Na de huiselijke ochtendspits rennen we zoals gewoonlijk met zijn vieren in ijltempo de deur uit. “Deze mag ik zeker niet vergeten”, merkt de wederhelft nog op en hij zwaait met een brooddoos. “Want vanmiddag heb ik een brown bag lunch.” Ik ken de bruine papieren zak waarin een broodje of salade en een drankje verpakt worden als je in de Verenigde Staten een lunch gaat kopen, maar ik had het begrip nog niet gehoord. Een rondje internetten leert dat de vlag de lading dekt : een brown bag lunch betekent simpelweg dat je je eigen lunch meebrengt.

In de States is het een ingeburgerd begrip, ook brown bag seminars zijn er heel gewoon. Zowel in academische kringen als in het bedrijfsleven houden zulke brooddoos-seminaries informele en vrijwillige meetings in, waarbij kennis wordt doorgegeven en gedeeld.

Het moet lukken, maar dezelfde dag krijg ik een uitnodiging voor een potluck dinner. “We doen het simpel, met een potluck, dus iedereen brengt zelf iets mee”, vertelt de gastvrouw mij aan de telefoon. “Google het woord maar eens, dan zie je het wel.”

Zo gevraagd, zo gedaan en ik vind duizend-en-een links. Om te beginnen met de definitie : het kan gaan om een eten-wat-de-pot-schaft, wanneer iemand onverwacht binnenvalt, maar meestal wordt het gebruikt voor een gemeenschappelijk etentje waarbij alle gasten iets meebrengen van eigen makelij. Natuurlijk kennen we het potluck-principe hier ook al lang. Barbecues waar iedereen wat vlees en groenten meebrengt, oudejaarsavondfeestjes waar de een voor een voorgerecht, de ander voor het dessert zorgt. We hebben er wel niet zo’n woord voor.

Vooral op Amerikaanse sites lees ik talloze suggesties voor geslaagde potluck etentjes. Met de tip dat potluck recepten op voorhand moeten klaargemaakt zijn, zodat ze hooguit nog opgewarmd moeten worden. Stoofpotjes, ovenschotels, salades en chili blijken de onbetwiste klassiekers. Verscheidene sites benadrukken het informele karakter – want het belangrijkste is het samen-zijn – maar ik vind evenveel indrukwekkende recepten die echte potluck fame beloven. Omdat potluck parties in Amerika al lang en vaak door kerkgemeenschappen georganiseerd worden, hebben ze soms een wat oubollige bijklank. Maar op Belgische en Nederlandse sites ontdek ik vooral jonge en progressieve potluckers, met oproepen voor vegetarische en veganistische potluck picknicks.

Het is dus geen nieuwe trend, maar eenmaal je erover gehoord hebt, zie je die plots overal opduiken. Zo loopt er momenteel op de site van een Amerikaanse krant een wedstrijd waarbij lezers gevraagd wordt hun beste potluck recept door te sturen.

Potluck feestjes lijken me een blijver. Ze zijn ideaal om een heel pak vrienden te zien zonder de stress van uitgebreide kooksessies. Het principe past in al die druk-druk-drukke levens.

Wat ik klaargemaakt heb ? Lasagne, was mijn eerste idee. Of koninginnenhapje dacht ik in tweede instantie. Tussen idee en daad stond echter een megadrukke week, waarin ik ook ziek werd. Ik nam die ochtend daarom de drastische beslissing om enkele taarten te gaan kopen. “Van de bakker”, moest ik toegeven toen ernaar gevraagd werd. Maar het was gezellig en iemand anders had al lasagne gemaakt. Die potluck fame is voor de volgende keer.

trui.moerkerke@knack.be

Trui Moerkerke

Stoofpotjes, ovenschotels, salades en chili blijken de onbetwiste klassiekers.