LENE KEMPS

COUTURSKI

“We vlogen met Aeroflot, op zich al een avontuur”, zegt Gerald Watelet. “We hebben heel even gedacht dat we nooit zouden aankomen. ” Op uitnodiging van de Russen trok Watelet naar de Moscow Fashion Week, waar ook modehuizen als Lanvin, Scherrer, Torrente en Coveri liepen. In hotel Rossiya maakten tweeduizend entoesiaste toeschouwers het defilé mee en het werd rechtstreeks op tv uitgezonden voor tachtig miljoen kijkers. “We zijn vertrokken zonder enige verwachting, de beste manier om niet teleurgesteld te worden”, aldus Watelet. “Maar het is duidelijk dat het land mogelijkheden heeft. Er is een grote markt voor luxe in het algemeen en haute-couture in het biezonder. Het geld is er, maar voorlopig ontbreekt het hen aan struktuur en organizatie. Voor een jong bedrijf als het onze lijkt het me wijzer om nog wat te wachten. Maar de eerste kontakten zijn gelegd. ” Moskou heeft indruk gemaakt “Alles is er te groot en te veel : immense lanen en reusachtige huizen in pasteltinten” maar lang niet zoveel als de Russische mannequins : “Ze zijn beeldschoon en hebben ongelooflijk lange benen. Het lijken allemaal ballerina’s. “

MAXO MODO

“In het restaurant wil ik het idee van de kollektie doortrekken”, zegt Jean Vandevelde, het organizatorisch brein achter kledingkollektie Maxo. “Ik wil op de trend vooruitlopen zonder avant-garde te zijn. Kracht uitstralen en toegankelijk blijven. Het is een kwestie van evenwicht, wandelen op een dun lijntje. Maar ik vertrouw op mijn gevoel. “

Het pas geopende Maxo Resto is gezellig warm van inrichting, met overwegend roest- en donkerbruine tinten. Hout aan de muren en houten hoekige tafeltjes. Design, maar niet té. Het element mode is niet overduidelijk. Er staat één Maxo-silhouet, er liggen Maxo-folders, er hangen covers van tijdschriften en de kelners werden uitgeleend door modellenagentschap New. “Je moet het verband tussen het een en het ander niet overdrijven”, vindt Vandevelde. “Een restaurant is geen kledingwinkel en omgekeerd. We zijn van plan elke donderdag een klein defilé te organizeren voor een winkel of zo, en we zullen onze perskonferentie hier houden. Maar verder gaat het niet. Ik wil er geen fashion-café van maken. Ons meest modieuze evenement is misschien wel de drag-queen night op zondag, nu al een ongelooflijk sukses. ” Behalve de canard sauvage naomi campbell (20 minuten, 2 personen, 1350 frank), de toast aux pleurottes façon evangelista (opgenomen als voorgerecht in het Maxo-menu, 845 frank voor vier gangen) en de fricassée d’écrevisses claudia (365 frank) staan er geen mannequins op het menu. “Die gerechten zijn een knipoog”, zegt Vandevelde. “Een klein grapje. Die eend zal net als Naomi wel zwartgeblakerd zijn. ” Gastvrouw in het restaurant is Miriam Piccolo (samen met Vandevelde op de foto), vroeger maître d’hôtel in de Orangerie. Kok is Alain Regnaut, liefhebber van een keuken die gezond, evenwichtig en essentieel is, met een voorkeur voor autentieke produkten en gerechten.

Maxo Resto, Vleurgatsesteenweg 192, 1050 Brussel. tel. (02) 646.54.54.

DE MUIS WORDT GROOT

“Tien jaar geleden had ik meer haar dan nu”, zegt Marcy Szwarcburt. “Maar ik klaag niet hoor, ik ben vandaag een gelukkig man. ” Donaldson viert zijn tiende verjaardag. In het begin ging het over enkele piama’s in één Brusselse winkel. Nu is Donaldson een massa-koncept, dat wereldwijd verkoopt als een trein en naast een kollektie voor volwassenen en kinderen ook accessoires en dekoratie omvat. “Dat eerste jaar ben ik begonnen met vijfhonderd nachthemden”, herinnert mijnheer Szwarcburt zich. “Nu hebben we het over 600.000 kledingstukken en 450.000 borduursels per jaar. Allemaal geproduceerd binnen België. Een omzet van een miljard frank. ” Hij heeft zelf niet echt een verklaring voor het sukses, maar heeft er altijd in geloofd. “Eerst zeiden ze : Mickey Mouse op een kledingstuk voor volwassenen ? Dat lukt nooit. Maar ik was van mening dat het mogelijk was om humor, tederheid en nostalgie te verkopen, als je dat koppelt aan kwaliteit. “

In die tien jaar heeft Mickey niet stilgezeten. Hij heeft leren skiën, jagen en kano-varen. “Hij heeft elke zes maanden een andere hobby”, zegt Szwarcburt. “Voor ons is het een levend figuurtje, dat zich net zo kleedt als wij en op dezelfde manier evolueert. Daarom slagen we er ook in om hem telkens in nieuwe situaties te plaatsen. ” Donaldson is de enige firma met een licentie om Walt Disney-personages te tekenen en gebruiken. Elk nieuw tema moet aan de Disney Company worden voorgelegd. “Ze hebben nog nooit iets afgekeurd”, zegt Szwarcburt. “Ze zijn blij met ons sukses. We ontvangen aanmoedigingen en felicitaties. “

Om de verjaardag te vieren, heeft Donaldson tot 7 januari in het Paleis voor Schone Kunsten een atelier voor kinderen van 5 tot 12 jaar geopend, waar ze silhouetten van Mickey en Minnie kunnen versieren en aankleden. Elk kind krijgt een verrassing, de mooiste Mickey kan een prijs winnen.

