GEURIG

Na Elizabeth Taylor, Cher, Omar Sharif, Joan Collins, Sophia Loren en nog honderdduizend anderen heeft ook Luciano Pavarotti zijn eigen parfum uitgebracht. De geur zou een mengeling zijn van frisse groene klimop en een zuiderse bergamot noot. Het geheel zit verpakt in een fles die op Luciano’s lichaamsvorm zou geĆÆnspireerd zijn : rond dus.

DENIM BEHANG

“We werken al lang in de dekoratie-sektor en merkten dat vooral jongeren erg teleurgesteld waren door het stoffenaanbod, ” zegt Bernard Lefevre (zaakvoerder Co & C). “Eerst was dat vooral een intuĆÆtief gevoel, later werd dat gestaafd door marktonderzoek. Jongeren in een overgangsfaze, zo tussen kind en volwassene in, vinden de beschikbare dekoratiestoffen saai en vervelend. Ze willen iets nieuws, iets tof. Maar omdat het meestal de ouders zijn die betalen, moet het wel een degelijke stof blijven. Plots hadden we het. Jeans. Denim. “

Het heeft twee jaar geduurd voor Lefevre zijn idee technisch kon realizeren. Er waren namelijk geen machines groot genoeg om rollen van vijftig meter te stonewashen. Verder moest een procĆ©dĆ© worden gevonden dat de stof egaal zou wassen, zonder kreuk- of marmereffekten. Uiteindelijk slaagde Bernard Lefevre erin een autentiek denim te maken dat toch soepel is en gebruikt kan worden voor gordijnen en zetels. Terwijl hij in eerste instantie aan kinder- en studentenkamers dacht, blijkt dat de ecru-versie erg populair is bij dertigers. “In april zijn we met de verkoop begonnen en we hebben nu een honderdtal verkooppunten, ” zegt hij. “Dat is het voordeel van denim : uiteindelijk is het een universeel produkt dat iedereen aanspreekt. “

Co & C : tel. (013) 32.35.80.

VIERKANT ROND

Hij studeerde architektuur, zij interieur-ontwerpen. Samen ontwierpen ze een kollektie juwelen, die luistert naar de naam Eau et Gaz Ć  tous les Etages. “We werken al drie jaar samen, ” vertelt Isabelle Urbain. “Echt samen, want ook als we een huis ontwerpen, is het niet zo dat ik uitsluitend met het interieur bezig ben, en dat Tom de architekt is. Het loopt door elkaar. ” Je ontwerpt huizen, je ontwerpt interieurs. En dan ook nog eens juwelen. Waarom ? “Het is de drang om dingen vorm te geven, ” zegt Tom Vercammen. “Wij wilden een aantal vormen genereren en daarmee iets gaan doen. Zo zijn we juwelen gaan maken. En de naam verwijst naar onze andere bezigheden. ” Bollen, kubussen, vierkanten, rechthoeken, cirkels… kortom : geometrische vormen spelen de hoofdrol in deze kollektie. “Het is evident dat je als architekt werkt met rechte hoeken en rechte lijnen. Vandaar dat het voor ons een natuurlijke zaak was om met geometrische vormen naar buiten te komen, ” lacht Tom Vercammen. “Maar het is niet alleen dat, ” vult Isabelle Urbain aan, “die vormen spreken ons ook aan. Niet iedereen die samen met ons afstudeerde, werkt met zulke strakke en geometrische vormen als wij. ” Voorkeur voor bepaalde materialen hebben ze niet : “Er zijn vormen die beter tot hun recht komen wanneer ze zilverkleurig zijn, terwijl andere weer mooier zijn in goud. Maar dat is natuurlijk subjektief, ” meent Tom Vercammen. “Wij werken samen met iemand die gespecializeerd is in het gieten van juwelen. Dan assembleren wij zelf alle onderdeeltjes tot een geheel, waarna het verguld of verzilverd wordt. We koƶrdineren dus en werken eraan mee, maar we zijn niet de enige producenten. “

Momenteel ligt de kollektie in een tiental winkels verspreid over heel BelgiĆ«. “We hebben er bewust voor gekozen om ook zelf met onze juwelen naar de winkels te gaan, ” zegt Isabelle Urbain. “We willen zelf kunnen bepalen waar onze juwelen liggen. EĆ©n per stad vinden wij ook meer dan genoeg, wat een zekere exclusiviteit garandeert. ” (HV)

Info : (03) 233.16.98.

