BOEIEND

Scarce is een trio uit Providence, Rhode Island dat aangekondigd stond als voorprogramma van Hole tijdens de recente toernee, maar dat nu al tien keer boeiender en vooral échter is dan Love en de haren ooit zullen zijn. Voorman Chuck Graning (ex-Anastasia Screamed) heeft een korrelige stem die soms aan Cobain doet denken en ook de sound bevat vaak een hoog Nirvana-gehalte (popsongs bedolven onder een grunge-laag), maar toch word je op “Deadsexy” (* * * * A&M) hun full-cd debuut na de mini “Red” geregeld verrast en op het verkeerde been gezet. Uitermate overtuigend zijn de strakke opener “Honeysimple”, het poppy “Days like this”, het majestueuze en stampende “All sideways”, het door bassiste Joyce Raskin gezongen “So, thrill me” en zeker het overweldigende slot-opus “Obviously midnight”, dat naar een indrukwekkende climax klimt.

BELGIE

Veel pop-achtige Belgische werkstukjes, die als het ware op maat zijn gemaakt voor Radio Donna. Jean Bosco Safari voorheen Kid laat zich op “Little Boy Blue” (* * Polydor) door kompetent volk omringen en ook zijn songs zijn best de moeite, maar iemand zou hem eens een budget ter beschikking moeten stellen, zodat z’n werk niet lichtjes ondergeproduceerd klinkt. Met name een track als “Magic” had groots kunnen zijn. Knap : de sobere ballad “Yes I wanna be right now”, het exuberante “Love bus” en het Cat Stevens-achtige “All my dreams”.

Katja Vandl zoekt het op”Times like these” (- Klepto) in Vaya Con Dios-achtige jazz-sferen, maar heeft een té propere stem om te boeien, zodat haar werk nogal eens in de richting van de lounge en de elevator uitschuift.

Wij hebben het sukses van Pop in Wonderland nooit goed begrepen. Ook op “Barbarella Butterfly” (- Crea Stars) horen wij niets dan muziekjes die “koop mij, koop mij” schreeuwen. Bedachte wegwerppop opgehangen aan het Calimero-achtige stemmetje van Meredith. Een vrouwelijke variante op de Dinky Toys. Bevat de hits die geweest zijn en de hits die ongetwijfeld nog zullen komen.

Uit Groot-Gent stamt Asi Sea met “… These Days… ” (* * NCP), een sympatiek, maar vanwege een té groot aantal gelijkaardige songs ook erg vermoeiend opus. Peter Boone en Co hebben geopteerd voor akoestische muziek met behoorlijke stemmenharmonieën, die put uit de rock en jazz en via de fluit van Per Schulsz doemen af en toe zelfs visioenen op van Jethro Tull-achtige geitewollen-sokken-folk. Maar dit is hoe dan ook een groeiplaatje. Ook een groeigroepje ?

Flowers for Breakfast is een jong orkestje rond Tine Reymen, een zangeres die goed heeft geluisterd naar aktuele vrouwelijke voorbeelden, die ook wel eens van hoog naar laag durven kelen. “Nervous” (* * Klepto) is een 4-track debuut, dat vrij complexe muziek laat horen die zowel heavy metal-riffs als sympho als gewoon goeie rockelementen bevat. Een trapje hoger staat Veerle Everaet die met haar groep Tribe in “Stone Cold” (* * B Track) een intrigerende 6-tracker heeft afgescheiden. Vooral de titeltrack met z’n zachte zang is stemmig en “Bombshell” met de elektrische viool van Francis Depuydt is veelbelovend. De cover van Neil Youngs “Look out for my love” had wat ons betreft niet gemoeten, maar hij is tenminste ook niet beschamend.

In de herkansing : Belgian Asociality die de hardcorespeedpunk van hun eerste twee elpees op één cd hebben laten persen en die “Astamblief” (* * * Virgin) hebben genoemd. Hoe het allemaal begon (en hoe het toen al boeiend was) : gister-ren, gister-ren.

