Op het ritme van de toekomst

Salsa en Tango, het zijn de swingende namen van de concept cars waarmee Seat de lijnen uitzet voor een opwindender toekomst. We ontmoetten het team van topdesigner Walter de Silva en namen plaats achter het stuur van een van de wagens.

Pierre Darge

Er waait een frisse wind bij Seat. De Spaanse autoproducent, die jarenlang niet veel meer dan een Fiat-aanhangsel was en afgeleide modellen van de mastodont uit Turijn maakte, lijkt eindelijk volwassen, en vol vertrouwen. Een eerste stap kwam er toen het Volkswagen-concern enkele jaren geleden Seat aan zijn rijke stal toevoegde, wat meteen met een kwaliteitsverhoging gepaard ging. Al was dat voor het grote publiek niet altijd onmiddellijk zichtbaar. In tweede instantie werd daarom besloten het uiterlijk onder handen te nemen en zo het Spaanse merk een eigen gezicht te geven. Daarvoor werd een absolute grootmeester aangetrokken.

De Italiaan Walter de Silva heeft zich een plaats in de geschiedenis van het autodesign veroverd als de ontwerper van een handvol bloedstollend mooie concept cars, maar is vooral bekend voor de Alfa Romeo’s 156 en 147, twee meesterwerken van zijn hand. Met beide modellen trok Alfa niet alleen opnieuw massaal kopers aan, het verwierf zich binnen de Fiat-groep weer een zeer persoonlijk imago. Dat was VAG-chef Ferdinand Piëch niet ontgaan, en toen hij besloot binnen zijn groep een zekere differentiëring door te voeren en van Seat de ‘opwindende auto voor een jonger publiek’ te maken, keek hij in de eerste plaats naar de Silva. Hij deed de Italiaan een aanbod dat hij niet kon weigeren en de minzame designer verhuisde gelijk naar Barcelona. Om van Seat de Alfa van de Volkswagen-groep te maken? De Silva: “Het is niet mijn bedoeling om in herhaling te vallen, maar zeker is dat ik mijn eigen handtekening meebreng en het is natuurlijk zo dat ik het Seat-design beetje bij beetje nieuw leven wil inblazen. Want dat moet sterker en aantrekkelijker worden. Met de Salsa en de Tango heb ik de bakens van die nieuwe stijl uitgezet.”

Drie weken later zitten we aan tafel met Steve Lewis, de Silva’s rechterhand die zich vooral op het exterieur van de nieuwe modellen toelegt, en met Simona Falcinella, die zich over materialen en kleuren buigt. Lewis studeerde eerst industrieel design en later grafiek, is een bonk van een vent met een klein mondje, een ontspannen kerel zonder kapsones. “We willen een nieuw, sportiever en gespierd imago voor Seat en Walter heeft ons daarin perfect gemotiveerd. Hij heeft ervoor gezorgd dat levensvreugde en Spaanse passie in de modellen terug te vinden zijn. Dat is mogelijk omdat bij Seat mechaniek en design nu gelijktijdig ontwikkeld worden. Wat erg belangrijk is omdat een auto met een sterk design ook nog goed op de weg moet liggen. De verhouding tussen de wielbasis en het geheel moet van bij het allereerste begin goed ingevuld worden. Ik hou bijvoorbeeld van grotere wielen met minder rubber errond en van sculpturale vlakken. Voor ik aan de Volkswagen Passat werkte, was die vlak en hoekig, en we wilden hem gespierd en sensueel maken. Bij Seat gaan we nog een stap verder: we willen hem een sensuele lijn met veel spanning meegeven, zodat hij er zelfs op het parkeerterrein aantrekkelijk uitziet.”

Daarin zal ook het front een grote rol spelen. Bovendien zullen de zijruiten smaller worden, terwijl het interieur naar de bestuurder zal worden gericht, zodat het dashboard als het ware rond de chauffeur staat opgesteld. Lewis: “We laten de tijd van de goedkope Panda’s en Marbella’s helemaal achter ons en mikken op jonge ouders en actieve, sportieve singles, mensen die over tien jaar misschien geneigd zullen zijn om een Audi te kopen.”

In de 110 man sterke designploeg van Seat werken zo’n 45 echte designers, naast boetseerders en technici. Simona Falcinella komt uit een artistiek gezin, met schilderende ouders, en houdt van eenvoudig, sterk design zoals Starck dat op poten zet. “Ik haat decoratief design en hield veel van de eerste Mini, waarbij nauwelijks sprake was van design maar waarbij de vorm perfect de functie volgde, en aantrekkelijk was. Bij Seat bestaat mijn rol er onder andere in om materialen te kiezen die aantrekkelijk en toch niet duur zijn, kunststoffen die geen geurtjes afgeven en een zachte, sensuele bovenlaag hebben, of bedekt zijn met leder. Ik ben bezig met het ontwerpen van een nieuwe range van kleuren voor het exterieur, van polar blue tot gris sobre. Een echte uitdaging omdat ik toeleveranciers ertoe moet bewegen intenser met ons samen te werken, en omdat ik weet dat kleuren voor vrouwen vaak belangrijker zijn dan vormen. Daarom werk ik graag met transparanten, zodat onderliggende kleuren zichtbaar blijven. Bij de Salsa liet ik het plexiglas van binnenuit kleuren zodat er eenzelfde effect ontstaat als bij netkousen, en ik verving tapijtjes door waterproof plastics die gemakkelijker schoon te houden zijn én afwasbaar. Ik combineer materialen die men niet samen verwacht, droom van zwevende dashboards en van een doorlopende vloer. Als buitenstaanders vragen wat ik eigenlijk doe, verwijs ik naar koken. Ik zorg voor een verrassende en toch aantrekkelijke mix van ingrediënten en kleuren, binnen een betaalbaar budget.”

