Lene Kemps
Lene Kemps Lene Kemps is de hoofdredactrice van Knack Weekend.

Als tiener ondernam ik verwoede pogingen om wat kleur te krijgen. Als honderd procent Kempische asperge moest ik groeien en gedijen in een tijdperk dat beheerst werd door olijven. Ik leek omringd door blonde Bilitis-meisjes die moeiteloos straalden van zonnige gezondheid, en de zomer gebronsd en verliefd eindigden. Ik ging van wit naar rood en weer terug met geen enkele tint beige tussenin. Mijn zomers eindigden met blauwe plekken, een gebroken hart en een zonneslag. Ik was een inheemse fluorescerend witte scheut tussen wereldwijze mooi gebruinde aperitiefhapjes. “Smeer wat olijfolie op je vel”, was een goed bedoelde tip. Of : “Water verstuiven.” Geen goed idee dus, maar asperges waren wanhopig. In de discotheken circuleerden zelfs geneesmiddelen die een overgevoeligheid voor zon veroorzaakten. Gekken namen zo’n pil en gingen op de zonnebank. Een vriend draagt nog altijd de littekens.

Dit was in pre-Dita Von Teesetijden. Dit was vĆ³Ć³r de superblanke Nicole Kidman. Dit was vĆ³Ć³r zelfs de koningin van oranje – Victoria Beckham bedoel ik dan – de zonnebanken en spraytans afwees met de opmerking dat zo’n sinaasappeltint toch wel heel erg voetballersvrouw was, en verklaarde : “Pale is posh.”

De schade die de zon kan aanrichten is ondertussen welbekend en nu voel ik me een beetje schuldig over de extreme wreedheid die ik mijn huid heb aangedaan. Ik heb vrede gevonden met mijn huidskleur, al zie ik mezelf nog steeds als een bleke berg blubber als ik voor de eerste keer die bikini aan moet. En in mijn ogen ziet bruine blubber er nog altijd beter uit.

Veel mensen vinden dat bruin ook knapper, sexyer en slanker betekent. Hoewel je voldoende informatie vindt en krijgt over de schadelijke effecten van de zon – van rimpels tot melanomen – wordt er nog steeds fel gebruind en weinig beschermd (voor tips om veilig te bruinen : pagina 33). Zelfs in AustraliĆ« waar men extra aandacht heeft voor gezond zongedrag laat haast iedereen in de categorie 18 tot 30 zijn huid verbranden.

IJdelheid wint altijd.

Dat dachten ook de onderzoekers en dermatologen en dus gebeurt de voorlichting in Amerika nu niet langer met een lezing over huidkanker en andere echt gevaarlijke aandoeningen, maar met een voordracht over vroegtijdige veroudering en rimpels. Tieners veranderen hun zon- en smeergedrag alleen als ze gewezen worden op de langetermijneffecten op hun ‘schoonheid’. IJdelheid wint altijd. Een verrimpelde olijf, dat wil je niet zijn.

lene.kemps@knack.be

Lene Kemps

Ik ging van wit naar rood en weer terug met geen enkele tint beige tussenin

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content