OP ZOEK NAAR DE SMAKELIJKSTE PALING IN HET GROENSTE GROEN DEDEN ONZE CULINAIRE EXPERTS, PIETER VAN DOVEREN EN WILLEM ASAERT, EEN RONDE LANGS DE BEDEVAARTPLAATSEN VAN PALINGLIEFHEBBERS.

Vroeger krioelde het van paling in onze wateren. De vervuiling joeg de aal uit onze contreien. Sindsdien wordt er paling ingevoerd uit alle hoeken van de wereld. Zweden, Denemarken, Noorwegen, Frankrijk, Tunesië, Marokko, Canada en Australië zijn vaste leveranciers. De groothandel concentreert zich in en om het Scheldedorp Mariekerke. Wereldwijd vermindert het palingbestand, waardoor de vis een dure lekkernij werd. In diverse landen is men bezig met kweekprogramma’s. Hopelijk kunnen die in de toekomst de honger naar paling stillen, waardoor het natuurlijke bestand kan herstellen.

In Vlaanderen komt de meeste paling op het bord ‘in het groen’. De bereiding is een delicate aangelegenheid waarvan sommige eethuizen een specialiteit maakten. Het zijn meestal landelijk gelegen, volkse restaurants, waar de koks te werk gaan volgens eigen rituelen die sinds generaties bestaan. Maar ook in grootsteden hebben een aantal klassiek werkende eethuizen de specialiteit op de kaart staan. De samenstelling van het groen wordt meestal geheimgehouden.

Algemeen kan men stellen dat de paling zelf van onberispelijke kwaliteit moet zijn en zo schoongemaakt dat alle bloedrestjes uit de buikholte verwijderd zijn en de rugvinnen zijn weggesneden. De voorkeur gaat uit naar duimdikke paling, die net lang genoeg wordt gegaard, zodat het visvlees met een lichte druk van het mes van de graat gaat, en toch vast en tegelijk mals in de mond aanvoelt. De vis is gaar als er aan beide uiteinden van de moten een stukje ruggengraat tevoorschijn komt. Tot brij verkookte paling is heiligschennis !

Zoals de meeste stoofgerechten krijgt paling bereid met groene kruiden na een dag rijpen een complexere smaak. De bereiding gaat terug tot de zestiende eeuw. Versgestroopte paling werd toen onmiddellijk klaargemaakt om langer te kunnen bewaren. In een aantal restaurants maakt men vandaag nog altijd paling in ’t groen vooraf. Na minstens een dag rust wordt het gerecht kort verwarmd en worden er even voor het serveren verse kruiden aan toegevoegd. Maar sommige chefs werken ook vers, op bestelling. Ook voor de samenstelling van het groen bestaan geen vaste regels en er zijn minstens evenveel verschillende formules als aanhangers. Er kan lang worden gediscussieerd of er peterselie of spinazie in het boeket hoort. Zeker is dat het eindresultaat frisgroen moet zijn en niet bruin of grijs, wat wijst op diepgevroren kruiden. De smaak hoort floraal en complex te zijn met lichtzure toetsen. Bij de een speelt zuring een belangrijke rol en bij de ander citroenmelisse.

Het in Klein-Brabant zo geliefde ‘palingkruid’ is samengesteld uit een derde citroenmelisse, een derde kervel en een derde peterselie. Andere kruiden in het boeket zijn : platte peterselie, salie, dragon, melknetel, bonenkruid, munt en spinazie. Het kookvocht wordt vaak gebonden met aardappelmeel, waardoor de saus glazig wordt.

Wij trokken op proeftocht langs palingtempels en -restaurants om de lekkerste paling in het groenste groen te zoeken. De aal werd opgediend als hoofdgerecht met frieten en vergezeld van een glas bier. Onze waardering drukten we uit in palinkjes : van één tot vijf. In de eindbeoordeling speelden de hoeveelheid en de prijs ook een rol.

DOOR PIETER VAN DOVEREN EN WILLEM ASAERT – FOTO’S KRIS VLEGELS

ZOALS DE MEESTE STOOFGERECHTEN KRIJGT PALING IN ‘T GROEN NA EEN DAG RIJPEN EEN COMPLEXERE SMAAK.

VOOR DE SAMENSTELLING VAN HET GROEN BESTAAN GEEN VASTE REGELS EN ER ZIJN MINSTENS EVENVEEL VERSCHILLENDE FORMULES ALS AANHANGERS.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content