L’UNION POUR L’INNO

Een origineel koncept, een eenvoudige uitwerking en een entoesiaste aanpak. Yan Aerts vroeg het ontwerperskollektief Union pour le Vêtement Hervé, Thierry en Didier om een reeks T-shirts voor Inno te ontwerpen. Het resultaat is een geslaagd huwelijk tussen kreativiteit en commercie. Acht verschillende modellen, vier kleuren en verschillende opdrukken : kapstok, Union-logo, toilet-teken en een slogan. Aerts heeft de ploeg ook gevraagd een eigen meubel te ontwerpen om de T-shirts te prezenteren. “Ik zou graag elk seizoen een soortgelijk projekt ontwikkelen, ” zegt hij. “Onze klanten hebben vaak een negatief beeld van ontwerpersmode : het is te duur, te excentriek en enkel geschikt voor mensen met maat 36. Door dit soort samenwerkingen met jonge ontwerpers kunnen we die vooroordelen wegnemen. “

De Union-ploeg won de prijs voor de beste heren- en dameskollektie op de internationale wedstrijd voor jonge ontwerpers in Hyères, waar Aerts in de jury zat. Voor hen was de samenwerking met Aerts een leerproces. “De meest eenvoudige dingen wisten we niet, ” zegt Didier. “We hadden er bijvoorbeeld niet aan gedacht dat de fabrikant per model en kleur een minimum aantal stuks vraagt om te produceren. ” Union verkocht zo’n 700 T-shirts aan het buitenland, vooral aan Japan. In België liggen ze in de Inno-warenhuizen in Leuven, Brussel, Antwerpen, Sint-Niklaas, Mechelen en Luik, vanaf eind februari. Fabrikant De Waele uit Kluisbergen heeft voor redelijke prijzen gezorgd. Een haltertopje heb je vanaf 399 frank. “De T-shirts zijn jong, fris en voor iedereen toegankelijk ; ik verwacht er veel van, ” zegt Aerts. “Het zal erg bizar zijn om er echt mensen mee over straat te zien lopen, ” zegt Didier. “Ik zal me moeten bedwingen om niet van elke klant een foto te nemen, zo spannend vind ik het. “

GORIK BIJ DE GODEN

Tijdens de eerste Japanse invasie begin jaren tachtig verzorgde Gorik Lindemans inspirerend grafisch werk voor de winkels van Yamamoto en Comme des Garçons van Jenny Meirens. Hij ontwierp affiches voor Klapstuk, de Beursschouwburg en het Kaaiteater en verraste de kinderwereld met zijn illustraties in ontwapenende boekjes als “Pol de Muis is bang” en “Sterke Jan”. Nu, zoveel jaar later is er “Het verhaal van Flatusstein of hoe Liselotje haar eigen toilet bekwam” van Gorik en Gode-Liva Uleners.

“In “Pol de Muis is bang” komt ergens een “kakje” voor en dat bleek snel de lievelingspagina van de kinderen te zijn, ” zegt Gorik. “In 1982 al wilden Gode-Liva en ik iets doen rond het “kak-taboe”. Uiteindelijk heeft het tot nu geduurd voor het bewuste sprookje er was. Van bij het begin wilden we een mooi volkssprookje voor volwassenen en kinderen maken, een sjiek en tijdloos boek waarin je steeds nieuwe dingen blijft ontdekken. “

Het verhaal ? Reus Flatus legt op een verstrooid moment een reusachtige drol middenin het dorpje Hamberg. Het onwelriekende ding versteent en wordt later de symbolische grafsteen van de geliefde reus, maar ook het objekt van merchandising, een trekpleister voor toeristen en een talisman voor de zieken ; kortom een bron van inkomsten voor iedereen. “Flatusstein stond kompleet los van mijn ander artistiek werk, ” zegt Gorik. “Tot ik Anne Teresa De Keersmaeker ontmoette om eventueel de affiches en het programmaboek voor haar laatste produktie te maken. Ze zei me dat de dans in “Amor Constante más allá de la muerte” op de spiraalvorm gebaseerd was en tekende met haar vinger zo’n draai als mijn drollen. Bovendien had Thierry De Mey muziek gekomponeerd, “Enredadera” die letterlijk verwijst naar de haagwinde, de plant die ook in Flatusstein een cruciale rol speelt. Ik stond heel weigerachtig tegenover nieuw grafisch werk, maar dat toeval, die twee linken, vond ik té voor de hand liggend. De goden hebben mij gedwongen. ” (MW)

Het verhaal van Flatusstein of hoe Liselotje haar eigen toilet bekwam, 1495 frank, Bakermat Uitgevers, Mechelen, tel. (015) 42.05.08.

