Striptekenaar / illustrator / leerling-tatoeëerder
Tatoeëren : weer iets dat ik kan afvinken op mijn lijstje met jongensdromen. Ooit wil ik ook een film maken. Ik heb een aantal doelen in mijn hoofd, maar forceer niets. Ik volg gewoon mijn goesting.
Wat ik ook doe, er is altijd een visueel aspect aan verbonden. Altijd weer komt het erop neer dat ik verhalen wil vertellen. Mensen ontroeren. Niets zo fijn als iemand die komt zeggen dat hij veel aan een strip heeft gehad of gelukkig is met een tatoeage die je hebt gezet.
Ik was dat kind in de klas dat zijn cursussen vol tekende. Mijn schoolparcours was een ramp. Overal buiten gesmeten. Niet dat ik daar fier op ben, maar ik verveelde me dood op de schoolbanken. Tekenen was het enige dat me interesseerde. Mijn vader wou dat ik een gewone job zocht en tekenen enkel als hobby beschouwde. Mijn moeder begreep mij beter. Ze had zelf vroeger de ambitie gehad om te tekenen, maar mocht van haar vader niet naar de kunstschool. Ach, ouders willen gewoon dat je goed terechtkomt.
Een echt Belgisch product ben ik. Mijn vader is Waal, mijn moeder Vlaming. Tot mijn vierde ben ik Franstalig opgevoed. Soms denk ik in het Frans en kan ik de juiste woorden in het Nederlands niet meteen vinden, of omgekeerd. Alsof ik er echt een knopje voor moet omdraaien.
Ik zoek de kansen niet, zij vinden mij. Mijn eerste strip kwam spontaan tot stand nadat ik de biografie van Louis Armstrong had gelezen. De winkel Mekanik Strip exposeerde de platen, de uitgever van Bries zag ze en wou de strip op de markt brengen. En onlangs kreeg ik plots het aanbod om in mei in Wenen tentoon te stellen, omdat mijn jazzstrips daar in de smaak vallen.
Scenarist Adriaan Van Aken heeft sympathie voor mensen die het niet zo goed weten. Dat hebben we gemeen. Adriaan kan heel goed de kleine kantjes van mensen bovenhalen, en die vertellen heel veel over iemand zijn persoonlijkheid. Dansen Drinken Betalen is al de derde strip die we samen maken. Wellicht gaat de samenwerking zo vlot omdat we elkaar al van onze middelbare schooltijd kennen. We richtten toen het collectief Honger & Dorst op, waarmee we poëziespektakels gaven.
Antwerpen is mijn biotoop. Logisch dus dat het vaak een rol speelt in mijn strips. Ik heb een haat-liefdeverhouding met de stad. Ik ben niet zo tevreden met het huidige bestuur. De intolerantie neemt toe. Neem nu het nieuwe promotiefilmpje : geen enkele hoofddoek is erop te zien. Dat is de realiteit totaal negeren. Anderzijds blijft het een heel inspirerende stad. Ik reis heel graag, maar kom ook even graag weer thuis.
Japan is het enige land waar ik me een alien voel. Op een positieve manier. Japanners zijn ongrijpbaar. Wat ik mooi vind, is dat ze altijd ergens 200 procent voor gaan. De hiphoppers daar bijvoorbeeld verliezen zich helemaal in hun subcultuur. Ik heb er een tatoeage van een koivis laten zetten door tattoo-artiest Tsukasa. Hij was volgeboekt, maar toen ik uitlegde dat ik ook tekende en hem een link naar mijn website doorstuurde, bleek hij toch bereid om een weekend vrij te houden voor mij. Die man heeft alles gegeven. Twee sessie van tien uur. Het was afzien, ook voor hem.
Als bijna-neuroot kan ik het enorm appreciëren dat dingen lopen zoals ik ze in gedachten had. Japanners liggen me omdat ze zo pragmatisch zijn. Treinen rijden daar altijd stipt.
In een stilleven kan ook veel dynamiek zitten. Kijk naar de houtsneden van kunstenaars als Hiro-shige en Hokusai. Als autodidact heb ik veel geleerd door goed te kijken naar hoe andere tekenaars hun materiaal gebruikten. Franquin was zo’n voorbeeld. Zijn Zwartkijken was mijn bijbel.
Mensen die nu twintig zijn, hebben het veel moeilijker. Toen ik die leeftijd had, was er nog geen internet en dus ook geen overload. Doordat er vroeger nog niet zoveel instant beschikbaar was, werd je meer gestimuleerd om zelf alles uit te zoeken. De maatschappij legt de jongeren nu zoveel op, ze worden gedrild.
Philip Paquet (40) is striptekenaar en illustrator. Sinds kort is hij ook apprentice in de tattooshop Glorybound in Antwerpen. Van zijn jongste strip-annex-luisterspel ‘Dansen Drinken Betalen’ (uit bij Vrijdag) gaat op 9 april een theaterversie in première in HETPALEIS in Antwerpen (meer info : www.hetpaleis.be). Tegen dan is er ook een iBook-versie van de strip voor iPad, gerealiseerd door Stefan Kolgen van C.H.I.P.S. vzw.
DOOR PETER VAN DYCK & FOTO CHARLIE DE KEERSMAECKER
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
