APATIE

In 1812, in het roemruchte jaar dat Napoleon met zijn Groot Leger Rusland probeerde op de knieën te krijgen, werd in Simbirsk, een rustig stadje aan de Volga, Ivan Gontsjarov geboren. Hij zou zich van een plaats in de wereldliteratuur verzekeren met “Oblomov”. De intrige van die roman, die werd gepubliceerd in 1859, is gauw samengevat. De titelheld Ivan Ilitch Oblomov woont met zijn knecht Zachar op kamers in Sint-Petersburg. Eigenlijk zou hij zich moeten bezighouden met zijn klein landgoed dat door een malafide beheerder in een chaotische toestand is geraakt. Maar Oblomov is te lui om zijn kamer uit te komen. Zijn vriend Stolz, een halve Duitser met een opvallende daadkracht, probeert Oblomov in beweging te krijgen en introduceert hem bij Olga, een huwbaar meisje. Maar ook de liefde interesseert Oblomov maar met mate.

Oblomov werd destijds beschouwd als een genadeloze satire op de vadsigheid en starheid van de pre-revolutionaire Russische klasse van grondbezitters. In 1989, na de val van het kommunisme en voor de val van de Berlijnse muur, maakte de Beierse schrijver Franz Xaver Kroetz een toneelbewerking van de roman waarin hij de levenshouding van Oblomov in verband bracht met de gevoelens van onverschilligheid en apatie die vandaag bij vele mensen leven ten aanzien van de maatschappelijke chaos.

Het toneelstuk “Oblomov” werd in september 1990 in het Nederlands gecreëerd bij Theater de Korre in Brugge, in een regie van Karst Woudstra. Hetzelfde stuk is nu te zien bij de Amsterdamse groep De Trust. Regisseur is Rik Launspach, die enkele jaren geleden bij dezelfde groep een fascinerende enscenering maakte van “Weisman en Roodgezicht” van George Tabori. Voor de vertaling van “Oblomov” werd een beroep gedaan op Tom Kleijn, de man die bekend werd met zijn meesterlijke vertalingen van het moeilijke toneel-Duits van Werner Schwab. De Trust speelt “Oblomov” voor het eerst op 6, 7 en 8 februari in de Monty in Antwerpen. Op 24 en 25 februari is deze Trust-produktie te zien in Les Tréteaux in Brussel.

– Reserv. : (03) 238.64.97 en (02) 217.69.37.

PUUR

“Blauw” is de titel van de eerste koreografie van lesgever/criticus Alexander Baervoets. De voorstelling beleefde eind vorige maand haar première op het Dansforum in Gent. Deze proeve van pure, abstrakte, verhaalloze en bewust non-teatrale dans wordt geprezenteerd door Enid Gill, Rosalie Hermans en Natalie McDonnell, gehuld in kostuums ontworpen door Eric Raeves. Er zijn nog voorstellingen op 6, 7 en 8 februari in de Stuc-zaal aan de Vlamingenstraat 83 in Leuven.

– Reserv. : (016) 20.81.33.

SOEP

Manou Kersting en Chiel van Berkel, een Vlaming en een Nederlander die elkaar in het begin van de jaren negentig leerden kennen aan de kleinkunstafdeling van Studio Teirlinck, ontpopten zich met hun eerste voorstelling als raskomieken. Hun klokvaste timing, hun imposante uitstraling, hun benijdenswaardige “plankenvastheid”, hun rubberen mimiek en motoriek, hun door vriendschap gevonden verstandhouding en geoefende samenzang maakten van “Everything we always wanted to do on stage but never wereallowed to” een wervelende, knotsgekke show.

De opvolger van dat alom bejubelde debuut is, helaas, een stuk minder sterk. “La Sopa del Dia” is zoals de Spaanse titel al een beetje aangeeft een banaal dagsoepje geworden, een warrige mengelmoes van moppen en effekten. De voorstelling speelt zich af rond een sjieke vergadertafel vol eurovlaggetjes, waterkaraffen en mikrofoons. Kersting en van Berkel halen aanvankelijk alle deftige heren over de hekel die overal ter wereld met filofaxen, GSM-toestellen en dikke nekken in fantazieloze konferentieruimtes nietszeggende blabla verkopen. Dat levert enkele knappe sketches op, maar ook nogal flauwe parodietjes. “La Sopa del Dia” verwatert snel en ook de bescheiden inbreng van Birgit van Kersbergen zorgt niet voor de nodige pit. Nog steeds sta je perplex over de fysieke paraatheid van Kersting en van Berkel en als je ze met hun kale schedels, gigolo-snorretje, en fascisten-grijns een fijnzinnige, rake en dus schitterende persiflage ziet dansen op de postmoderne dans van Anne Teresa de Keersmaeker, dan besef je dat de forsgebouwde heren meer in hun mars hebben dan ze in “La Sopa del Dia” tonen. Misschien is er een goeie tekstschrijver en/of regisseur nodig om hen weer op het juiste spoor te brengen ?

De laatste Vlaamse voorstellingen van “La Sopa del Dia” vinden plaats op 2, 3 en 4 februari in de Antwerpse Arenberg. Daarna is de show tot eind april te zien in Nederland. Omdat ze geen subsidies meer krijgen, maken Chiel van Berkel en Manou Kersting volgend seizoen geen nieuwe produktie.

– Reserv. : (03) 202.46.46.

