderstelde seksueel stilleven van jongeren zou zijn dat de taboes verdwenen zijn en daardoor ook de spanning. Tegenwoordig wordt de nadruk meer gelegd op kwaliteit in plaats van op kwantiteit (het moet altijd spetteren en fantastisch zijn), en dat zou kunnen betekenen dat men er liever niet meer aan begint, uit schrik te falen.

Ook aan de relatie zelf worden steeds hogere eisen gesteld. Bovendien zijn jonge vrouwen van vandaag, ten minste diegenen die door Opzij en HP-De Tijd werden ondervraagd, doordrongen van het besef dat hun beroepsleven voorrang verdient. Thyrsa was verliefd en sliep ook bij haar vriend, maar er gebeurde weinig in bed. Ze was als de dood voor een vaste relatie. ?Eerst mijn studie afmaken.?

?Of we al met al gelukkiger zijn na de seksuele revolutie ?? luidt de slotvraag van Opzij. Het antwoord van de deskundigen is unaniem, maar daarom niet minder onthutsend : ?Nee?. De een stelt wel dat er tegenwoordig meer intimiteit is en dat er meer rekening wordt gehouden met elkaar. Maar er worden ook meer eisen gesteld en men is veel kritischer geworden. ?Daar zijn mannen noch vrouwen gelukkiger van geworden. Men is zeker niet méér tevreden dan vroeger.? Een andere deskundige is van oordeel dat openheid en voorlichting uiteindelijk weinig verschil hebben gemaakt. In Amerika, waar strenge normen heersen, komen er in vergelijking met Nederland (waar alles mag) weliswaar meer tienerzwangerschappen en seksueel overdraagbare aandoeningen voor, maar meer pluspunten ziet ze niet meteen. Ook een vrouw die zelf twintig jaar voorlichting heeft gegeven, is ronduit somber : ?We weten nu meer, we kunnen meer en er zijn oplossingen voor als we fouten maken, maar het geklooi en de onzekerheid tussen de seksen is er niet minder op geworden. Helaas, we begrijpen elkaar nog steeds niet.?

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content