LENE KEMPS

CENT % GIANNI

“Omdat twee verkooppunten hun bestelling hebben afgezegd, ben ik gewoon een eigen winkel begonnen”, aldus Gianni Lapage (rechts op de foto). Het uitstalraam van Cent % Belge is herkenbaar aan de met witte pluimpjes gevulde glazen bakken. Het zijn dezelfde pluimpjes die je tussen de glazen zitvlakken van de stoelen terugvindt. Volgende zomer wil hij een tweede, goedkopere lijn lanceren, maar voorlopig blijft zijn onmiskenbaar aparte heren- en dameskollektie de winkel domineren. Speelse maar sober ogende kleren die getuigen van minutieus vakmanschap, geflankeerd door de herentricotlijn en de schoenen van Dirk Bikkembergs, de juwelen van Philippe Serrandis en Gizbo polshorloges.

“Waarom Bikkembergs ? Omdat hij toch dat eigengereide buitenbeentje blijft. Hij zal zich niet zomaar plooien omdat het commercieel interessanter is. Hij maakt zowat de beste mannenschoenen die ik ken. Serrandis’ werk vond ik echt af en omdat ik zelf niet alles kan doen, wilde ik ook zijn juwelen erbij. ” Het interieur van Cent % Belge is even eigenzinnig en multikreatief als Gianni zelf : een rolluik van zijn overgrootvader, een bank van zijn grootmoeder, stoelen van het groot huisvuil, een mobiel pashok, twee biechtstoelen, een pasvormpop en enkele buizen en palen uit een Skandinavisch grootwarenhuis. Kortom, cent % recyclage als hoogst origineel decor. (MW)

Cent % Belge van Gianni Lapage, Brabantdam 72, Gent, (09) 225.90.35.

VOOR SVEN

Sven Use, de Brusselse scenograaf en kostuumontwerper, overleed eind vorig jaar op 32-jarige leeftijd aan de gevolgen van aids, terwijl hij aan een opera in Philadelphia werkte. Al snel groeide in operakringen het plan om een overzichtstentoonstelling van zijn werk te organizeren, een idee waarmee hij zelf ook al had gespeeld. De expo kwam er, en is momenteel te zien in de Munt in Brussel. De tentoonstelling reist in de zomer naar Gent, en zal uiteindelijk in oktober in de Vlaamse Opera in Antwerpen belanden. “Ik ben erg blij met de expo, maar vond ze uiteindelijk te vluchtig”, zegt Svens vriend Hendrik. “Ik wilde iets tastbaars, iets wat ik kan bekijken en vasthouden. Het werd een boekje. Een soort blijvend aandenken. “

Links een foto van Svens werk, een schets of maquette. Rechts een getuigenis. In korte tekstjes bezingen regisseurs, klank- en lichtmensen, zangers en dirigenten de talenten van Sven Use, elk in hun eigen taal. Hun kommentaren gaan van afstandelijk en professioneel tot persoonlijk en emotioneel. De een heeft het over zijn “efficiënte, konsekwente en kompromisloze manier van werken”, de ander over “son humour et son professionalisme”, en nog een ander noemt hem “una persona speciale”. Iedereen heeft het over zijn buitengewone charme en charisma. Met Sven Use heeft de operawereld een groot talent en een lieve vriend verloren. “Er zit geen kronologie in het boekje”, zegt Hendrik. “We zien het als een reis doorheen opera. Als je alle pagina’s bij elkaar optelt, krijg je een volledig beeld van hoe een opera tot stand komt, van de eerste schetsen en besprekingen tot het eindprodukt. “

Sven Use, op 500 eksemplaren uitgegeven bij Oblomov in Brussel, 250 frank, verkrijgbaar in de opera in Brussel en Antwerpen.

KUNST- EN VLIEGWERK

Vliegeren : spel, sport, techniek of kunst ? Als kunstwerken als vliegers in de lucht worden opgelaten, krijg je een fascinerend spektakel. “Door ze te laten zweven aan een draad, te spelen met licht en wind, krijgen kunstwerken iets magisch. Dat werkt zeer aanstekelijk, kommunikatief”, zegt Anne De Roy van de Brusselse kites-shop Heaven, organizator van het Vliegerfestival dat op 5 en 6 augustus op het strand van Knokke wordt gehouden. Zij vroeg 26 Belgische artiesten om een traditionele Japanse vlieger van papier en bamboe te beschilderen. Al die kunstwerken (op de foto, de vlieger van Jean-Marie Winance) zullen tijdens het festival de hemel versieren. Tussendoor worden ze tentoongesteld in een tentgalerie op het strand. Maar er is meer : ook de vliegerontwerpen van de afdeling industrieel design van La Cambre zullen het luchtruim kiezen. Verder worden vliegeraars uit heel Europa en Amerika verwacht om demonstraties te geven van diverse technieken en modellen : stilzwevende eenlijners, razendsnelle tweelijners, spectaculaire gevechtsvliegers waarbij tegenstrevers proberen elkaars touwen door te snijden. Ook replica’s van oude vliegers, de voorlopers van onze vliegtuigen, zullen er opgelaten worden. Het programma wordt afgerond met een vliegerballet, akrobatische shows en een kinder-vliegerwedstrijd. “Passport to Heaven” is hier het motto. (SL)

Heaven : (02) 502.45.60. Knokse Toeristische Dienst : (050) 60.16.16.