Donaldson, tel. (02) 513.76.00.

LATIN LOVER

Naast het commerciële luik probeert men op de Pitti Immagine, de Italiaanse kledingbeurs, altijd voor een kulturele omkadering te zorgen. In het verleden werd een mooie tentoonstelling over mannelijke elegantie georganizeerd. Dit keer is het tema Latin Lover, georganizeerd door Luigi Settembrini, naar een idee van Samuele Maza. Het onderwerp wordt uitgewerkt in een tentoonstelling, een boek en een spektakel. De expo werd opgevat als een wandeling langs de mytes en archetypes van mannelijke viriliteit, ijdelheid en galanterie. Een parkoers met foto’s, muziek en filmfragmenten. Een reis die zowel Don Juan als Casanova omvat, met Rudolf Valentino, Vittorio Gassman en Marcello Maestroianni in het midden en Antonio Banderas aan het einde. “We gaan van Zeus tot Zorro”, zegt Sibilla della Gherardesca (pr Pitti). “De figuur Latin Lover heeft altijd bestaan, maar werd een echt type in de jaren zestig. Italiaanse films vestigden het cliché en via het massatoerisme bevestigden mediterrane mannen hun reputatie. “

Flamencodanser Joaquin Cortés, door het Franse tijdschrift Elle uitgeroepen tot een van de tien mooiste mannen ter wereld, mag voor het spektakel zorgen. Hij zal voor de gelegenheid in Dolce & Gabbana gekleed zijn. Volgens Sibilla is hij de inkarnatie zelve van het “Latin Loverism”. “Elke beweging die hij maakt, veroorzaakt gegil en applaus, hij is ongelooflijk populair. “

Latin Lover ; a sud della passione, Firenze, Stazione Leopolda, Viale Fratelli Rosselli 5, van 11 januari tot 15 februari ’96, van 10 tot 18 uur, maandag gesloten.

OP HET NACHTKASTJE VAN GEERT MAESSCHALCK

Bill Milkowski schreef The extraordinary and tragic life of Jaco Pastorius, the world’s greatest bassplayer. Of dat zo is ? Ja. Pastorius heeft altijd zo’n geweldig vernieuwende stijl gehad dat het voor een bassist bijna onmogelijk is niet door hem beïnvloed te zijn. Tegelijkertijd deden de meest waanzinnige indianenverhalen over hem de ronde. Twee weken geleden heb ik dit boek gelezen en het was vreemd om te beseffen dat iemand die ik zo aanbid, zo kan aftakelen. Als je hem op een fretloze bas hoort, is dat zo schrijnend, zo melancholisch en van een schoonheid die niet te rijmen valt met iemand die op zijn publiek spuugde, dode inktvissen onder zijn trui verstopte en zo getormenteerd raakte dat hij opzettelijk slecht ging spelen. “Ik ben de beste bassist ter wereld”, heeft hij van bij het begin luidop verteld. Dat is ook de rode draad van het boek. Pastorius was zo goed dat hij op den duur met zijn talent en energie geen blijf meer wist. Hij was een hyperkinetische eenzaat, die het voortdurend had over een hoger bewustzijn om aan de druk van zijn genialiteit te kunnen ontsnappen. Hij verloor zich in drugs véél drugs en zwierf door de Newyorkse straten in vuile T-shirts en jeans, op blote voeten en met zijn bas rond zijn nek. Slapen deed hij op een basketbalveld. Hij bedelde terwijl hij een schamele cassette van zijn meesterlijk werk met Weather Report liet horen aan voorbijgangers. Jarenlang werd hij door bekende muzikanten van straat opgepikt, aan optredens en platenkontrakten geholpen, maar zijn buien werden almaar erger. Uiteindelijk raapte niemand hem nog op. Hij sloeg letterlijk door, zocht overal ruzie, verscheen niet op afspraken, saboteerde optredens en wilde alleen nog maar sterven bij voorkeur op precies dezelfde leeftijd als Charlie Parker. En zo geschiedde. Op zijn 35ste werd hij door een buitenwipper van een nachtklub in een coma geslagen en hij is niet meer bijgekomen. Als muzikant denk ik elke dag wel eens aan Pastorius. Ik heb het heel moeilijk gehad met dit boek, maar zijn muziek blijft natuurlijk op zich staan. Ondanks het feit dat hij een gedegenereerd mens was, kon hij toch de meest gevoelige muziek maken. Grenzen kende hij niet. Niet op muzikaal gebied. Niet op lichamelijk vlak. Van pure opwinding in een waterval duiken zonder te weten hoe diep het water is, en overleven. Dat was typisch Pastorius. (MW)

Geert Maesschalk is bassist en receptionist.

Rechtzetting : In Pousse-café van nummer 47 werd een verkeerd telefoonnummer vermeld. Voor de wedstrijd : “Ontwerp je eigen trouwjurk” kan u bellen naar het nummer (09) 369.38.42.