PUKKEL (1)

In de naam van Pukkelpop. Vanwege de tiende editie fuiven ze in Kiewit-Hasselt eenmalig een dag vroeger al : op vrijdag 25 augustus met name. Top of the bill : Neil Young en vermoedelijk Pearl Jam, Foo Fighters, White Zombie, Mud-honey, The Customers en Reef. Van laatstgenoemden is “Replenish” (* * * Sony S2) uit. Het originaliteitsgehalte is weliswaar laag (Reef klinkt als de Black Crowes die de Rolling Stones imiteren), maar de sound is vettig en mikt afdoende op buik en benen.

Over naar de hoofddag (zaterdag 26/8). De spits op het hoofdpodium is voor de enige Belgen op de affiche, Channel Zero, gevolgd door Melvins. Van Swans verschijnen onder een van de talloze aliassen om de haverklap nieuwe platen. Deze keer is het “Swans Related Project : M. Gira * Drainland” (* * * Sub Rosa) waarop bandleider Michael Gira weliswaar iets toegankelijker, maar nog altijd kompromisloos avantgardistisch en experimenteel te keer gaat (met assistentie trouwens van Jarboe en Anton Fier). Voor wie Nick Cave net iets te kleuterachtig vindt.

Monster Magnet kan wat ons betreft geen kwaad doen, NoFX laat ons steenkoud, maar de kompromisloze woestijnvossen van Kyuss zullen zonder twijfel een van dé uitschieters worden. Althans : als ze live het niveau van hun vierde, “… and the circus leaves town” (* * * * Elektra), halen want dat is een van dé cd’s van ’95. Hard maar altijd geraffineerd, Jimi Hendrix wedergeboren, Zeppeliniaanse jams al dan niet tijdens instrumentals maar ook bluesy als de hel (“Gloria Lewis”). Verbluffend als het ware. En benieuwd of Buffalo Tom daartegen opkan, want hoe goed hun gitaarrock op “Sleepy eyed” (* * * Beggars Banquet) ook mag zijn, wij beginnen een beetje een idee van déja-vu en eeuwige beloften te krijgen. Het hoofdpodium van PP wordt daarna rondgemaakt door Hole, Soundgarden en Smashing Pumpkins.

PUKKEL (2)

Over naar de Marquee, waar het knappe, Amerikaanse Doo Rag opent. Als tweede staan de grote Ierse beloften van Ash te trappelen. Deze favorieten van Therapy’s Andy Cairns laten op hun punky-pop-debuut “Trailer” (* * * Infectious Records) horen waardige opvolgers te zijn van de Undertones en Therapy ? zelf. En het écht goeie nieuws is dat er een extra-3-track-cd aan “Trailer” is toegevoegd, waarop “Kung Fu” staat, een van de leukste singles van de laatste jaren.

Sugar Ray heeft zonder diskussie de opzienbarendste hoes van de week. Maar ook de muziek van “Lemonade and brownies” (* * * Atlantic) heeft aantrekkingskracht. Misschien iets té poppy voor de echte freaks, maar wie zoals deze heren Sly & the Family Stone, Prince, James Brown én de Chili Peppers bewondert én bovendien gevoel voor humor heeft (geintjes à la Ween, een verborgen country-track), heeft onze permissie.

Guided by Voices ensuite en de Australische broekjes van Silverchair. Draai “Frogstomp” (* * * Murmur) voor neutrale oren en de kans is reëel dat die vragen of Pearl Jam alweer een nieuwe uit heeft. En als je dan negatief antwoordt, zullen algauw de namen van Smashing Pumpkins en Soundgarden vallen. Desalniettemin zou Silverchair behoorlijk kunnen groeien. In tegenstelling tot hun opvolgers op Pukkelpop, zijnde Lordz of Brooklyn, want hun white trash-rap à la Beastie Boys op “All in the family” (* American) klinkt pijnlijk clichématig en ongeïnspireerd.

De Marquee-affiche wordt verder volgemaakt door Pennywise, No Fun At All, Shellac, Beck en Radiohead. Enkele Marquee-groepen spelen ook in de Dance-Hall : Caifanes, Vent, Paw, Sponge en onze préférés, Geraldine Fibbers. Op hun full-cd-debuut “Lost somewhere between the earth and my home” (* * * Hut) is de crooked country een beetje naar de achtergrond verwezen en domineren de stem van Carla Bozulich en de viool van Jessy Greene, wat de referenties naar Velvet Underground nog zal versterken. Een drietal van hun beste songs wordt hier hernomen en komen er qua kompositorische kwaliteiten het best uit. Al neemt dat niets weg van de waarde van de negen nieuwe stukken.

PUKKEL (3)

Over naar de Dance-Hall met Transglobal Underground, Dreadzone en Prodigy. En twee acts die ook nieuw krachtvoer hebben uitgebracht. Ook op “The next chapter of dub” (* * Mute) grijpt Renegade Soundwave terug naar zijn bekende basisingrediënten (reggae, dub, kreten en gefluister), maar blijft toch een beetje met een traditionele sound zitten. Dan de Chemical Brothers voorheen Dust Brothers die dezer dagen aardig op weg zijn publiekslievelingen te worden. Op het voortreffelijke “Exit Planet Dust” (* * * Virgin) wordt de luisteraar op enkele uitzonderingen na (de waterige slottrack bijvoorbeeld) met harde meppen om de oren geslagen. In tegenstelling tot Renegade Soundwave weet dit duo dus wél dat het kwart over 1995 is.

Info : Pukkelphone, (011) 24.12.77, en Pukkelfax, (011) 24.12.78. Beide vanaf 17/8.

JACKY HUYS

Kyuss : een van de cd’s van ’95.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content