DIGITAAL ALS MOEDERTAAL

Nicholas Negroponte, oprichter en direkteur van het Media Lab aan het Massachusetts Institute of Technology, vertelt in Digitaal leven op een lakonieke en anekdotische manier over zijn visie op de digitale kultuur. Ironisch genoeg doet deze hoogleraar mediatechnologie dat via een boek, dat bovendien begint met : “Aangezien ik dyslektisch ben, heb ik een hekel aan lezen. ” De toon is gezet. Het gaat om een boek dat zowel professionelen als nieuwelingen aanspreekt.

Negroponte blijkt niet alleen een boeiend verteller, maar zijn kijk op de digitale revolutie is zowel ontwapenend als verrassend. Hij heeft vanuit zijn positie de ontwikkeling van de digitale technologie vanaf dag nul kunnen meemaken, bijsturen en beïnvloeden. Via levendige metaforen legt hij uit hoe computers en netwerken funktioneren. Via sloganeske boodschappen verwoordt hij zijn vaak darwinistische visie waarbij de sterksten zullen overleven ; exit televisie dus voor alles wat informatie-overdracht betreft.

Negroponte ontrafelt de myte die velen tegenhoudt een computer voor meer dan luttele tekstverwerking en database te gebruiken. Al geeft hij toe dat we nog steeds gekonfronteerd worden met vaak nodeloos ingewikkelde gebruiksmetodes waardoor het afdrukken van een bestand inderdaad “meer weg heeft van voodoo dan van respektabel menselijk gedrag”. Een grote toekomst is weggelegd voor software agents met stemgeluid, te vergelijken met een toegewijde butler of manager die de grillen, wensen en eisen van zijn kliënt door en door kent. Oppassen dus voor de digitale Colonel Parkers, want ook die zullen onvermijdelijk opduiken. Onweerstaanbaar zijn Negropontes reisverhalen als infonaut en het feit dat hij Internet vergelijkt met een dansfeest aan een 18de-eeuws Oostenrijks hof waar de genodigden pas de dag ervoor hebben leren dansen. Het klunsstadium moet zo snel mogelijk overwonnen worden, want, zoals hij besluit : “Digitaal leven is anders. We zitten niet op een uitvinding te wachten. Het is hier. Het is nu. Het is bijna genetisch van aard, in die zin dat de ene generatie digitaler zal zijn dan de voorgaande. ” (MW)

Digitaal leven, Nicholas Negroponte, Prometheus, Amsterdam, 1995.

OP HET NACHTKASTJE VAN CHANTAL PATTYN

“De bekentenis van Lúcio van Mário de Sá-Carneiro is een intrigerend boek van een schrijver die op jonge leeftijd (26) een zwarte smoking aantrok, op een bed in een Parijse hotelkamer ging liggen en overleed aan een overdosis chemicaliën. Deze Portugese schrijver en tijdgenoot van Pessoa werd geboren in 1890 en was een typisch rijkeluiszoontje, behorend tot la jeunesse dorée, met artistieke pretenties. Sá-Carneiro logeerde in dure hotels, ging naar maffe feestjes, had veel vrienden en was toch supereenzaam. Daar gaat De bekentenis van Lúcio over. Wie ben ik ? Wat is identiteit ? Wat stelt het allemaal voor ? Een sterk autobiografisch werkje dat als fiktie wordt geprezenteerd.

Het verhaal ? Iemand heeft tien jaar in de gevangenis gezeten, werd beschuldigd van moord, maar probeert zijn onschuld duidelijk te maken. De auteur beschrijft het leven in Parijs in het begin van deze eeuw : een wereld van snobisme, maar toch krijg je snel spijt dat je zelf nooit op zo’n fantastisch feest ben geweest. Lúcio moet Parijs verlaten wegens geldgebrek, en gaat terug naar Lissabon. Daar wordt hij gebiologeerd door de vrouw van zijn vriend Ricardo. Ze fascineert hem omdat ze “niet echt” is. Na een relatie met haar en een reeks maffe orgasmes, bekent hij hun affaire aan Ricardo, die zijn vrouw meteen neerschiet. De vrouw verdwijnt in het niets en Ricardo zelf valt dood neer. Lúcio wordt als moordenaar veroordeeld en opgesloten. De ontdubbeling van de personages is enorm verrassend en de beschrijvingen blijven mooi en adekwaat, ook naar het surrealistische einde toe. Van Mário de Sá-Carneiro bestaan ook nog een verzameling verhalen, een toneelstukje en een dichtbundel. Ook zijn brieven aan Pessoa werden uitgegeven. ” (MW)

Chantal Pattyn prezenteert Frituur Victoria bij Studio Brussel.