Een kennis van me verhuisde een paar maanden geleden van zijn flatje in Amsterdam, waar hij door een echtscheiding was beland, terug naar een huis aan het IJselmeer. Het zou geen Hollander zijn als hij geen wateraanbidder was. In een e-mail geeft hij mij lyrische beschrijvingen van borrels bij zonsondergang op het vlondertje voor de deur en het daarbij horende duiken in het water. Het is een buurtje waar vooral mensen van mijn generatie wonen en die blijken zich er niet voor te generen om bij valavond, ten aanschijn van de hele buurt, bloot de plas in te duiken. Niet gehinderd door enige overweging aangaande visuele schoonheid. Postmodern, noemt mijn kennis dat.

Mij viel het, bij mijn vakantie langs de Franse westkust van La Rochelle tot St. Jean-de-Luz, ook op dat showen met bloot vel inderdaad iets blijkt te zijn geworden van mijn generatie. Er komen steeds minder monokini’s, strings en tanga’s onder de vijftig voor op het normale strand. Jongere vrouwen houden toch blijkbaar liever weer wat meer textiel om het lijf bij het zonnen en zwemmen. Er lijkt tegenwoordig meer schroom aanwezig bij mensen met mooie, jonge lijven dan bij types met wat meer uitgezakte constituties.

Madonna, altijd al een super trendsetter, verscheen kortgeleden in Miami op het strand, gewikkeld in badlakens, die ze pas op de scheidingslijn van zee en zand dropte, om dan gekleed in een veel verhullend badpak te water te gaan. Nu is Madonna, moeder van twee, ook geen twintig meer natuurlijk, maar naar ik aanneem wel in het bezit van een flink afgetraind en hier en daar al bijgewerkt lijf. Blijkbaar ziet ze de zon als vijand. Zelfs tijdens de afgelopen hittegolf had ik het heel moeilijk om de zon te zien als dé bedreiging van de toekomst. Zon is ook gezond natuurlijk, het moet niet altijd zo negatief.

Kortom wie in de toekomst bloot wil, zal naar een naaktstrand of een naturistendomein moeten. En misschien zal daaraan, met de groeiende zedigheid op de andere stranden, dan wel weer een grotere nood ontstaan.

Overigens is de mythe dat zo’n naaktstrand vol onthechte mensen loopt ook lekker de grond ingeboord door die jonge antropologe die na een paar weken – naar ik aanneem naakte – waarneming ten behoeve van het schrijven van een scriptie, had uitgemaakt dat er wel degelijk gelonkt en gepronkt wordt op onze eigenste naturistenplage in Bredene. En dat ook blootlopers naar het strand gaan met min of meer romantische motieven : iemand oppikken voor even of voor langer.

Je moet er geen doekjes om winden, c’est le cas de le dire, zomerse stranden zijn plekken waar erotiek een grote rol speelt. Alleen zijn er natuurlijk zeer diverse opvattingen over hoe mensen het liefst versieren en/of versierd worden. De ene wil vanaf het eerste moment de naakte waarheid showen of te zien krijgen. De andere heeft er liever een beetje het raden naar en geeft zichzelf ook niet meteen helemaal bloot.

Overigens heeft dat ijdele blootlopen, in min of meerdere mate, ook pijnlijke bijverschijnselen. Mannen laten hun borst, rug en billen waxen. Matjes worden immers steeds vaker afkeurend bekeken. Vrouwen geven hun meest intieme lichaamsdelen over aan estheticiennes die het laatste pijltje haar met sadistisch genoegen weghalen van de plekken waar het het meeste pijn doet. Ik mag er niet aan denken dat zo’n mevrouw mijn bilnaad zou waxen. Maar het gebeurt echt ! Wie mooi wil zijn, moet lijden. Maar wat is mooi ? En wie maakt dat uit voor u en voor mij ? Een Britse journaliste deed onlangs de test en ervoer hoe ze naar schoonheidssalons ging om een minimale behandeling te vragen en steeds werd aangezet tot het weghalen van álle haren down there. Waarbij estheticiennes met opgetrokken neus haar ervan probeerden te overtuigen dat het echt heel vies was en totaal uit de tijd om het te laten zitten waar het zat.

Ik denk dat ik eens ga borrelen op dat vlondertje aan het IJselmeer om mij ervan te vergewissen hoe postmoderne mensen omgaan met matjes en intieme haargroei.

reacties : TESSA.VERMEIREN@knack.beTESSA BLOGT !

VAN MUIZEN EN MENSEN,

OP www.knack.be

tessa vermeiren