ONNODIG INDIEN ERNSTIG
“Oma’s aan de top, het feesten kan niet op.” Je kunt van de tekstschrijver van K3 zeggen wat je wilt, maar sociologisch zit hij er boenk op. Neem nu zo’n all inclusive clubhotel in een willekeurig warm land in het naseizoen. Zo’n tent waar je bij aankomst als een reisduif geringd wordt, wat je recht geeft op een eindeloze stroom suikerwater dat voor cocktails moet doorgaan. Toegegeven, het gros van de gasten zijn oudere paren en jonge gezinnen met niet-schoolgaande kinderen. Maar je kunt er niet naast kijken, die groeiende groep van vriendinnen-op-leeftijd die samen het herfstgrauw ontvluchten en in den vreemde energiek de bloemetjes buitenzetten.
Bomma met een schortje voor die appelcake bakt voor de kleinkinders ? Tarara, bomma trekt haar witte piratenbroek en turkoois T-shirt aan en gaat op 4×4-safari in de Hoge Atlas. En ’s avonds brengt ze in de hotellobby al skypend en chattend verslag uit over haar avonturen en giert ze het uit met de gekke bekken van de jongste kleinzoon op de webcam. Zat ik daar te vloeken boven mijn ouderwetse laptop omdat ik mijn mail niet open kreeg, terwijl rondom mij 70-plus it-girls vrolijk in de weer waren met smartphone en tablet.
En ja, oma lust ook wel een groen blaadje. Met stijgende verbazing zag ik hoe een clubje Franse grijze panters elke morgen hun favoriete kelners met vier zoenen begroette, een ritueel waarbij er hier en daar een rimpelige hand nadrukkelijk lang op Achmeds, Yussefs of Mourads bruine arm bleef liggen. “Koeioneren ze eerst hun vent dood, komen ze hier een jonge gast versieren”, mopperde mijn partner, waarbij hij mij een achterdochtige blik toewierp, alsof ik alvast op kijkstage was.
En reken maar dat de meisjes-van-zeventig-op-avontuur een internationale trend zijn. Een cruise naar de Noorse fjorden ? Pas op dat je bij het ontbijtbuffet niet onder de voet gelopen wordt door een stampede van Amerikaanse golden girls in jeans met 40 procent elastane en sportschoenen als botsautootjes. Een argeloze collega-journalist van nauwelijks vijftig wist zich door Barbara uit Idaho en Mary-Jane uit Connecticut meegelokt naar hun kajuit, waar ze gul uit plastic tweeliterflessen whisky van het obscure merk Canadian Mist trakteerden. Zelf gestookt wellicht, en God weet hoe ze die Noorwegen binnengesmokkeld hadden. “Make love, not tea !”, als je ’t mij vraagt is de oudedamesdag nog nooit zo veelbelovend geweest.
LINDA ASSELBERGS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier