YOUNG JAM

Wie “Mirror Ball” (* * * * Reprise) van Neil Young beluistert, kan alleen maar meewarig glimlachen met de berichten die iemand noch de artiest, noch zijn begeleidende maatjes van Pearl Jam een tijd geleden lanceerde en waarin gesteld werd dat men twijfelde of men dit werkstuk onder de noemer Young dan wel Pearl Jam zou releasen. Onzin : “Mirror Ball” is van Young en had nooit van iemand anders kunnen zijn.

Om met de deur in huis te vallen : dit is geen klassieke Young, maar een goeie subtopper binnen zijn oeuvre (en als dusdanig nog een plaat waar 99 procent van de musicerende mensheid z’n rechterarm zou voor geven). “Mirror Ball” mist een beetje kompositorische focus (enkele songs zijn té gelijkend en onrijp). Je voelt dat de grondslag en de aandrang om de plaat te maken veel minder emotioneel-urgent waren dan die van, pakweg, “Sleeps with angels”, en bovendien weegt de kontributie van Pearl Jam (de plaat is min of meer tijdens een spontane jam opgenomen) niet zwaar genoeg : zij hebben bijlange geen vijftig procent bijgedragen en hun grungy sound brengt merkwaardig genoeg soms die van “Zuma” en “On the beach” in herinnering.

Dit gezegd zijnde valt er desondanks meer dan modaal te genieten van “Song X” (een variatie op een sea chanty), “Act of love” (snijdend), “Downtown” (een oergezellige rammer), “Whatever happened yesterday” (de enige hoorbare bijdrage van Eddie Vedder) en “Scenery” (een lange sleper à la “Cortez the Killer”).

SOUL

Toen de Amerikaanse groep Soul Asylum na jaren ploeteren eind 1992 de elpee “Grave Dancer’s Union” uitbracht, gebeurde er eerst niets. Toen werd een clip gemaakt van “Runaway train”, waarin foto’s werden getoond van weggelopen kinderen. MTV plugde zich suf en bingo : Soul Asylum werd een mainstream sukses. Ze toerden de wereld rond, zoals ze altijd de wereld rondgetoerd hadden. Alleen : hun zalen zaten nu vol krijsende tieners tussen 13 en 17, die kwamen voor “Runaway train”. Terwijl dat voor Soul Asylum niet echt een karakteristieke song was. Bref : kortsluiting. “Let your dim light shine” (* * * Columbia) is de eerste poging tot rekonstruktie van een geloofwaardigheid bij de alternatieve rockliefhebber (de produktie is van Butch Vig), van een oeuvre, van een léven. Het resultaat is bemoedigend, maar niet overrompelend. “Misery” was een aardige eerste single, de ballads “To my own devices” en “Promises broken” (mede geschreven door Jayhawk Marc Perlman) zijn sterk en tekstueel komt Dave Pirner bijwijlen knap uit de hoek (zie het absurde “String of pearls”), maar als geheel doet de plaat ons iets te veel aan “wij willen graag op de Amerikaanse radio” denken.

EN DAN OOK

– Lori Carson : “Where it goes” (* * * * Restless). Verstilde pracht van de huidige zangeres van de Golden Palominos en vriendin van Anton Fier. Als je goed luistert, hoor je hier en daar een pluimpje vallen. Carson speelt het voorprogramma voor Marianne Faithfull op 7/7 in het Paleis voor Schone Kunsten, Brussel.

– Joy Division : “Permanent : Joy Division 1995” (* * * * London). Vlekkeloze kompilatie naar aanleiding van het herdenken van de dood van Ian Curtis, vijftien jaar geleden.

– Orange 9 mm : “Driver” (* * * EW). Over kwaad gesproken : deze Newyorkse hardcore-adepten zijn ràzend. De orkaanachtige gitaren en de agressieve zang laten de luisteraar ademloos en tegen de muur geplakt achter. Orange 9 mm doet zijn ding tijdens het Dourfestival op 8/7.

– Seven Day Diary : “Skin and blister” (* * * Warner Bros). Dat Nancy Hess en Pamela Laws nog aan de kost zijn gekomen als folkzangeressen, valt meer dan eens te horen op “Skin and blister”, het lange-afstandsdebuut van hun rockbandje. Sterke harmonieën zijn evenwel maar één pluspunt : er zijn verder de behoorlijke, licht grungy poprock-songs en de produktie van Gil Norton (zie ook Throwing Muses en Belly, waarvan wij de fans Seven Day Diary kunnen aanbevelen). De band koncerteert op 7/7 tijdens het Dourfestival.

– Michelle Shocked : “Kind hearted woman” (* * * MS). In eigen beheer uitgebrachte”come-back”-cd van de Amerikaanse chanteuse, die ooit bijna de overstap zette naar massa-acceptatie. Kaal, sober, lichtjes verbitterd en erg folkie. Shocked koncerteert op 8/7 tijdens het Cactus Festival in Brugge.

JACKY HUYS

DE AFREKENING

1. (1)

Stories Therapy ?

2. (2)

Buddy Holly Weezer

3. (3)

Hold me, thrill me, kiss me, kill me U2

4. (8)

Immortality Pearl Jam

5. (4)

Doll parts Hole

6. (9)

Bad time The Jayhawks

7. (20)

Misery Soul Asylum

8. (6)

Black steel Tricky

9. (7)

Drink the elixir Salad

10. (25)

Honey white Morphine

11. (23)

This is a call Foo Fighters

12. (5)

Army of me Björk

13. (13)

Hotellounge dEUS

14. (12)

Everything Zen Bush

15. (10)

When I come around Green Day

16. (16)

I alone Live

17. (15)

Self esteem Offspring

18. (11)

Where did you sleep last night Nirvana

19. (-)

Summer Buffalo Tom

20. (21)

Evidence Faith No More

21. (26)

Ono Soul Thurston Moore

22. (14)

Off the hook Dildo Warheads

23. (28)

Hey man, nice shot Filter

24. (-)

Fake plastic trees Radiohead

25. (-)

C’mon Billy PJ Harvey

26. (18)

Rattled by la rush Pavement

27. (22)

Pay for me Whale

28. (19)

Sour times Portishead

29. (-)

Downtown Neil Young

30. (24)

Root down Beastie Boys