HOE STERK IS DE EENZAME FIETSER ?

“Ik ben een fanatieker, ” zegt Jan Verschooren. “Ik rijd door weer en wind. Ik doe zelfs boodschappen met een aanhangwagentje achter de fiets. Natuurlijk staat er een auto in mijn garage. In deze maatschappij kan je niet zonder. Maar ik laat de fiets alleen achter als het echt niet anders kan. “

Verschooren is mede-oprichter van de Fietsersbond, een bundeling van organizaties uit Vlaanderen. “We merkten dat je als plaatselijke vereniging weinig bereikt, ” zegt Verschooren. “Wanneer je ging klagen over de onveiligheid van grote wegen zei de gemeente : dat is een gewestelijke weg, die behoort niet tot onze bevoegdheid. En het gewest zei : u bent slechts een plaatselijke vereniging, met uw mening kunnen we geen rekening houden. Nu we de krachten nationaal hebben gebundeld, hopen we de zwakke weggebruiker beter te kunnen verdedigen. “

De Fietsersbond werkt aan betere fietspaden en een veiliger infrastruktuur, en stimuleert het openbaar vervoer. Verschooren : “In sommige steden is fietsen kwasi-onmogelijk. Neem nu Brussel. Daar rijd je gegarandeerd je dood tegemoet. ” De Bond wil ook het imago van de fietser opkrikken. “Autorijden wordt als een glamoureuze aktiviteit beschouwd en fietsen niet. Eigenlijk zou dat net omgekeerd moeten zijn. De autobestuurder zou scheef bekeken moeten worden : hij is de gevaarlijke milieuvervuiler. “

De Fietsersbond richt zich niet alleen tot militant fanatieke fietsers, maar ook tot weekend-rijders en mountainbikers. “Als mensen de kans krijgen de fiets te ontdekken, zullen ze vanzelf ervaren hoe fijn het is, ” zegt Verschooren. “Je voelt je fitter en je hebt meer sociaal kontakt dan in een auto. Misschien laten ze dan tijdens de week de auto wat vaker staan. “

Fietsersbond : tel. (03) 653.11.87. (na 12 u.)

GOOD LOOKING MEN

“Nee, het heeft niets met spierbundels te maken, ” zegt Christian Nolens. “De Belgian Good Looking Men Contest richt zich tot goed uitziende, sportieve, welbespraakte, vlotte mannen ; niet tot body-builders. We zoeken geen mannequin of Chippendale. We willen toffe, dynamische, jonge mannen met persoonlijkheid. Gilles De Bilde of Bart Kaëll bijvoorbeeld, die zouden best kunnen deelnemen. “

Nolens is al enkele jaren betrokken bij de Miss België-verkiezing en kreeg vanuit de bedrijfs-, reklame- en modewereld steeds meer vragen of er voor jonge heren niets soortgelijks kon worden gedaan. “De tijd is er rijp voor, ” zegt Nolens. “Alles wijst erop dat de man evenzeer een eyecatcher is geworden als de vrouw. Een lustobjekt ? Zo zou ik het niet omschrijven. Ik stel vast dat de man uit de anonimiteit treedt en zich vrijer gedraagt dan vroeger. “

Een samenwerking met mijnheer en mevrouw Morley die de Miss en Mister World-verkiezing organizeren, gaf de doorslag. “Nu kunnen we doorstromingsmogelijkheden bieden, ” zegt Christian Nolens. “Een verkiezing heeft geen zin als je met je titel niets kan aanvangen. Degene die bij ons op 20 mei wordt verkozen, kan deelnemen aan Mister World op 1 september in Londen. “

Kandidaten worden beoordeeld op hun talenten, taalvaardigheid, fysieke konditie en uiterlijk. Mogen we een zwembroek-passage verwachten ? “Wat een cliché, daar kan je in deze tijd niet meer mee afkomen, ” zegt Nolens. “Wij hebben voor de formule van een wervelend spektakel-defilé gekozen, niet voor de stereotiepe parade met genummerde bordjes. Dan valt de hele zaal in slaap. “

Belgische mannen tussen 18 en 25 sturen hun kandidatuur met twee recente foto’s (close-up en ten voeten uit) naar Belgian Good Looking Men Contest, Waterloolaan 89, 1000 Brussel, voor 17 april, of bieden zich rechtstreeks aan op de pre-selektie op 23 april, waarvoor bellen naar (02) 511.42.28.

