Nederlandse steden hebben ambitie : overal verrijzen er nieuwe wijken met spraakmakende, verfrissende architectuur. Zo ook in het IJmeer in Amsterdam. Een jong gezin betrekt er een ruime, open woning op een onlangs opgespoten eiland.

In het IJmeer, ten oosten van Amsterdam, worden de komende jaren wooneilanden aangelegd met een keur aan vooruitstrevende architectuur. Tegen 2015 moeten hier verspreid over totaal negen nieuw opgespoten eilanden zo’n 45.000 mensen komen wonen. De voorgeschiedenis van deze grote stadsuitbreiding gaat terug tot 1965, toen de architecten en stedenbouwkundigen Van den Broek – Bakema hun roemruchte ontwerp voor een lineaire stad in het IJmeer (‘Stad op Pampus’) presenteerden. Uiteindelijk duurde het nog tot 1996 voor gestart kon worden met de ontwikkeling van IJburg.

Vanaf 2001 kwamen de eerste pioniers op deze urban designed archipel wonen. Martine Verweij en Martijn van Rheene betrokken begin 2005 hun woning aan de Lisdoddelaan, een project van John Bosch van Bosch Architects (inmiddels is hij aan de slag bij Van den Oever, Zaaijer en Partners). Vanaf het begin was hij als supervisor-architect betrokken bij de stedenbouwkundige invulling van diverse eilanden, waaronder dit Klein Rieteiland. Zijn acht futuristisch ogende villa’s met de kenmerkende zwevende zwarte blokken zijn gelegen aan een rietkraag met zuidelijk uitzicht op het Diemerpark.

“Ons vorige huis in Huizen lag ook aan het water, bij het strandje aan ’t Gooimeer. Het was een van die mooie panoramawoningen : zicht over het water en de indrukwekkende wolkenluchten. Toen was het de beste plek om te wonen omdat we zowel in Amersfoort als in Amsterdam werkten. Huizen lag er precies middenin”, begint Martine Verweij enthousiast. “Maar Amsterdam als woonplek bleef toch trekken : Martijn is er opgegroeid, onze vriendenkring woont er, en die stede-lijke prikkels misten we toch wel. We zijn een jaar druk op zoek geweest. Ons oog viel al meteen op IJburg, een bewuste keuze : onze beide kinderen zouden er voldoende buitenruimte hebben om te spelen, en we hebben een voorliefde voor wonen aan het water. Klein Rieteiland betekent voor ons : stad, water, licht, ruimte en openheid.”

Ruimtegevoel

“Maar ik zou bijna het aspect ‘moderne architectuur’ vergeten”, vervolgt ze. “Daarmee is het eigenlijk allemaal begonnen. We vielen als een blok voor de uitstraling van dit huis, het voelde echt als ’thuiskomen’.” Dat was eind 2005. IJburg had er zijn eerste bouwjaren al opzitten en groeide gestaag. Uit zand en water ontstond een woonwijk, eigenlijk een ‘stad’ in het klein. In het stedenbouwkundig plan van Bosch Architects voor het Klein Rieteiland wordt uitgegaan van 140 luxewoningen, de meeste individueel, maar een deel is ook in clusters gebouwd, zoals het pand van Martijn en Martine.

Het concept zit redelijk eenvoudig in elkaar. De kavel had een afmeting van twaalf op dertig meter. Het was toegelaten om de hele begane grond te bebouwen, met dien verstande dat men een parkeerplaats op eigen terrein moest realiseren. Architect John Bosch koos daarom voor een langgerekt bouwvolume met binnenin twee open ruimtes : één bij de entree, en een kleine patio die voor dag- en zonlicht midden in het pand zorgt. Verder moest er volgens de voorschriften aan de voorgevel ook een soort toog komen, voor een homogeen straatzicht van de acht panden.

Een trap in het midden van de woning leidt naar de eerste verdieping, waar zich op een met gras begroeid plat dak een serrekamer met rondom glas bevindt. Martijn maakte er zijn werkkamer van, vanwaar je uitzicht hebt op het groene park, maar ook in de intieme patio kunt kijken, en zelfs in de ruime woonkamer. Het geeft het totaal een overzichtelijke en transparante sfeer. Handig met twee kinderen, Gaby (7 jaar) en hun jongste zoon Mels (2 jaar). De plaats van de patio en het bovenblok, dat hier uit twee verdiepingen bestaat, verschilt per kavel, om een optimale privacy te garanderen. Zo ontstond er een gevarieerd landschap van transparante ‘zwarte blokken’ met daarbovenop stoere dakpaviljoens.

Martijn komt als projectontwikkelaar bij de United Momentum Group in Amsterdam veel in contact met architecten. “Omdat John Bosch zo nauw bij dit project betrokken was, leek het ons een goed idee om hem ook persoonlijk interieuradvies te vragen. Een paar essentiële elementen hebben we in overleg aangepast, waaronder de indeling van de twee kinderkamers, met daaraan gekoppeld hun eigen badkamer, onze eigen slaapverdieping, en de berging en wasruimte. Ook onze woonkeuken namen we onder handen. Ze een duidelijke rol heeft in het interieur : ze benadrukt de lengte van het pand maar functioneert tegelijk ook als room-divider, deelt de benedenverdieping op in een voor en een achter. Omdat het een langgerekte woning is en we geconfronteerd werden met die lange wand van zo’n 25 meter, wilden we toch verschillende ‘plekken’ maken met verschillende sferen. Vandaar ook die kleurtoevoe-gingen met die wandpanelen. Het huis krijgt een strakke uitstraling, maar wordt toch niet kil. De basisschetsen voor de keukencounter had ik zelf al gemaakt, John Bosch heeft ze verder uitgewerkt.”

Martine : “Ik wilde de patio kunnen gebruiken voor zomers tafelen maar anderzijds ook totaal leeg houden… John bedacht die terrasmeubels die in de zijwand opgeklapt kunnen worden. Of nog zo’n ingenieus idee van hem : het verschuifbare platform achter bij het terras. Ook Dick Dankers van de The Frozen Fountain kwam met originele ideeën. Zo wilden we wel extra veel zitmeubels rond onze tafel, maar geen 25 stoelen hebben staan. Hij bedacht het idee met die schuimrubber blokken : stoel-, zit- en speelobject in één. Zowel Martijn als ik vinden dat we daarin, in kleine details, toch totaal verrast zijn door onze beide adviseurs !”

Door Marc Heldens / Foto’s Verne

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content