POP

CAPITOL (HER)ONTDEKT DE BLUES

Er zijn muziekgenres die om de zoveel tijd in het spotlicht komen te staan om daarna opnieuw in vergetelheid te verzinken. Maar ze verdwijnen nooit helemaal omdat ze kunnen bogen op een minimaal aantal trouwe liefhebbers. Een van die genres is de blues, die sinds het ontstaan van de cd voor de echte fans menig spaarpotje heeft opgeslorpt. Met de “Blues Collection” die Capitol nu lanceert, is er weer reden tot juichen (vanwege de muziek) of knarsetanden (vanwege om te brengen spaarvarkens).

Capitol is een multinational. Dat is meestal reden tot argwaan, maar in dit geval eerder tot hulde. Zo’n major heeft manifeste voordelen. Om te beginnen kan men putten uit gigantische archieven : in dit geval bijvoorbeeld de labels Aladdin, Black & White, Shelter of Imperial. Vervolgens heeft men ook het geld om de vormgeving van zo’n reissue-serie tot in de puntjes te verzorgen (in tegenstelling tot reissues bij kleine labels die soms wel de korrekte muziek hebben, maar die zo armtierig verpakken dat je al een échte afficionado moet zijn om daar doorheen te kijken). Capitol heeft tekenaar Joe Ciardiello (The Times, Playboy) aan het werk gezet en die is met magistrale werkstukjes aan komen zetten. Daarbij heeft men elke reissue voorzien van een uitgebreid en extreem erudiet booklet, waarin een carrière-overzicht, diskografieën en ook nog eens voortreffelijke notities over de opnames zelf.

Bref : wij hebben niets dan lof voor de vormgeving. Maar wat meer is : eigenlijk hebben wij eenzelfde kommentaar op de inhoud. De eerste worp van Capitol bestaat uit zeven cd’s (enkel, dubbel of driedubbel). “Rediscovered blues” (* * * * ) is een dubbel-cd die gebaseerd is op een supersessie die Lightnin’ Hopkins, Brownie McGhee, Sonny Terry en Big Joe Williams in 1960 in Los Angeles hebben gehouden, toen dit soort jams nog lang niet zo gewoon was als vandaag. De rest van de dubbelaar wordt volgemaakt met solo-werk van Terry & McGhee enerzijds en Williams anderzijds. Sonny Terry komt nog eens helemaal alleen in de picture op “Whoopin’ the Blues : The Capitol Recordings 1947-1950” (* * * ).

Op het eerste deel van “Chicago Blues Masters” (* * * ) komen Muddy Waters (vier tracks maar) en Memphis Slim aan bod met studio-tracks en opnamen die gemaakt zijn tijdens het “Folk Song Festival at Carnegie Hall” van 1959. Ook live, maar iets ontgoochelender, is “Delta Blues and Spirituals” (* * ) van Son House, gemaakt in 1970 tijdens zijn laatste Europese toernee met gastoptredens van Alan Wilson (Canned Heat) en Dave Kelly. Een cd met enkele hilarische parlando-stukken, maar met Son House niét op het toppunt van zijn kunnen. Stukken leuker, zeker voor wie van de veel bekendere Fats Domino houdt, zijn “The Complete Imperial Recordings” (* * * ) van Roy Brown. Dave Bartholomew produceerde en Browns R&B swingt als tiet.

De absolute essentialia dan. In de sektie ontdekkingen althans : wat ons betreft zitten “The Complete Imperial Recordings” (* * * * ) van Li’l Son Jackson. Deze Texaanse bluespionier is nooit doorgebroken naar het grotere publiek, ook al omdat zijn ambities beperkt waren, maar de 55 opnamen van deze dubbelaar laten een introverte man horen met een mooie stem en minutieus gitaarspel. Helemaal aanbevolen is “The Complete Capitol/Black & White Recordings” (* * * * * ) van T-Bone Walker. Als er één man is die nog belangrijker is geweest voor de ontwikkeling van de rock’n’roll dan Chuck Berry, dan kom je zonder twijfel bij Walker uit. Men zegt wel eens : zonder Walker geen elektrische gitaar zoals wij die vandaag kennen. En je zal geen enkele aktuele gitarist (levend en/of dood) horen van enig niveau die zijn mosterd niet bij T-Bone is gaan halen. Deze driedubbele cd màg eigenlijk niet ontbreken in een zichzelf ernstig nemende diskoteek.

Nog op komst in de Capitol-serie : een dubbelaar met “Texas Blues Guitar Classics”, John Lee Hooker, Mississippi Fred McDowell, Snooks Eaglin en Jimmy Rogers. Spaarvarkens : zoek dekking.

TRIPHOP

Een handvol onmisbare verzamelaars voor de triphoppers van deze wereld. “Give ‘m enough dope volume 2” (* * * * Wall of Sound) met onder andere DJ Food, Howie B en Portishead is evengoed als volume 1. “Abstrakt Workshop” (* * * * Shadow Records) is een parel van het altijd betrouwbare Shadow-label met DJ Krush, Mighty Bop, Marden Hill en Jazz Not Jazz als speerpunten. En dan zijn er nog de makers van Volume die met “Wasted” (* * * * ) eenzelfde systeem hanteren (dubbel-cd plus boekje), maar op andere muziek focussen : die van The Orb, Björk, Shamen, Orbital, Massive Attack, Little Axe, Stereo MC’s, Aphex Twin en aanverwanten. Ook Trance Europe Express heeft zijn sporen al verdiend. Op deel 4 (* * * * ) treft men onder andere Vulva, Chemical Brothers, LFO, Coldcut, A Guy Called Gerald en Underworld.

JACKY HUYS

Joe Ciardiello tekende voor de Blues-hoesjes : magistrale meesterwerkjes.