Waar de Silva naartoe wil met het design van Seat werd dus duidelijk uit zijn twee concept cars: de Salsa, die in 2000 werd getoond, en de open Tango, die vorig jaar op het salon van Genève werd onthuld. De Salsa werd vervolgens nog eens opgewaardeerd en het is die creatie, uiteraard een uniek exemplaar, die we een paar weken na ons gesprek te zien krijgen op het circuit van Can Padro, op veertig minuten van de Catalaanse hoofdstad. Het zilver aan de buitenkant heeft plaatsgemaakt voor een donkerrood dat in zeven lagen werd opgelegd, waardoor een moeilijk te omschrijven visuele diepte ontstaat. Een sobere, gebogen lijn loopt zonder onderbreking over de volledige lengte van de wagen. Opvallend zijn de ruitenwissers, die verzonken liggen in de verticale elementen van de voorruit. Door het ontbreken van de middenstijl volgt de opening van de twee smalle zijramen perfect de lijn van het dak. De klink is niet veel meer dan een elegant gebogen en verzonken stukje verchroomd metaal, terwijl de achterklep ver in het dak begint en op één scharnier openzwaait, een oplossing die prachtig oogt maar te duur uitvalt om in een productiewagen over te nemen. Boven de ruit van de achterklep zit een piepkleine camera die de achteruitspiegel vervangt.

In het interieur domineren aluminium elementen met rood en zwart. De vloer bestaat, zoals Simona al aangaf, uit een afwasbare kunststof met een zacht metaaleffect dat ook aan de binnenzijde van de portieren werd overgenomen. Een fluweelachtig rood contrasteert in het dashboard met matte en glanzende aluminium elementen. Het stuur is zwart omrand, met aluminium inlegstukken. De middenconsole werd zwevend opgehangen en loopt door het hele midden van de Salsa, die als een 2+2 werd ontworpen, met zeer goed steunende knalrode kuipstoelen en twee kleine zitjes achterin die perfect kunnen worden opgeplooid zodat een zeer bruikbare stouwruimte met vlakke vloer ontstaat.

Onder de kap zit een 2,8-liter V6 die 250 pk ontwikkelt en onder het oog van enkele ongeruste begeleiders kunnen we ook achter het stuur plaatsnemen voor een rijdende kennismaking op het circuit, zij het tegen een zeer bescheiden tempo. Als we daarmee klaar zijn, wacht Carlos Mesonero-Romanos ons op. Architect en designer van opleiding werkt hij sinds vele jaren bij Seat en hij is wat verheugd over de jongste evolutie. “Er zit een coupé, een kleine monovolume en een sportwagen in de Salsa, die ook op die verschillende niveaus kan worden gereden. Dat kan door het Multi Driving Concept, waarmee zowel de positie achter het stuur, de versnellingsbak (automatisch of niet) als het soort informatie dat de rijder bereikt, verschilt. Die keuzes zijn niet zomaar een trend, ze passen bij actieve, jonge mensen die verschillende levens leiden en daarom een multifunctionele auto willen. Het interieur is minimalistisch hightech, met invloeden van Calatrava op het dashboard, de ontwerper van de luchthavens van Sevilla en Bilbao. Ik zie het als een mix van technologie en stijl die perfect de kwaliteiten van de auto weerspiegelt.”

“Het leuke aan werken met de Silva is dat hij alles veranderd heeft. Zowel het product als de methode om het te maken, én dat hij mediterrane feeling met een vleugje poëzie toegevoegd heeft. Hij heeft Seat een lijn gegeven die voor de expressie van beweging staat. Rond, maar niet karakterloos als een Japanse bubble car. Ik zie nog altijd zeer duidelijke geografische verschillen in autodesign. De Duitsers staan voor technologie en die komt zeer duidelijk tot uiting in hun design. De schoonheid van een Audi is de schoonheid van de rationaliteit . Italianen willen hun innerlijke gevoelens in hun autodesign vertolkt zien, terwijl Amerikanen dromen van auto’s die eruitzien als vliegtuigen, met een beetje kitsch . Europeanen zoeken de schoonheid ook onderhuids, met een gesofistikeerde motor. Terwijl de Japanners, die zich graag door de natuur laten inspireren, nog volop op zoek zijn naar een eigen stijl.”

Meer foto’s en schetsen op www.weekend.be