Je bent van een man gaan houden, hij heeft geen vast onderkomen, is te gast in je huis en slaapt in je bed. ?Mag ik je paspoort zien, heb je wel een visum of een verblijfsvergunning ?? zouden eigenlijk de vragen moeten zijn die je stelt voor je het zo ver laat komen. Dat vindt althans rechter Gerda Weymiens uit Brugge. Wil je geen boete of celstraf riskeren, dan kun je je geliefde beter onverbiddelijk ’s nachts op straat zetten of naar een asiel sturen. Kunt u het zich inbeelden ? Zelfs al was die vreemde man maar een vriend met wie ik geen intieme band had, dan nog zou ik hem niet als een hond de straat kunnen opsturen.

En toch is het dat wat de wet van ons vraagt volgens de interpretatie van deze Brugse rechter. Een kille interpretatie van een niet slecht bedoelde wet, door een vrouwelijke magistraat die vindt dat in een vriendschaps- of liefdesrelatie beide partijen voordeel hebben, en dat in zo’n geval van humanitaire hulp geen sprake is.

Welk voordeel had Ingrid Verschaeve bij deze zo tragisch gelopen relatie ? Het enige was allicht de nabijheid van de man die ze graag ziet. De politie blijkt haar van bij het begin gewaarschuwd te hebben dat haar en haar vriend een zwaard van Damocles boven het hoofd hing. Voor het accepteren van het voordeel van de liefde van een opgejaagde man uit een vreemd land, is Ingrid Verschaeve veroordeeld tot een geldboete van 340.000 frank en één maand cel met uitstel.

Een obsceen vonnis is het, dat een liefdesrelatie reduceert tot een koehandel van kosten en baten. Een vonnis gebaseerd op anonieme tips, op waarnemingen van agenten die, terwijl ze Ingrid Verschaeve ondervroegen, haar Indiase vriend oppakten om hem twee maanden later het land uit te zetten. Ze deden hun werk. Allicht. Harteloos. En wat deed de anonieme tipgever, wat was zijn motief ? Onze westerse maatschappij vrijwaren van de vreemde invloeden die ons overspoelen ? Allicht een bange blanke man, die tipgever.

Hulp en bijstand aan illegalen is bij wet verboden, tenzij dat gebeurt uit louter humanitaire overwegingen. Volgens de Brugse rechter heeft liefde tussen twee mensen, waarvan de ene illegaal is, dus niets te maken met menselijkheid. Volgens haar vonnis moet een vrouw die het bed deelt met een vreemde man zonder verblijfsvergunning, veroordeeld worden.

Is Ingrid al niet genoeg gestraft ? Haar geliefde werd het land uitgestuurd. In de kranten staat dat ze het vonnis met verbijstering aanhoorde. Ze wilde niet meteen trouwen, iets wat normaal als wijs zou betiteld worden. Indien het koppel zich op het stadhuis had aangeboden om te trouwen, had men het er allicht ook van beticht een schijnhuwelijk te willen sluiten.

De verbijstering van Ingrid Verschaeve moet overslaan op iedereen die een greintje warmte in zijn hart heeft. In wat voor een wereld leven wij als een vrouw veroordeeld wordt omdat ze van iemand houdt en hem in haar huis opneemt ? We leven in een wereld waar steeds meer angst gekweekt wordt voor alles wat vreemd is. Toevallig stond in De Standaard van 25 april, de dag na dit onmenselijke vonnis, een lezersbrief die van leer trok tegen het verlenen van de titel van Cultureel Ambassadeur van Vlaanderen aan Boogie Boy. Om veel redenen, maar de slotzin was : ?De man heeft bitter weinig met Vlaanderen vandoen.? Paul Ambach is jood en zingt in het Engels met een zwarte ziel. Dat stoort de verdedigers van onze volksaard blijkbaar. Het zijn dezelfde mensen die vrouwen als Ingrid Verschaeve verklikken en veroordelen.

Tessa Vermeiren