Dat hij een hoopgevend boegbeeld is van kleurrijk Vlaanderen, daar heeft Wouter Van Bellingen niet om gevraagd. Maar ’s lands beroemdste schepen gaat de uitdaging breed glimlachend aan. “Mediatraining ? Van mijn leven niet. Ik zing zoals ik gebekt ben.”

Ik ben ook maar gewoon de Wouter, hé. Een simpele jongen uit Sint-Niklaas. Niet de Vlaamse Nelson Mandela. Ik moet soms in de spiegel kijken, om me te realiseren waar dit weer over gaat. ‘Juist ja, mijn huidskleur, daar is het mee begonnen’. ”

Het is vrijdagnamiddag, vier uur. Schepen Wouter Van Bellingen heeft er een dag van huwelijksinzegeningen op zitten. Toen enkele maanden geleden een drietal koppels weigerde om hun huwelijk door de ‘zwarte’ schepen te laten inzegenen, stond het land op stelten, diep verontwaardigd door zo’n ongegeneerd racisme. Dieper verontwaardigd dan Van Bellingen zelf, die de koppels koppig in verdediging blijft nemen. De weigeringen hadden een averechts effect : tegenwoordig vragen verloofden specifiek naar Van Bellingen om hun huwelijk onder een goed gesternte in te zetten. Zo groeide het idee van een ‘massahuwelijk’ op het evenement Sint-Niklaas gaat vreemd, vandaag, 21 maart, op de Internationale Dag tegen Racisme en voor Verdraagzaamheid : horden verliefden willen zich door Van Bellingen symbolisch laten huwen. “Ik ben, toen ik even niet goed oplette, plots een bekende Vlaming geworden”, schampert hij.

Een Bekende Vlaming, jawel, zeker sinds zijn optreden in De Pappenheimers, De Laatste Show en het Nederlandse Pauw & Witteman. En omdat hij zich tot nog toe liet kennen als een liefhebber en ijverig debiteur van spitse oneliners en verfrissende wijsheden, schotelden we de 34-jarige Spiritpoliticus vijf wijsheden voor uit de mond van enkele geïnspireerde voorgangers.

Er zijn geen vreemdelingen, alleen maar vrienden die je nog niet ontmoet hebt. (Anoniem)

“Wow, da’s een mooie. Te optimistisch ? Ik durf te denken van niet. Onbekend is onbemind. In mijn geval is dat misschien veeleer ‘ondefinieerbaar is onbemind’. Ik merk dat ze het moeilijk hebben met mij : ‘Hij is zwart, maar wel opgegroeid in Sint-Niklaas, heeft een Vlaamse naam, en kijk : hij is zelfs Vlaamsgezind.’ Een vreemde combinatie en daar hebben ze het knap lastig mee. Maar ik ga volledig akkoord met deze uitspraak. Ik heb het ooit aan de stok gekregen in het café met een tooghanger die ‘profiteur’ murmelde toen ik voorbijkwam. Ik heb de man aangesproken en ben de discussie aangegaan. Toen ik hem na de verkiezingen tegenkwam, vertelde hij me dat hij op mij had gestemd. De perfecte illustratie, nee ?”

Het enige waar we bang voor moeten zijn, is de angst. (F. D. Roosevelt)

“Angst is onze grootste vijand. We zijn in het Westen zo vreselijk verkrampt door angst. En we weten : angst is een slechte raadgever. Kijk, Brussel is een draaischijf in Europa. In plaats van bang terug te deinzen voor de vreemde nationaliteiten die binnenkomen, zouden we beter de krachten bundelen. De zogeheten nadelen gebruiken als voordelen, dus. Maar angst schept vooroordelen. Vooroordelen die jammerlijk verlammen.”

Fascisme en racisme kun je alleen maar aanpakken door ze te begrijpen. (H. de Coninck)

“Zo is dat. En als je weet dat racisme in angst wortelt, kun je het veel gerichter counteren. Ik ben opgegroeid met racisme, ik heb er nog elke dag mee te maken. Verbitterd ben ik er niet door geworden. Nee, ik ken het mechanisme door en door, ik ben er vertrouwd mee. Daarom ben ik ook absoluut niet bang om de dialoog aan te gaan met het Vlaams Belang. Mijn eigen tante en nonkel zijn Belangers. Of mij dat kwetst ? Tja, welke Vlaamse familie heeft géén Belangers ? Ben ik ooit bang geweest van racisme ? Niet voor mezelf, wel voor mijn kinderen. De dood van Luna heeft me ontzettend geraakt. Mijn vrouw ook. Het had een van onze kinderen kunnen zijn. We hebben lang getwijfeld over kinderen. Net daarom : moeten we ze confronteren met de onmenselijkheid van racisme ? Mijn keuze om in de politiek te stappen, heeft daar veel mee te maken : ik wil met eigen handen helpen aan een vriendelijkere wereld voor mijn kinderen.”

Het meest kenmerkende teken van sociale kwaadaardigheid : geen zin voor humor. (E. F. Albee)

“Daar heb je het, mijn grootste wapen : humor. En daarmee trap ik ongetwijfeld een open deur in, maar toch. Met een kwinkslag en een brede glimlach smoor je elke vijandigheid meteen in de kiem. Met humor snijd ik de verbittering de pas af. Lachen geeft me zuurstof. Dat is het enige waar ik diep bang voor ben : dat onze samenleving ooit zal stoppen met lachen.”

Liefhebben is ophouden met vergelijken. (B. Grasset)

“Klopt. Wellicht is dat ook de sleutel tot verdraagzaam-heid : ophouden met vergelijken en waardeoordelen toekennen. Dat is ook wat ik echt benadruk wanneer ik huwelijken inzegen : respecteer elkaars eigenheid en probeer de andere niet te veranderen. Ontdek de verschillen, zie die verschillen graag en leer eruit. En praat. Blijf praten. Minder evident dan het klinkt, helaas.”

Door Guinevere Claeys – Foto Michel Vaerewijck