CHRISSIE

In teorie staan wij behoorlijk argwanend tegenover unplugged-achtige koncertregistraties, maar er zijn uitzonderingen. Eind mei hebben Chrissie Hynde en haar Pretenders in de Londonse Jacob St. Studios voor een selekt publiek een koncertje gespeeld, waarvoor wij onze reserves met graagte laten vallen. Wij hebben altijd vrij gulzig van de Pretenders-sound gehouden, maar wij hebben af en toe een knagend verlangen gekend om de stem en de songs van La Hynde zonder overdreven elektrische versterking tot ons te kunnen nemen en zie : wij worden op onze wenken bediend.

“The Isle of View” (* * * * WEA), een produktie van Stephen Street, ziet een bijna wedergeboorte van band, songs én keel via de toevoeging van The Duke Quartet, een strijkerskwartetje dat menige klassieker van de band wonderschoon inkleurt, en een enkele keer Blur-gezicht Damon Albarn. Met name songs als “Sense of Purpose”, “Back on the chain gang” en zeer zeker het onnoemelijk prachtige “Kid” krijgen een geheel nieuwe dimensie. Ook elders tonen de meesters zich in de beperking : “Hymn to her” moet het bijvoorbeeld doen met een harmonium en doét het daar ook mee. Om maar te zeggen dat wij dit opus in dank aanvaarden.

P.S. Het is ook de bedoeling dat er een video van dit koncert in de handel komt.

EN DAN OOK

– Willy DeVille : “Loup Garou” (* * * EastWest). Stevige come-back het is z’n twaalfde cd al met momenten van verstilde ontroering én grimmige passie. Hoewel opgenomen in Los Angeles ademt “Loup Garou” toch de sfeer uit van New Orleans, waar DeVille sinds een paar jaar woont. Uitschieters zijn de magistrale ballad “Angels don’t lie” en “You’ll never know”, een verrassend duet met Brenda Lee.

– Finn : “Finn” (* * * Parlophone). Als u adept bent van Crowded House, dan is deze kollaboratie van de broertjes Neil en Tim Finn er eentje die u met de oren dicht kan kopen. Extreem verzorgde, melodieuze poprock dus.

– Peter Green’s Fleetwood Mac : “Live at the BBC” (* * * Castle). Interessant voor de verzamelaar. Let op de groepsnaam, want het gaat om een van de autentieke, Britse versies met de legendarische Peter Green in de frontlijn. Op deze sessies uit de late sixties wordt een merkwaardig amalgaam samengespeeld van bluesklassiekers tot rock-standards en enkele van hun classics als “Albatross”, “Oh well” of “Man of the world”.

– Green Day : “Insomniac” (* * * Reprise). Met “Dookie” zijn deze drie poppunkers opgestoten in de (commerciële) vaart der volkeren en er is geen enkele reden om aan te nemen dat de hoge vlucht met “Insomniac” ingeperkt zou worden. Dit is namelijk meer van hetzelfde : volkomen onweerstaanbare (Amerikaanse) radio-hits.

– Oasis : “(What’s the story) Morning Glory ? ” (* * * Sony). Wat ons betreft heeft Blur ook louter artistiek de strijd gewonnen, want hoewel er op deze cd een drietal voortreffelijke singles staan, hebben wij toch het idee dat Oasis lichtjes ter plaatse blijft trappelen.

– Mike Scott : “Bring ‘em all in” (* * * * Chrysalis). De voormalige leider van de Waterboys is uitgegroeid tot een van de sterkste singersongwriters van deze tijden, die ook tekstueel zijn emoties en visies impeccabel vorm kan geven. Op deze cd die uiteraard voeling blijft houden met de folkrock-sound van de moederband staan minstens zes, zeven valabele argumenten voor die stelling. Maar aan één heeft u ruimschoots voldoende : het bloedstollend-perfekte “What do you want me to do ? “

– Skunk Anansie : “Paranoid & Sunburnt” (* * Virgin). Is it real or is it hype ? Wij komen er vooralsnog niet echt uit, maar overtuigend of origineel is dit niet : zowel de militante teksten (“Selling Jesus”, “Little Baby Swastikka”), de looks, de visie als de crossover-metal hebben wij al één keer te vaak gezien/gehoord.

– Various : “Inner City Blues-The Music of Marvin Gaye” (- Motown). De zoveelste ontgoochelende tribute. Zet Madonna & Massive Attack (een boeiend “I want you”), Neneh Cherry (“Trouble man”) en de zoals naar gewoonte knappe Sounds of Blackness op een mini, hou Lisa Stansfield en Boyz II Men (sterk in hun genre) in de reserve en dump de rest in de buurt van Mururoa dochter Nona Gaye, Bono (die ook aan àlles meedoet de laatste tijd) en Stevie Wonder voorop.

JACKY HUYS

The Pretenders, herboren.

DE AFREKENING

1. (1)

Not an addict K’s Choice

2. (2)

All over you Live

3. (10)

Bullet with butterfly wings Smashing Pumpkins

4. (5)

Diamond sea Sonic Youth

5. (3)

Where the wild roses grow Nick Cave & Kylie Minogue

6. (17)

Orange Metal Molly

7. (12)

Countryhouse Blur

8. (4)

Violet Hole

9. (20)

Sky is blue Sands

10. (16)

TV Song Moondog Jr

11. (8)

Maybe an angel Heather Nova

12. (11)

Cry Love John Hiatt

13. (9)

I’ll stick around Foo Fighters

14. (18)

Lump Presidents of the USA

15. (7)

Lowdown Electrafixion

16. (6)

Just Radiohead

17. (13)

Hope St. Levellers

18. (14)

You oughta know Alanis Morissette

19. (15)

Help Channel Zero

20. (27)

Charity Skunk Anansie

21. (26)

Geek stink breath Green Day

22. (21)

Warped Red Hot Chili Peppers

23. (23)

The hearts filthy lesson David Bowie

24. (22)

Loose Therapy ?

25. (24)

Do what I say Clawfinger

26. (29)

Summer Buffalo Tom

27. (-)

Diane Therapy ?

28. (25)

Hey man, nice shot Filter

29. (-)

Pop Sloy

30. (-)

My friends Red Hot Chili Peppers