LO FI

Ben Lee is een Australisch jongetje dat een popfuzz-bandje heeft, Noise Addict genaamd. Maar hij schrijft meer songs dan hij daar kwijt kan en dus is hij tijdens een schoolvakantie in Chicago, met Brad Wood de producer van Liz Phair onder andere very lo fi “Grandpaw would” (* * * Grand Royal) gaan opnemen, een pakkende snede tienerverdriet, maar desalniettemin met voldoende dubbele bodems om te stellen : een jongere, betere uitgave van Jonathan Richman.

De 21 nummers op “Songs of you and me” (* * Flying Nun) van Chris Knox, leider van de Tall Dwarfs, zijn iets te veel van het goeie, maar op z’n best koppelt Knox de fuzz-rock’n’roll van The Ramones een enkele Ramone dan aan de reggae-achtige spontaneïteit van Johnny G. Als het verhaal klopt, dan heeft Ben Vaughn “Rambler 65” (* * Munster Records) opgenomen in de pracht automobiel die de hoes siert. Hij klinkt alleszins als dusdanig. Sommige tracks zijn leuk (de oer-rock’n’roll van “Rock is dead” of “7 days without love”), andere melig.

Wij zijn zeer onder de indruk van de melancholische pracht van “Rex” (* * * * Southern Records), het titelloze debuut van de groep Rex uit Brooklyn, USA. De band bestaat uit leden van cultbands als Codeine of Hoover en dat is op zich indikatief voor de stemming. Soms lijkt het of de stem van de zanger zal breken, dan weer zijn er desolate en lange instrumentals. Een bezwerend poprock-lo fi-sfeertje.

Refrigerator is het bandje van Dennis Callaci, de oprichter van het cassette-label Shrimper dat wel eens als een van de epicentra van de lo fi-beweging wordt geciteerd. Op hun tweede, “How you continue dreaming” (* * * Communion), staan twintig tracks wederom een uitputtingsslag dus die nogal wat parallellen met de Velvet Underground zaliger laten horen : ingetogen sobere ballads en noisy rock-geluidsexperimenten.

Wie een snelle introduktie op dit genre wil, kan bijvoorbeeld terecht op “Fast Forward 2” (* * * Brinkman), de dubbel-cd die is uitgebracht ter gelegenheid van het gelijknamige Nederlandse festival. Van onuitstaanbaar gepingel tot karige parels en met als uitschieters, onder andere, Virginia Dare, Beck, The Cake Kitchen, Robyn Hitchcock, The Mountain Goats, John Davis, Chris Knox en Kramer.

EN DAN OOK

– Red House Painters : “Ocean Beach” (* * * 4AD). Er bestaan nog zekerheden in het leven. Deze treurwilgen uit San Francisco met name : ze zetten je even op het verkeerde been met de huppelende instrumentale opener “Cabezon”, maar zakken snel weg in een moeras van melancholie met als hemels orgelpunt het slotakkoord “Drop”.

– Walter Trout : “Breaking the rules” (- Provogue). Wij zijn nooit adepten geweest van Walter Trout en ook dit kan ons niet overtuigen : clichématige rockblues anno seventies. Te zien/vermijden in Peer deze zomer.

– Various : “Come together-America salutes the Beatles” (Liberty). Onuitdrukbaar stompzinnige cd waarop Amerikaanse roots-artiesten songs van de Beatles verkrachten. Het zij Willie Nelson en Randy Travis vergeven (nog enigszins acceptabele “One after 909” en “Nowhere man”), maar moge de rest branden in het vagevuur.

KONCERTEN

Billy Bacon & the Forbidden Pigs (8/6 AB Bellevueclub Brussel), Gutterball (9/6 JH Nijdrop Opwijk), Stoney Lonesome (9/6 Toogenblik Haren), June Tabor (9/6 De Media Eeklo, 11/6 Toogenblik Haren), Tanita Tikaram (9/6 Passage 44 Brussel), Timbila Ta Venasi (9/6 Zuiderpershuis Antwerpen), Värttinä (9/6 Lunateater Brussel, 10/6 Vooruit Gent), Freak Power (10/6 Pacific Antwerpen), Lucky Dube (10/6 Zuiderpershuis Antwerpen), Royal Trux (12/6 Pacific Antwerpen), Mahlatini & the Mahotella Queens (14/6 Zuiderpershuis Antwerpen).

JACKY HUYS

Scarce : hoog Nirvana-gehalte.