Geert Zagers (28) observeert en rapporteert vanuit de twilightzone tussen generatie X en Z.

Een bloemlezing uit onze Facebookfeed : ” Video Games van Lana Del Rey : beste videoclip ooit.” “Hoe pijnlijk is Exotische liefde. Zieligste programma ooit.” Of : “Zotste goal van Messi ever ! ! !”

Maak kennis met de superlatief-ooitconstructie, een rijzende ster in bakvissenmiddens. Een taalkundige schets : de superlatief-ooitconstructie bestaat uit een superlatief als ‘beste’, ‘coolste’ of ‘vetste’, gevolgd door een zelfstandig naamwoord en het woord ‘ooit’. De klemtoon dient u telkens op die ‘ooit’ te leggen, dat u iets langer mag uitspreken als óóóóit. Een trend die we rond de millenniumwissel uit het Engels hebben opgepikt, waar ever – uitgesproken als è-vá – precies dezelfde functie heeft : het unieke karakter van de superlatief ervoor benadrukken. “Gebruik het niet te veel”, raadt het Stijlboek VRT aan. Tevergeefs.

They say we’re young and we don’t know / We won’t find out until we grow. Het fijnste aan jong zijn, en dat wist Cher al in 1965, is dat je een schaamteloos gebrek aan historisch perspectief mag hebben. Dat je oprecht denkt dat Nirvana de belangrijkste groep in de muziekgeschiedenis is. Dat je eerlijk gelooft nooit in je leven andere schoenen dan Dr. Martens te zullen dragen. En, in het geval van Cher, dat elkaar hebben genoeg is om een relatie te doen werken. Je mág dat denken, tot je ouder wordt, en Sonny toch niet je dat bleek te zijn.

Nu : gold dat privilege nog in de jaren zestig, dan is het voor wie opgroeide in de jaren 2000 geheel verdwenen. Noem je het Barcelona van Messi de beste ploeg in de voetbalgeschiedenis, dan vraagt je opa of je het Real Madrid van Di Stéfano, Puskás en Paco dan nooit aan het werk gezien hebt. Vind je The Strokes een verademing, dan is het maar even wachten tot een wijsneus begint over hoe de New Yorkers alles van The Velvet Underground hebben gepikt. Spreek je van de slechtste zomer die je ooit hebt meegemaakt, dan is daar altijd Frank Deboosere om te vertellen dat de zonne-uren statistisch weer bijzonder normaal waren. Werkelijk niks is nog uniek, alles wordt gerelativeerd tegen het licht van vijftig jaar geschiedenis. En vooral : alles wat belangrijk was, is al gebeurd.

Geen band zal nog zo invloedrijk zijn als The Beatles. Geen wielrenner zal nog zo groot zijn als Eddy Merckx. En ergens is dat oneerlijk, dat alles wat er nu gebeurt, zich moet meten met vijftig jaar geschiedenis. “De boekdrukkunst belangrijk, zeg je ? Nou, vergeet jij daar dan toch even de ontdekking van het schrift door de Egyptenaren.” Dát is dus het gevoel waar de Facebookgeneratie mee is opgegroeid.

Ik snap het dus wel, die óóit-hausse sinds een jaar of tien. Geen ’tot nog toe’, ‘sinds het begin van de metingen’ of ‘voor zover we ons kunnen herinneren’. Zelfs geen ‘ooit’, maar ‘óóit’. Een opgestoken middelvinger richting geschiedenis. Het laatste redmiddel om in kapot gerelativeerde tijden nog iets te kunnen benadrukken.

Geert Zagers