HET BEGON MET EEN APPEL

Toen de heer Marsh samen met zijn schoonbroer Golden en vriend Greenberg een limonadefabriekje in de Bronx kocht, had hij waarschijnlijk niet verwacht dat hij het Amerikaanse drankfenomeen van de jaren tachtig zou maken. Marsh, Golden en Greenberg waren glazenwassers en investeerden geld in Snapple, op dat moment een slaperig fabriekje van appeldrank. De legende wil dat het trio, gedwongen door een appelschaarste, allerlei fruit begon te mengen en dat zo de beroemde Snapple-drankjes zijn ontstaan. “Dat is de anekdote, ” zegt mijnheer Rigo, product manager van Snapple bij John Martin. “De werkelijkheid zal wellicht iets minder romantisch en meer doordacht zijn geweest. Maar goed, elk merk heeft zijn mytologie nodig. “

Snapple (sinds begin dit jaar te verkrijgen in Delhaize, nachtwinkels, benzinestations en trendy cafés) positioneert zich via de trefwoorden natuur en gezondheid. “Liefst hadden we in de fruit-afdeling van het grootwarenhuis gelegen, ” zegt Rigo. “Snapple komt zonder bewaarmiddel, toevoeging of kleurstof, honderd procent natuurlijk. De Amerikaanse slogan is Made from the best stuff on earth. Wij willen niet per se het laatste modedrankje zijn. Al moeten we in een eerste faze de trendsetters aanspreken om ons produkt te introduceren. “

Dat Coca-Cola zoveel hola maakt om Fruitopia, heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat Snapple in Amerika zo sterk staat. “In de VS is Snapple marktleider in de fruitdranken, ” zegt Rigo. “Zonder de aanwezigheid van Snapple in Europa was Coca-Cola er waarschijnlijk niet zo ingevlogen. “

HET BEGINT MET EEN KONCEPT

Bij Coca-Cola noemt men Fruitopia een kind van de Nieuwe Wereld. Het resultaat van een interaktieve samenwerking tussen Coca-Cola en de konsument. De verschillende smaken van het drankje zijn namelijk gekozen door de verbruiker zelf ; door tests, door duizenden berichten via wereldwijde E-mail en voice-mail, via een interaktieve lijn : de Fruitopia Hotline. Het drankje werd in maart ’94 in Amerika op de markt gebracht en nog datzelfde jaar door Time Magazine tot het beste produkt van het jaar uitgeroepen.

“De konsument is onze marketing-direkteur, ” zei Sergio Zyman in zijn speech bij de lancering van het drankje. Een van Zymans favoriete begrippen is de term “Consumer Democracy” : de konsument maakt zijn eigen keuzes, de onderneming moet luisteren en leren. Zyman noemt Fruitopia dan ook niet graag een produkt. “In plaats van te zeggen : dit is ons produkt, zou het gepaster zijn om te zeggen : Welcome to Fruitopian Life. “

Fruitopia lijkt nog het meest op een new-age-land dat ergens tussen Woodstock en Freedonia ligt, naast yin en yang. De hoofdstad heet Banana Vanilla Babylon, de inwoners zijn Peace-and-Passion-Fruit-mensen, ze hebben citrus-dromen en spreken in Fruitopianismen, zoals : “In Fruitopia vechten de appels niet met de bananen. Mensen kunnen van fruit nog veel leren. ” Vandaag bij ons, morgen op de hele planeet, meent men bij Coca-Cola.

Fruitopia Hotline, tel. (02) 529.15.00.

OP HET NACHTKASTJE VAN JOHAN MICHIELSENS

Een vriend gaf me “Les Belles Endormies” van Yasunari Kawabata, de Japanse auteur die in 1968 de Nobelprijs voor literatuur kreeg. Het boek gaat over een ouderling, Ecuchi, die naar een mysterieus huis gaat waar geslapen wordt met zeer mooie, jonge vrouwen. Er wordt niet gevrijd, ze slapen alleen bij elkaar. Maar door bij die jonge vrouwen te slapen, wordt Ecuchi gekonfronteerd met zijn verleden als man.

Terwijl hij naast die mooie vrouw ligt, begint hij een lange reeks meditaties. Je krijgt filozofische beschouwingen over zijn leven en over de vrouwen die hij in zijn leven heeft gekend. Geschreven met een enorm respekt voor vrouwen. Ook de situatie slapen met iemand zonder ermee te vrijen is een hoogst intieme aangelegenheid. Iets waar bijna nooit over gesproken wordt, want hoe leg je uit dat je met sommige mensen vrijt maar niet slaapt en met anderen slaapt maar niet vrijt ?

Het taalgebruik van Kawabata is zeer intiem, zonder expliciet erotisch te zijn. Al hou ik daar ook wel van, van een Wolkers of Bukowski of Anne Vegter. Maar Kawabata doet het impliciet.

Eigenlijk is “Les Belles Endormies” een typisch “nachtkastboekje”, niet dik, amper 130 pagina’s, maar evenmin iets om in een ruk uit te lezen. Daarvoor is het te subtiel. (MW) Johan Michielsens is ondernemer.

LENE KEMPS