EN OOK NOG

– Het Madrileense ensemble “Compañia Nacional de Danza” van koreograaf Nacho Duato brengt met 30 dansers een ruime selektie uit zijn repertoire. Voorstellingen in de Vlaamse Opera in Antwerpen (1 en 2/2), in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel (5 en 6/2) en in de Vlaamse Opera in Gent (8 en 9/2). Reserv. : (070) 344/444.

– Ter vervanging van de eerder aangekondigde en inmiddels uitgestelde produktie “Coriolanus”, prezenteert het Nederlands Toneel Gent een herneming van “Suiker” van Hugo Claus in een regie van Jan Devos. Voorstellingen in de KNS op 9, 10, 11, 16, 18, 23, 24 en 25 februari (telkens om 19 u.30). Info en reserv. : (09) 225.32.08. (SL)

– In de podiumrubriek van 18 januari stond een fout in het telefoonnummer waarop u plaatsen kunt reserveren bij Vooruit in Gent. Het juiste nummer is : (09) 223.82.01.

EDWARD VAN HEER

Het raskomieken-duo Manou Kersting en Chiel van Berkel (r.), met Birgit van Kersbergen (m.) in de persiflage “La Sopa del Dia”.

VOOR ALTIJD SLAPEN

Begin februari geeft het St.-Martinusinstituut in Koekelare een reeks voorstellingen van “Sneeuwwitje slaapt”, een stuk over een weinig sprookjesachtig tema : zelfdoding bij tieners. Dit is het tiende volavondstuk dat auteur-regisseur en leraar Guido Willaert met leerlingen van zijn school maakt. Telkens werd aansluiting gezocht bij een aktuele tematiek die ook bij tieners aanslaat. De leraar en zijn groep werden al vaak voor hun werk bekroond. Voor “Sneeuwwitje slaapt” krijgen ze de steun van Dynamo 2 van het ministerie van Onderwijs. Op 22 februari wordt het stuk in Aalst gespeeld tijdens de week Onderwijs en Kunst, waar het als een pilootprojekt wordt voorgesteld.

Sneeuwwitje is een tienermeisje. Ze heeft een vrolijke zus en een liefdevolle moeder en droomt van haar prins. Toch neemt ze een vreemde beslissing. Ze wil voor altijd slapen. Ze is depressief en ziet het niet meer zitten.

Guido Willaert vindt dit verhaal helemaal niet ongewoon voor het tienertoneel : “De media willen ons overtuigen dat drugs en seks de grote problemen van de jongeren zijn, maar de kille cijfers wijzen erop dat depressie wellicht een groter probleem is. Veel tieners zien het niet meer zitten omwille van spanningen thuis of op school, of misschien zomaar. Bovendien rust op zelfdoding een groot taboe, waardoor het probleem nog groter wordt. “

Met “Sneeuwwitje slaapt” wil men in Koekelare deze problematiek bespreekbaar helpen maken. Het PMS-centrum heeft het werkproces tot de voorstelling begeleid en hoopt ook preventieve akties te kunnen ondernemen.

De voorstellingen van “Sneeuwwitje slaapt” worden gespeeld in de toneelzaal van het St.-Martinusinstituut, Ichtegemstraat, Koekelare, op 3 en 4 februari om 20 u. en op 5 februari om 18 u.

– Reserv. : (051) 58.85.45 (tijdens schooluren).

KLEIN KLEIN BAO

De IOTA-teaterwerkgroep uit Antwerpen is dit seizoen voor een groot deel met kleuterteater bezig. “Met de voeten op de grond”, een produktie van vorig seizoen voor de allerkleinsten, is nu herwerkt voor 2 spelers en onlangs ging op het kleuterteaterfestival in Tielt “Klein klein Bao” in première.

Artistiek leider Lieven Baeyens bewerkte een verhaal van de Chinese auteur Wang Anyi over twee jonge mensen in een kleine gemeenschap die het hard te verduren heeft, vooral vanwege de onwillige natuur die voor een zondvloed zorgt.

De voorstelling, in een regie van Diane Batens, is zeer sfeerscheppend. De toeschouwers krijgen kleine gekleurde stoeltjes en worden verzocht op de overeenstemmende kleur op het spelplateau, een verkaveld stuk grond, te gaan zitten. Kleine spotjes geven licht vanop dunne stengels. Er is een stukje Chinees schaduwspel, kleding en rekwisieten verwijzen naar de bekende plaatjes van rijstplukkers.

Twee spelers vertolken vele rollen. Ze hebben gekke namen : IJsvogeltje, Kultuurtje, Vondeling, Droesem, en ze zijn afwisselend jong en oud, opa of tante. Ze bespelen ook de hele ruimte, dus zowel vóór als tussen het publiek.

Hoe fijn die voorstelling ook in elkaar zit, “Klein klein Bao” verloopt niet probleemloos. Er is vooreerst een ongelijk inleven bij de akteurs. Dennis Költgen gaat helemaal op in zijn verschillende rollen, Frauke Baeyens is veel afstandelijker, haast emotieloos. Maar ook de moeilijkheidsgraad is hoog, wellicht te hoog voor kleuters, al zijn er kleuterleidsters die het anders zeggen. Ten slotte lijdt de voorstelling aan een teveel aan elementen, situaties en personages en krijgt het essentiële liefde overwint te weinig aandacht.

– Info : (03) 230.02.71 of (03) 226.49.86 (Iota).

ROGER ARTEEL