Een oefening in extremen : na jaren in Parijs verhuisde topfotograaf Peter Vann met zijn gezin naar een uniek gerenoveerde boerenwoning in een Zwitsers bergdal.

De woning ligt in een idyllisch dorpje in het Zwitserse bergdal Engadin, vlak bij Sankt Moritz. De oostzijde, met uitzicht op de rivier de Inn, bestaat uit drie verschillende gevels in een mooie trapsgewijze opeenvolging van uiteenlopende bouwstijlen. Elk deel moet haast wel uit een andere eeuw stammen, het oudste naar schatting ergens uit de jaren 1500. Wellicht was dit oorspronkelijk een houten huis, dat na 1561 een stenen buitenlaag kreeg, als gevolg van een kantonwet die toen al de brandveiligheid moest bevorderen

In 2005 kwam het pand in handen van de francofiele Zürichenaar Peter Vann en zijn gezin. Na zijn studie fotografie aan de kunstnijverheidsschool trok Vann begin jaren zestig naar Parijs, dromend van een carrière als chansonnier. Toen het succes uitbleef, werkte hij een paar jaar als fotograaf voor Vogue, en kreeg beroemdheden als Horst Buchholz, Klaus Kinski, Jane Birkin, Willy Brandt, George Moustaki en Jean-Paul Sartre voor de lens. Later verwierf hij wereldwijd bekendheid als autofotograaf, dankzij de inmiddels ruim twintig boeken die hij heeft uitgebracht.

Eind jaren negentig keerde hij naar zijn vaderland terug, en streek samen met zijn Franse echtgenote Claudine en hun twee kinderen Lisa en Oscar in Engadin neer. Eerst liet het gezin een nieuwe woning ten noorden van Zuoz bouwen. “We wisten echter vanaf het begin al dat we eigenlijk liever in een authentieker huis met meer geschiedenis wilden wonen”, vertelt Vann. “Een oude Engadinse boerenwoning leek ons ideaal, maar die was niet meteen te vinden.” Toen zijn vrouw in 2003 toch nog per toeval op hun ‘droomhuis’ stuitte, duurde het nog twee jaar voor ze het eindelijk konden kopen. Ze namen meteen contact op met de architect Christian Klainguti, die ook hun huis in Zuoz had ontworpen. Het architectenbureau Valär & Klainguti heeft immers de laatste jaren naam gemaakt als specialist in stijlvolle verbouwingen van klassieke Engadinse woningen.

Fotogalerie

Door vele jaren leegstand bevond het pand zich in een deplorabele toestand. De vrees van het gezin dat de verbouwing meer zou gaan kosten dan het huis zelf, werd al snel bewaarheid. “De kelder zat zo vol modder dat we ons er in de loop van de verbouwing steeds sterker over verbaasden hoe hoog en groot die ruimte wel niet bleek”, blikt Vann terug. Het voordeel was wel dat er zo plaats vrijkwam voor een wijnkelder.

In het klassieke Engadinse huis zijn de woning, het erf en de stallen en schuren onder één dak samengebracht. Vanaf de overdekte binnenplaats zijn alle ruimtes bereikbaar, zoals de met hout beklede woonkamer, de gewelfde keuken, de voorraadkamer en de traditionele slaapkamer op de bovenverdieping. Aan de straatkant valt naast de toegangsdeur een groot en breed raam op. Dit was vroeger de etalageruit van de bakkerij die tientallen jaren geleden in het huis ondergebracht was. Peter en Claudine besloten om de voormalige winkelruimte een innovatieve bestemming te geven door er eind 2006 de allereerste fotogalerie van Engadin te openen. Voor de komende jaren zijn er al diverse tentoonstellingen van verschillende kunstenaars gepland.

Via de galerieruimte kom je links in de cha da fö (stookplaats), Reto-Romaans voor ‘keuken’. In de oude boerenwoningen was dit de enige plek waar vuur werd gemaakt. De ruimte bestond dan ook altijd uit onbrandbaar materiaal en moest er zo eenvoudig en praktisch mogelijk uitzien. Vann raakte tijdens een restaurantbezoek verslingerd aan een stalen industriële keuken van een fabrikant in Chur en liet er ook zo één installeren. Rechts van de keuken bevindt zich de met hout beklede ruimte waar de oven staat. “Hier kruipen we ’s winters als het sneeuwt graag weg met het vele bezoek dat we krijgen”, vertelt de fotograaf.

Links van de cha de fö betreed je de zonovergoten woonkamer, die in de volledig verbouwde hooischuur ligt. De ruimte is vierkant van vorm en heeft aan de westelijke zijde een raam dat doorloopt tot aan het plafond. Van hieruit heb je een adembenemend uitzicht op het landschap van het Schweizer Nationalpark. Op de benedenverdieping bevinden zich verder nog een kantoor, een logeerkamer en een kinderkamer. Rechtdoor lopend vanuit de fotogalerie kom je in het trappenhuis, van waaruit je een halve verdieping hoger de bibliotheek en op de bovenste verdieping de slaapkamers bereikt. In de bibliotheek voert een houten trap naar een verborgen kamer, die nu door de dochter des huizes wordt gebruikt.

Eén met de natuur

Peter en Claudine lieten zich bij de keuze van de interieurkleuren inspireren door de unieke Engadinse natuur. “De roestbruine tinten van de lariksen die in de herfst de berghellingen in het dal vullen, brachten ons op het idee om de schouw dezelfde kleur te geven. Dit deden we door de ijzeren wanden van de haard gewoon in de tuin te zetten om ze daar te laten roesten”, verklapt Peter Vann.

Een van de voornaamste criteria bij de renovatie was het streven om het huis weer zoveel mogelijk zijn oude vorm terug te geven. Tussenplafonds en linoleum vloerbedekkingen werden verwijderd om de patina van de honderden jaren oude houten balken zichtbaar te maken. “In het kantoor op de benedenverdieping ontdekten we rode plafondbalken. Volgens de architect is dat iets zeldzaams. Volgens een houtanalyse die we hebben laten uitvoeren, stammen de balken uit de veertiende eeuw”, vertelt Vann. Dit is zonder meer het oudste deel van het huis.

Zowel de architect als het echtpaar wilden in zo’n interieur alleen oorspronkelijke materialen verwerken. Onder ander door voor de meubels enkel larikshout uit de streek te gebruiken. De eenheid die op die manier ontstond draagt bij aan de unieke sfeer in de woning. Aangevuld met de indrukwekkende kunstverzameling van het echtpaar ontstond zo een erg smaakvol geheel.

Door Oliver Ike I Foto’s Grazia Branco

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content