“We hebben grotere koeken nodig.” Dat was de strijdkreet van The Calendar Girls, de keurige Britse huisvrouwen op leeftijd die voor een goed doel voor een naaktkalender poseerden en daarbij de cruciale onderdelen van hun anatomie door middel van artisanaal gebak, handwerkjes en tuingereedschap aan het oog onttrokken. De kans is groot dat the girls (de échte, niet die van de filmversie met Julie Walters en Helen Mirren) tegenwoordig Limburgse vlaaien als accessoires gebruiken. Of looprekken, want intussen zijn ze al aan hun derde kalender toe en het oudste model is 72. Een naaktkalender met louter eeuwelingen, het is niet meteen iets om naar uit te kijken, maar anderzijds : is dit geen heerlijke tijd om ouder te worden ? Vooral omdat wij babyboomers met zovelen zijn. Move over, teen models, hier komen de grijze panters. Nu ja, grijs. Met nummer 46 (dieprobijnrood) uit het rek van de parfumerie, verrijkt met jojoba en amandelolie, is dat nog niet meteen voor morgen. En dan hebben we het nog niet over het gigantische aanbod aan verstevigers, gladtrekkers en vetverguizers die de cosmeticareuzen tegenwoordig verzinnen om ons, luitjes in de middenleeftijd, het geld uit de zakken te truggelen. Zo belangrijk zijn we voor de economie dat sociologen nieuwe namen voor ons verzonnen : medioren, of ietwat schalkser, midolescenten. Klinkt in ieder geval beter dan dat lamme ‘vijftigplussers’.

Helaas weten sommige instanties nog altijd niet hoe ze ons moeten aanpakken. Die kerels van de begrafenisverzekeringen, bijvoorbeeld. De dag dat je vijftig wordt, ligt de brief op de mat : “Denkt u wel eens aan uw uitvaart, mevrouw Asselbergs ? Daar wilt u uw nabestaanden toch niet mee bezwaren in hun al zo grote verdriet ?” Alsof je met één been in het graf staat. En je moet maar durven, een mens nog snel een schuldgevoel aanpraten vóór hij doodvalt. Ook het stadsbestuur schat mijn noden enigszins verkeerd in. Dat ik voortaan in het plaatselijke seniorenclubhuis terecht- kan voor koffie met taart aan democratische prijzen, mocht ik onlangs vernemen. Nadat ik eerder al een uitnodiging ontving voor een ontspanningsprogramma met David Davidse en liedjes uit de jaren twintig. De jaren twintig ? Die hebben zelfs mijn ouders niet bewust meegemaakt. Mijn idee van jeugdsentiment is Zappa plays Zappa. Waar is de tijd dat dit meisje van vijftig naar Vorst Nationaal liftte om – freak out ! -The Mothers live aan het werk te zien ? En genieten van koffie met taart aan democratische prijzen ? Weten die wilde weldoeners dan niet dat ik nog zo’n vijftien jaar moet werken voor ik aan een welverdiend pensioen toe ben ?

Nee, dan ben ik meer voor de aanpak van het Amerikaanse blad Allure. Look younger now ! was het thema van het aprilnummer, tjokvol praktische tips. Wat je vooral niet mag doen als je er jong wilt blijven uitzien ? Door een rietje drinken, want daar gaat je bovenlip van rimpelen. Een kritische blik in de spiegel riep vragen op. Ben ik een stiekeme rietjesdrinker ? Doe ik het ’s nachts, zoals anderen slaapwandelen of knarsetanden ? In elk geval, voortaan drink ik alleen nog van de fles. Zoals wijlen de Queen Mum, 101 en een stiff upper lip tot in het graf.

reacties: radar@knack.be

Linda Asselbergs