VERGEET DE GIDS NIET

“Places to be” kondigt zichzelf aan als het eerste vademecum voor dancings en diskoteken in Vlaanderen. Samenstellers Raf Gladines en Leo Stoffelen zijn al enkele jaren aktief in het uitgaansmilieu. Als feestvierders en evenementen-organizatoren. “Uiteindelijk bezoek je steeds dezelfde dancings, ” zegt Stoffelen. “Daarom liepen we rond met de idee om een gids uit te brengen. “

De titel “Places to be” mag dan de indruk geven dat het om de meest trendy plaatsen gaat, maar dat is niet het geval. Stoffelen en Gladines beoordelen niet, maar streven volledigheid na. Graag zouden ze alle dancings en diskoteken willen opnemen en een soort gouden gids van het uitgaansleven worden. Die volledigheid laat voorlopig nog te wensen over. Stoffelen : “We hadden een uitgebreid bestand en hebben iedereen gekontakteerd. Een pagina in de gids kostte 24.000 frank, maar je kon ook gratis worden opgenomen in de alfabetische adressenlijst in het midden van het boekje. We hebben vaak negatieve reakties gekregen, want in het uitgaansmilieu heerst heel wat wantrouwen tegenover dit soort initiatieven. Dancinguitbaters worden wel honderd keer gekontakteerd voor een gids en er komt zelden iets van terecht. Volgend jaar zal het boekje heel wat dikker zijn, want dan weten ze al dat we de zaken ernstig aanpakken. “

Niet elke diskoteek wordt opgenomen. Stoffelen en Gladines hebben de filozofie van vzw Stil als richtlijn genomen. Stil is de wat vreemde afkorting van “Ik Start verantwoord uitgaan want ; ik Tem drugs, dronkenschap en wilde chauffeurs ; ik IJver voor respekt ; ik Leef”. De organizatie ijvert voor “cleane en koosjere dancings” en zet zich af tegen drugsgebruik en wapendracht. Een aantal house-dancings met XTC-verleden vallen dus al onmiddellijk af. Maar geen nood, er blijven nog andere over. Een kleine selektie : de Blitz in Herzele, waar alle klanten een beetje familie zijn ; Empire in Dentergem, met jaarlijkse Queen-verkiezingen en de James in Diest, met wekelijks eroticlive-shows. België leeft.

Places to be, 135 frank, tel. (03) 314.12.31.

LICHTGEVENDE JAIME

Joke en Egidio, het ontwerpersduo van Kyuso, definiëren het ultieme modekoncept als : verrassend, dynamisch, gedurfd en steeds jong van geest. Ook in de vormgeving van hun catalogus proberen ze die aanpak door te drijven. Voor de zomerkollektie was maar liefst Kate Moss besproken, maar die moest door een exclusief kontrakt met Calvin Klein plots van de markt verdwijnen. Jaime Richar het nieuwe opkomende topmodel, nog kleiner dan Kate, maatje 34, kwam haar vervangen. “We hadden een fris, breekbaar en lumineus beeld voor ogen, ” zegt Olivier Rizzo, die de styling van de fotosessie deed. “Fotograaf Ronald Stoops en visagiste Inge Grognard hadden net hetzelfde idee. Soms was het net alsof Jaime lichtgevend was. “

OP HET NACHTKASTJE VAN DIDI dE PARIS

Zowel naar vorm als inhoud vind ik “Charges” van Irun S. pure, revolutionaire kunst. Het is zijn eerste boek en kreeg destijds de Lift Nationale Debuutprijs 1990. Irun S. zat vroeger bij het Knust Kollektief dat aktief was in Nijmegen, een small press figuur die via “Charges” in bredere kring terechtkwam. Het is een radikale auteur à la Leo Geerts of Daniël Robberechts, geëngageerd maar niet op een pamfletachtige manier. In “Charges” schrijft hij over het milieu van krakers en anarchisten, van autonomen. Het verhaal, dat van ondergeschikt belang is, speelt zich af tussen middernacht en negen uur ’s morgens, op nieuwjaarsnacht. Een groep neorevolutionairen maakt zich klaar voor “Aktie Oktaaf”. Waar dat precies voor staat, wordt nooit duidelijk en in afwachting ervan raakt iedereen dronken of stoned. De eigenlijke aktie speelt zich af in het hoofd van het centrale personage : de gedachten zijn vrij en een intellektueel anarchisme kan zijn gang gaan. Dat uit zich ook in het taalgebruik : een doorgedreven progressieve spelling à la Van Ostaijen, zeer konsekwent doorgevoerd en ook zeer verwarrend, op het schizofrene af. Maar wel altijd zeer grappig. Verder heeft het boek een grillige struktuur met biografische fragmenten van de filozoof Max Stirner, maar ook met tekeningen en stukken muziekpartituren. Dat vind ik knap, vooral met het oog op de multimediale ontwikkelingen die de literatuur te wachten staat. Maatschappelijk relevante, geëngageerde en dus ernstige literatuur. Ik had er ongelooflijk veel leesplezier aan, al heb ik flink wat pagina’s moeten herlezen. (MW)

Didi de Paris is een “multimedia” auteur, dichter en performer.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content