Uit de auto voor mij, in de file waarin ik mij te vaak bevind, komt met geregelde tussenpozen een vrouwenarm die de as van een sigaret aftikt. Dat gebeurt met dat typische aftikgebaar, wijsvinger gestrekt, de sigaret tussen duim en middelvinger geklemd, een gebaar dat mij bevreemdt na anderhalf decennium rookstop, temeer omdat de vrouw het zo verwoed doet, om de paar seconden komt die arm naar buiten en tikt die vinger denkbeeldige as af. Het heeft iets dwangmatigs en ook iets vaaglijk arrogants : hierbinnen blijft het proper en de wereld is mijn stort.

De auto heeft die kleur van zilvervissen die overvloedig in ons straatbeeld heeft postgevat. De vrouw is blond, haar nagels zijn roodgelakt. Wat zou er gebeuren, vraag ik mij af, mocht ik zachtjes in haar gat rijden, zoals men zegt in de streek waar ik vandaan kom ? Iets doet mij vermoeden, het hele aura van auto & arm & sigaret, dat dat geen ont-moeting zou worden, zoals bij lieden met een voorkeur voor melige splitsingen, maar iets met hardheid & hysterie. Gedoe met Internationale Schadeformulieren, misschien wel de politie. Ongelooflijk wat voor trammelant sommige mensen over hun auto kunnen maken. Soms zie je er op de derde rijstrook van de autostrade, gesticulerend en met rode koppen, weigerend hun voertuig te verplaatsen waarop geen schram te bespeuren valt.

Zelf ben ik van het meegaandere type, zoals onlangs, toen iemand zachtjes in mijn gat reed. Ik ging aan de kant staan, hij volgde en toen we waren uitgestapt zei hij verbouwereerd : “Neem me niet kwalijk mijnheer, ik was in gedachten verzonken.” Dat was tenminste eerlijk, en in-gedachten-verzonken-zijn is een van die onderschatte activiteiten waarvoor ik sympathie kan opvatten. Na een vluchtige blik op mijn bumper heb ik gezegd : “Als ik dáárvan wakker zou moeten liggen, makker. Trek het je niet aan en heb nog een fijne dag.” Hij keek alsof hij de Messias had ontmoet, of misschien wel Lamme Goedzak.

Het gaat weer vooruit nu, de file ontvouwt zich tot haar listiger variant die al eens accordeonfile wordt genoemd. De vrouw in de auto voor mij heeft haar sigaret tegen het asfalt gekeild in een fontein van gensters. Ze trommelt op het stuur met vingers die ik in tegenlicht zie. Op de radio volgt nu weldra het nieuws, maar eerst nog de doortocht van Mevr. Fortis, die ons al vijf jaar of langer vanuit het niets overstelpt met nuttige tips over voorafbetalingen, hypothecaire woonaftrekken en het vrij aanvullend pensioen voor zelfstandigen. Haast dagelijks spreekt zij ons toe, onvervaard en stoutmoedig, zoals Churchill de bevolking van de door den Duits bezette gebieden. Hoe houdt zij het vol, vraag ik mij wel eens af, diezelfde rustige, onverwoestbare toon te handhaven, des avonds bij de gloed van oranje, groene en witte dashboarden, als soundtrack bij dienstreizen en buitenechtelijke escapades, doorheen schandalen en sterfgevallen, bankcrisissen en naamsveranderingen ? Zij is een icoon van deze tijd, een heldin van waarachtige onverstoorbaarheid.

Hoe ziet zij eruit en waarmee zou zij voorts de kost verdienen ? Maakt zij dingen mee die spannender zijn dan notionele intresten ? Misschien is zij een Bekende Vlaming en hoor ik dat niet – slechts zelden detecteer ik de Gene Bervoets achter het bouillonblokje. Alsof ze elke ochtend vijftig baantjes in het zwembad trekt en dan nog wat aan poweryoga doet, zo klinkt zij : die Ruhe selbst, zoals de Kräuter-und Gewürztee im Baumwolsäckchen die ik in Berlijn heb gekocht. Een bobkapsel, stel ik mij voor, blond maar niet barbieblond, met een haarlok waarvan de punt tegen een iets te vlezige, huishoudkundig verantwoorde oorlel aantikt.

Voor wie twijfelt aan de bezweringen van Mevr. Fortis, is er altijd nog Mr. Mara, die samenwerkt met het heilige woud en al uw problemen helpt op te lossen : Alcohol. Tabak. Geluk in het spel. Handel. Impotentie. Hekserij. Rijbewijs. Ongekende ziektes. Bescherming van de huisdieren. Bescherming tegen gevaar. Verwijdering van uw vijand. Wedstrijden. Examens. Onmiddellijke terugkeer van de geliefde. Uitdrijver van hardnekkige beheksing.

“Ziehier een persoon die het vertrouwen waard is”, staat op het mosterdkleurige strooibiljet dat ik in mijn brievenbus aantrof. “38 jaar ervaring. Ontvangt van 8 u. tot 22 u. 30. Ook ten huize mogelijk.”

Benieuwd wat daar zoal uit zou komen.

jp.mulders@skynet.be

Jean-Paul Mulders

EEN BOBKAPSEL, STEL IK MIJ VOOR, BLOND MAAR NIET BARBIEBLOND, MET EEN HAARLOK WAARVAN DE PUNT TEGEN EEN IETS TE VLEZIGE, HUISHOUD- KUNDIG VERANTWOORDE OORLEL AANTIKT