Jo Blommaert Illustratie : Sandra Schrevens

Zes uur ’s avonds. Alex en Suzy zijn net thuis van het werk. Vandaag is het Alex zijn beurt om eten klaar te maken. Hij bestelt pizza. Als hij de hoorn neerlegt, is Suzy ziedend. Dit is nu al de derde keer deze maand dat Alex naar de pizzeria belt ! Als het Suzy’s beurt is om te koken, probeert ze telkens een voedzame, gevarieerde maaltijd op tafel te zetten. Want ze wil dat Elza, hun dochtertje van vijf, van jongs af aan leert gezond te eten. Alex wuift haar bezorgdheid weg : ?Pizza eten zal haar leven niet verwoesten.?

Suzy zet nog eens al haar argumenten op een rijtje, maar beseft dat er eigenlijk meer aan de hand is. ?Het gaat niet om de pizza, het gaat erom dat je altijd de gemakkelijkste oplossing kiest als je in het huishouden een beetje moet helpen.?

Alex snauwt terug : ?Waarom heb je altijd kritiek op de manier waarop ik de dingen aanpak ? Het enige wat ik van je te horen krijg, is dat ik nooit genoeg doe en dat wát ik doe niet goed gedaan is !?

Een scène uit een huwelijksleven. Hoogstwaarschijnlijk een tafereel dat bekend overkomt. En dat is niet zo verwonderlijk, menen twee Amerikaanse relatietherapeuten die beweren een oplossing te hebben gevonden voor de oorlog tussen de geslachten. Onder de veelbelovende titel A Peace Plan for Gender Wars wijzen ze er in het Amerikaanse blad Psychology Today op dat we in een heel verwarrende tijd leven. In de voorbije veertig jaar is het rollenpatroon van man en vrouw zo ontzettend veranderd, dat geen van beiden nog goed weet hoe zich te gedragen.

Omdat mannen en vrouwen steeds meer dezelfde taken vervullen, zou je kunnen veronderstellen dat ze nu meer begrip hebben voor elkaars positie. Enkele jaren geleden stond Alex professioneel onder zware druk en had Suzy het hele huishouden op zich genomen. Vandaag is Suzy volop carrière aan het maken en moet Alex dus thuis bijspringen. Maar het feit dat ze op basis van hun eigen ervaringen weten wat de ander doormaakt, kan niet voorkomen dat de boel af en toe vierkant draait.

Onlangs gingen ze samen een nieuwe auto kopen. Toen de verkoper begrepen had dat de wagen voor Suzy bestemd was, richtte hij zich tijdens de onderhandelingen enkel tot haar. Ook al vond Alex dat de logica zelve, toch werkte het bijzonder op zijn zenuwen. Toen Suzy hem op weg naar huis vroeg waarom hij zo uit zijn humeur was, kon hij geen zinnig antwoord bedenken. Ergens in zijn achterhoofd moet de gedachte gezeten hebben dat de aanschaf van een wagen nog altijd een mannenzaak was, maar dat wilde hij ook tegenover zichzelf niet toegeven.

Hoe komt het toch dat dit soort opvattingen en verwachtingen zelfs tegen beter weten in een rol blijven spelen en relaties kunnen verzieken ? De relatietherapeuten herinneren er ons aan dat het begip gender niet alleen verwijst naar het biologische geslacht, maar ook naar de sociaal-cultureel voorgeschreven rol die bij dat geslacht past. Ze wijzen er echter op dat die maatschappelijk voorgeschreven rol enkel de grote lijnen vastlegt en dat uiteindelijk elk individu op basis van persoonlijke ervaringen dat rollenpatroon zelf verder invult. Het ?vredesplan? van de auteurs bestaat er dan ook in dat man en vrouw via een vragenlijst proberen te achterhalen welke personen, welke ervaringen hen in de loop van hun leven hebben beïnvloed, en welke opvattingen over de rol van de man of vrouw ze daaraan hebben overgehouden, bewust of onbewust.

Dan blijkt dat Alex in zijn kinderjaren vooral omringd was door mannen die buitenshuis gingen werken en zich niks van het huishouden aantrokken, terwijl Suzy bij haar thuis gezien had dat haar vader het eten klaarmaakte als haar moeder uit werken was. Alex probeert dus in zijn huwelijk een voor hem onbekende relatievorm waar te maken terwijl voor Suzy taakverdeling in huis een vanzelfsprekendheid is.

Via de vragenlijst wordt ook achterhaald hoe de mannen en vrouwen uit hun omgeving met emoties omgingen. En jawel, dan blijkt dat het vooral vrouwen zijn die begaan waren met de affectieve kant van het leven. Maar Alex en Suzy willen dat dat bij hen anders verloopt en na analyse van elkaars voorgeschiedenis, maken ze nieuwe afspraken. Alex belooft in de toekomst de boodschappen te zullen doen en gezonde maaltijden te zullen bereiden. Om meer tijd aan zijn relatie te kunnen besteden, zal hij elke avond één televisieprogramma laten vallen… Suzy van haar kant is erachter gekomen dat ze te hard werkt en neemt zich voor om minstens twee dagen per week een uur vroeger te vertrekken op het werk. Ze wil elke maand een paar namiddagen met haar dochter Elza doorbrengen en zo gauw mogelijk een weekendje-uit met Alex.

Inzicht in het waarom van het gedrag van de partner, draagt volgens de auteurs bij tot een betere relatie. In plaats van het gedrag van de ander als vijandig te interpreteren, beseffen de partners nu dat het om een andere voorgeschiedenis gaat. Mocht Alex in de toekomst nog eens bezwijken voor de pizzeria, dan zal Suzy hem hoofdschuddend maar beminnelijk aankijken. En als ze nog eens samen een auto gaan kopen, verlaat Alex fluitend de zaak. Ooit gedacht dat het zo eenvoudig zou zijn om de oorlog tussen te geslachten te beslechten ?