PLANTEN de liefhebber
Kruiden kweken en verzamelen is de geliefkoosde bezigheid van Laurence Machiels. Of: het dubbelleven van een businessvrouw.
Er zijn van die mijlpalen in je leven. Wanneer je, eenmaal de puberteit voorbij, keuzes moet beginnen maken over wat je met je verdere leven wilt, bijvoorbeeld. Vaak worden die keuzes beïnvloed door je opvoeding of door jeugdherinneringen. De vader van Laurence Machiels (32) is hoofdbibliothecaris aan de Gentse universiteit en haar moeder is lerares Frans. Laurence is dus opgegroeid met boeken en met een bijzondere voorliefde voor Franse literatuur, een stokpaardje van haar beide ouders.
Een andere hobby van haar moeder, bloemenschikken, en een tuin met grote borders vol vaste planten hadden de aanzet kunnen zijn om plantkunde te gaan studeren. Maar Laurence kiest voor Romaanse filologie en studeert Frans en Italiaans. Haar diploma op zak, schrijft ze zich in voor een postgraduaat marketing en management en volgt ze intensieve taallessen Duits en Engels.
Na een jaar stage bij de Europese Commissie, gaat ze in de privé-sector aan de slag als verantwoordelijke voor marketing en verkoop. Maar ook daar blijft ze niet lang. Een van haar specialiteiten is geomarketing. Al gauw richt ze de Belgische afdeling op van een internationaal studiebureau, Experian, dat voor zijn klanten sociologische analyses gekoppeld aan koopgedrag uitvoert. In wezen zijn dat strategische instrumenten voor het organiseren van distributienetten en dus adviezen bij het nemen van commerciële beslissingen. Om het product bij potentiële klanten en verbruikers bekend te maken, organiseert Laurence ook informatiesessies met de marketingverantwoordelijken van de beoogde bedrijven: banken, verzekeringen, warenhuisketens, de automobielsector…
Het is dan dat ze een meer dan gewone belangstelling begint te kweken voor planten, en meer bepaald voor doorlevende aromatische planten. Omdat ze van lekker eten houdt en van alles wat de smaak van gerechten kan verfijnen, begint ze met haar eigen kruidentuintje: tijm, salie, munt en de dragon voor de bearnaisesaus niet te vergeten.
“Ik wilde vooral mijn zinnen verzetten. Ik zocht een uitlaatklep voor de spanningen die mijn werk met zich meebrengt. Ik wilde iets totaal anders doen, iets wat niet met mijn beroep te maken had. Met mijn handen in de aarde woelen, mensen ontmoeten met andere interesses.”
Ook al voelt ze zich in de marketingwereld als een vis in het water, toch zegt boeren haar ook wel wat. Het plattelandsleven gaat haar alleszins goed af. Ze koopt een huis – een halve ruïne die ze in vijf jaar hoopt te restaureren – met bijbehorende grond voor haar paarden, geiten, hond – en haar kruidentuin, die intussen ook een kwekerij is geworden.
Laurence laat niets aan het toeval over. Als ze iets aanpakt, doet ze het grondig. Vermits ze haar zinnen op planten kweken heeft gezet, gaat ze twee jaar aan het IMOV (het Centrum voor Vorming van Zelfstandigen en KMO) studeren, zodat ze zich nu gediplomeerd tuinbouwster mag noemen. Intussen heeft ze niet ver uit de buurt een boerenmarkt ontdekt, waar ze in de lente en de zomer drie jaar lang elke zondagmiddag haar kruiden slijt.
Ze begeleidt de studiereizen van de Vlaamse Vaste Planten Vereniging naar Engeland en Nederland, en sprokkelt een mooie catalogus bij elkaar, waarin ook nieuwe en lang vergeten planten terug te vinden zijn. En zo komt ze uiteindelijk ook bij de plantenmarkten terecht.
Geen makkelijke combinatie. Aan de ene kant werken in een bedrijf als Senior Consultant, een job met veel verantwoordelijkheid, die veelvuldige verplaatsingen in binnen- en buitenland met zich meebrengt en een heel professionele aanpak vereist. En van de andere kant elk weekeinde van maart-april tot september-oktober bezig zijn met het vermeerderen van planten in de kleine kwekerij, bestellingen klaarmaken en de avond voor een plantenmarkt de wagen inladen…
“Toen ik besloot mijn planten te verkopen, heb ik mijn zaken meteen wettelijk geregeld en een eigen bedrijfje opgericht: Kruiden van Laurence. Dat klinkt zo’n beetje als Herbes de Provence. Ik heb lang met het idee gespeeld om voltijds plantenkweekster te worden. Maar dat is niet evident als je je wil beperken tot doorlevende aromatische planten. Ik ken mensen die het geprobeerd hebben en die hun assortiment hebben moeten uitbreiden met vaste borderplanten. En niet alleen dat. Ik stond bovendien ver van mijn oorspronkelijke bedoeling: mezelf ontspannen, mijn zinnen verzetten. Toen ik eenmaal in die commerciële tredmolen beland was, wilde ik ook absoluut presteren, rendabel zijn. En dat strookte niet meer met mijn lijfspreuk carpe diem. Daarom heb ik besloten dit jaar alle commerciële activiteiten te staken.”
Maar bezig blijft ze, want ondertussen is Laurence ook weer aan het studeren. Ze beoogt een MBA en volgt het Junior Management Programma aan de Vlerick School voor Management. Er is dus nog maar net tijd genoeg voor Asterix, Sarah, Babette, Melissa en Amor: haar paarden, melkgeiten en hond. De kwekerij ligt zo goed als stil, maar haar passie voor keukenkruiden is nog niet getaand en de collectie houdt stand. De moederplanten van munt, salie en tijm houdt ze goed in de gaten. Een aanrader volgens haar is Rumex scutatus Silver Shield, een zilverachtige zuring met een bijzonder fijne smaak. Ze is ook heel enthousiast over één bepaalde origano van de twaalf soorten die ze kweekt, over enkele bieslookvariëteiten en over de eeuwige ui en prei.
Wilt u meer weten over haar interesses, haar vrienden en haar werk, dan kunt u rondneuzen op haar persoonlijke website (www.ping.be/lolo). U weet zo wie haar favoriete auteurs zijn ( Jacqueline Harpman, Anita Brookner, Julian Barnes en enkele Latijns-Amerikaanse schrijvers) en welke boeken ze momenteel leest.
Van haar kruidentuin naar haar privé-tuin op cyberspace is tenslotte maar een steenworp ver. Of zoals ze zelf zegt: “Een dag zonder e-mails is een verloren dag!”
Tekst en foto’s Jean-Pierre Gabriel
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier