SAMENSTELLING HILDE VERBIEST

Tegelijk met Brugge 2002 pakt zuidelijk West-Vlaanderen uit met een groots opgezet project: Anno ’02 vertrok van het idee om 700 jaar Guldensporenslag op een bijzondere manier te vieren, maar is inmiddels uitgegroeid tot een heus cultureel statement. Met een gevuld programma, meer dan een jaar lang, wil de regio zich losweken van aloude clichés en zich profileren als een regio waar ook op het vlak van hedendaagse kunst wat te beleven valt. Een van de blikvangers is de tentoonstelling Kunst-stof(f). “Een idee van Jan Hoet“, zegt Tim Vermeulen, projectleider bij Anno ’02. “Hij is nu artistiek directeur van het MARTa in het Duitse Herford, een stadje dat een rol heeft gespeeld in de ontwikkeling van plastic. Hoet wilde daarrond wel eens een tentoonstelling opbouwen. En omdat de geschiedenis van Herford grote parallellen vertoont met die van Kortrijk, zijn we gaan samenzitten en zal Kunst-stof(f) ook op beide plaatsen te zien zijn.” Wie bij het woord kunststof meteen aan Tupperware denkt, weze op zijn hoede. Deze tentoonstelling omvat zowel een kunst- als een designluik, opgebouwd onder supervisie van twee curatoren, respectievelijk Pier Luigi Tazzi en Hilde Bouchez. Vermeulen: “Zij vertellen een parallel verhaal. Vertrekkend van het materiaal onderzoeken ze wat er binnen hun discipline aan interessants te vertellen is. Zo heeft Tazzi kunstenaars bij elkaar gebracht die kunststof als materiaal kozen vanwege de intrinsieke technische kwaliteiten. Hij vraagt bijvoorbeeld aandacht voor Christo, wiens werk maar mogelijk werd dankzij het bestaan van kunststof. In het designluik legt Hilde dan weer de nadruk op mensen die kiezen voor plastic en andere nieuwe materialen vanwege hun beeldende kracht.”

“Zowel Tazzi als ik hebben mensen geselecteerd die heel duidelijk binnen hun discipline blijven”, vult Hilde aan. “Ik heb gekozen voor de pure vormgevers die niet pretenderen artiest te zijn.” Uitgangspunt is de plastic dream van de jaren zestig: plastic was hét materiaal van de toekomst, dat alle andere op de duur zou vervangen. Hilde: “Het was een illusie, een droom die ontplofte met de oliecrisis van 1973. Ineens werd plastic te duur, milieuonvriendelijk en onethisch. Pas vanaf de jaren tachtig kwam er een revival. En dan zie je dat plastic het mogelijk maakt om een heel eigen fantasiewereld te creëren. Voorbeelden daarvan zijn Gaetano Pesce met zijn monsterachtige meubels, Michael Young, die voor Magis een hondenhok ontwerpt dat zo uit een stripverhaal lijkt te komen, en Marc Newson, wiens Coast Chair net het zitmeubel is van een Playmobil-mannetje. Anderzijds zijn er ook ontwerpers die een maatschappijkritische noot toevoegen aan hun werk. Matali Crasset maakt zetels van de wit-blauw geblokte plastictassen. En iemand als Anette Meyer gebruikt de wegwerpverpakking van koekjes en chips voor een klassiek maatpak.” In deze tentoonstelling wordt design niet op een sokkel geplaatst. Integendeel: de meubels zijn meubel gelaten. Geplaatst binnen de context van een bestaand museum dienen ze als decorum voor de hedendaagse kunst. Hilde: “Zonder dat we daarmee een waardeoordeel willen vellen. Het een is ook niet meer waard dan het ander. Design en kunst zijn twee totaal verschillende dingen die niet met elkaar te vergelijken zijn.”

Kunst-stof(f) van 27 april tot 31 augustus in het Broelmuseum, Kortrijk. Volledige programmabrochure van Anno ’02: 070-22 50 02.