BLIND DATE BADGES

“De manier om kontakten te leggen in het traditionele uitgaansleven is voorbijgestreefd, ” aldus Rob Joos van Blind Date Meeting System (foto). Gelukkig maar. Wie herinnert zich niet de paniek die uitbrak telkens de begintonen van “A Whiter Shade of Pale” de danszaal vulden : eender welke knaap kon je op dat moment richting dansvloer vragen en weigeren stond niet meteen in het etiquetteboekje. Voor de jongens was de drempelvrees waarschijnlijk even hoog, maar zƬj hadden tenminste nog de keuze. Met house, jungle en rave als huismuziek, lijkt dat alles nu voltooid verleden tijd.

De makkelijkste manier om iemand te leren kennen, was en is via mensen die je al kent. Logisch. En toch : de behoefte aan georganizeerde kontakt-kanalen blijft groot. Rob Joos : “Omdat het individualisme te sterk aanwezig is, zijn mensen individueel gaan zoeken naar nieuwe kontakten. En dat ligt rechtstreeks aan de basis van de commerciĆ«le kontaktbemiddeling. Bovendien zijn Vlamingen vrij kontakt-schuw. Vandaar dat wij een nieuwe kontakt-kultuur willen voorstellen, eentje die gebaseerd is op een solidariteitsbeginsel en waarbij de mensen niet louter afhankelijk zijn van een of andere bemiddeling. ” B.D.M.S. richt zich dus tot iedereen die doelbewust kontakten wil leggen voor vriendschap, intieme relaties of vrijetijdsbesteding. “B.D.M.S. introduceert in Vlaanderen de formule van de “Groeps Blind Date” : je kiest zelf met wie je kontakt wil, je kan ook verschillende kontakten leggen en het kost aanzienlijk minder dan het commerciĆ«le circuit. ” Gebruikte instrumenten : blind date cafĆ©s, aktiviteiten en fuiven, maar ook kontakt-stickers en T.I.N.A.-badges (Telefonisch Initiatief Nieuwe-Natuurlijke Aanpak). Het werkterrein beslaat alle openbare plaatsen en gemeenschappelijke transportmiddelen. Via de badge of de sticker geeft de drager ervan te kennen dat zij/hij openstaat voor nieuwe kontakten en rechtstreeks of via de telefoon kan aangesproken worden. In het laatste geval komt B.D.M.S. even tussen om te waken over de al dan niet gewenste diskretie. Het uitgangspunt blijft een tele-netwerk-formule waardoor vrienden- en kennissenkringen met elkaar in kontakt kunnen komen. (MW)

T.I.N.A.-infolijn : (053) 70.56.28.

OP HET NACHTKASTJE VAN RUDY LATOIR

Vroeger las ik veel filozofie, nu meer romans. Of grafische en fotografische kijkboeken : over Afrikaanse rotstekeningen en Mexicaanse feesten, bijvoorbeeld, of catalogi die naar aanleiding van grote tentoonstellingen worden uitgegeven. Strips lees ik met vlagen. Liefst Amerikaanse underground-tekenaars als Robert Crumb, Charles Burns en de opvolgers van RAW. De clichĆ©s ken ik ondertussen uit het hoofd, maar sporadisch sijpelen er toch wel een aantal interessante dingen door en die lees ik dan gretig. Zoals Poison River van Gilbert Hernandez. Heel cynisch en sociaal realistisch. Zowel het verhaal als de tekeningen. Er zit een zekere grafische onhandigheid in die heel tof is, zoals bij de eerste Suskes en Wiskes of bij iemand als BenoĆ®t, wiens humor parallel loopt met zijn stijl. Bij Hernandez is dat ook zo. Hij vertelt een heel lang verhaal, een roman eigenlijk, die begint met een jonge vrouw die met een oude rijke stinkerd samenwoont ergens in Latijns-Amerika. Die vrouw heeft een dochtertje, maar als uitkomt dat de tuinier de echte vader is, worden ze alledrie op straat gezet. Van grote rijkdom vallen ze in nog grotere armoede. De moeder verlaat de tuinier en wordt nadien vermoord. Het meisje komt bij haar grootmoeder terecht en groeit op in de armenwijken met alle drama’s vandien. Ze ontmoet een muzikant-gangster en volgt hem naar de grote stad. Af en toe krijg je even het opluchtend gevoel dat ze in een gelukkige en stabiele situatie is terechtgekomen, maar dan begint de ellende van voor af aan. Het loopt dus konstant slecht af. Hernandez is eigenlijk een moderne Zola. Poison River is in zwart-wit getekend : er gebeurt al genoeg zonder dat de auteur het nog eens extra in de verf moest zetten. De strip leest als een roman, ook voor niet-stripliefhebbers. (MW)

Rudy Latoir is schilder, graficus, cafƩbaas en dj van Acrobat in Brussel.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content