Pak me dan als je kan

Tessa Vermeiren
Tessa Vermeiren Tessa Vermeiren is voormalig hoofdredactrice van Knack Weekend

:: Reacties : tessa.vermeiren@knack.be

:: www.weekend.be

Op de site van Weekend Knack ontdekt u wat u op tafel kunt zetten, waar u uw vakantie kunt doorbrengen, wat u in uw kleerkast moet hebben, hoe u uw huis renoveert… En u kunt er ook uw mening kwijt.

Dat mannen zo graag scoren, zei ze tegen hem. Dat ze met niets anders bezig zijn. Scoren stond hier dan voor vrouwen aan hun degen rijgen. Scalpen verzamelen. Vrouwen ‘binnendoen’. Vrouwen zijn in dat soort avonturen potentiële doelwitten. Al de rest wordt herleid tot ’tussenstappen’, antwoordde hij haar. Ze zoenen en strelen niet uit genegenheid, maar om ‘de weg vrij te maken’. Hij begreep volkomen dat vrouwen uit ontgoocheling alle toegangswegen tot hun ’tuin van Eden’ barricaderen wanneer ze dit ervaren. En hij zag het zo vaak rond zich gebeuren. Ook bij zijn getrouwde vrienden. Hij zag zoveel mannen die alleen maar met het einddoel bezig waren : klaarkomen bij die / hun vrouw. Terwijl hij wel wist dat veel vrouwen al dat ‘stouwen’ en ‘prutsen’, zonder dat het ertoe doet wie ze zijn, wat zij willen, wat zij voelen, zo hartgrondig beu zijn.

Hij is een gescheiden man van mijn leeftijd, die mij het verhaal deed van een discussie met een vriendin die zich bij hem beklaagde over zijn seksegenoten. Misschien voelde hij zelfs een groot deel plaatsvervangende schaamte voor mannen die op die manier met vrouwen omgaan. Hij vertelde mij ook dat het niet bepaald gemakkelijk was om klasbakken van mannen te vinden om aan tafel te zetten met de vriendinnen die hij hoog schat. Precies om alle bovenstaande redenen.

Zo op het eerste gezicht kon ik hem wel gelijk geven. Maar het ligt toch niet zo eenvoudig, denk ik. Waarom komt bij bovenstaand verhaal direct het beeld van Rebecca Loos op mijn netvlies ? Een mooie jonge vrouw met een keurige achtergrond en een goede opleiding duikt met voetbalster David Beckham in bed en loopt daarna naar de pers om in geuren en kleuren het hele verhaal te doen. Wat is dit nu, vraag je je af. Een operatie beschadiging, zoals het op het eerste gezicht lijkt, of is het misschien een doelbewuste strategie om zichzelf te promoten ?

Veeleer het tweede zou ik denken. Mevrouw Loos heeft zich van de geilheid van de wat eenzame, tot dan toe zeer keurige lieveling van de wereldpers bediend om als een komeet omhoog te schieten in sterrenland. Mevrouw Loos heeft veel geld verdiend met haar bekentenissen in de schandaalpers, véél meer dan ze als personal assistant (veredelde secretaresse) ooit zou krijgen, én ze heeft een televisiejob in de wacht gesleept. Ze wordt nu als zichzelf uitgenodigd op mondaine gebeurtenissen, waar ze meteen weer schandaal schopt opdat men haar zeker niet over het hoofd zou zien.

Je wilt me, je kunt me krijgen, maar ook voor mij stelt het niets voor. Geen scrupules, wel veel gewin. Ach, zo’n mentaliteit is al lang niet meer uitsluitend mannelijk. Is ze dat ooit geweest overigens ? Er zijn altijd al berekende vrouwen geweest die mannen gebruikten als opstapje of als financier. Was Coco Chanel daar geen uitstekend voorbeeld van ? Die koos haar mannen zeer zorgvuldig omwille van hun entourage, hun invloed of hun kapitaal. Het is ook niet anders dan mannen die vrouwen gebruiken als uithangbord, als verzorgster of als broedmachine.

Met liefde heeft dat allemaal niets te maken natuurlijk. Het zou een eerlijke deal kunnen zijn als beide partners willens en wetens zo’n transactie afsluiten. Maar dat is uiteraard meestal niet het geval. Eén van de twee is kwetsbaar en afhankelijk omdat hij of zij verblind wordt door verliefdheid of geilheid, noem het zoals je wilt.

Het verschil is dat vroeger vooral vrouwen bang waren om gebruikt te worden in zo’n soort opportunistische relatie, of er pas achterkwamen dat dat gebeurde wanneer het te laat was. Nu merk je dat ook meer en meer mannen op eieren lopen in relatieland. Mannen zijn steeds meer op hun hoede. Terecht allicht, want ook vrouwen gebruiken hen als spiegel voor hun narcisme. Of dat een mannelijk patroon is ? Veeleer een groeiend symptoom in onze kille ‘ik’-maatschappij allicht.

TESSA VERMEIREN

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content