Niets is nieuw

“De herkomst van de spullen is niet van belang, wat telt is hoe je de dingen bij elkaar plaatst.” Hun huis bewijst dat de Dumonts, antiquairs in de Languedoc, weten hoe ze stijlen kunnen samenbrengen.

Onder een palmboom staat een laat-negentiende-eeuws stenen bankje. Wat mogen we binnen de muren van deze villa in de Languedoc verwachten? Simonne Dumont en haar man Régis zijn ongewone antiekhandelaars. Zij specialiseert zich in textiel, hij koopt en verkoopt alles wat hem bevalt.

Hun interieur is een eclectische maar evenwichtige mengeling van Frans antiek (de verschillende Lodewijks, directoire- en empirestijl, Napoleon III enzovoort), maar dit paar is niet bang om die stijlen te vermengen. “Wij zijn zeker geen puristen,” zegt Régis nadrukkelijk, “zolang het er goed uitziet en wij ermee kunnen leven, is het voor ons in orde.”

Simonne is een echte Parisienne: klein en elegant, vriendelijk en bevallig, de perfecte ambassadrice van het interieur dat ze samenstelde. Elke kamer is op een eigen manier interessant en het wit geeft het geheel een samenhang. Wit is haar lievelingskleur, geeft ze toe, en ze gebruikte alle mogelijke tinten en schakeringen om het zonlicht te weerkaatsen dat door grote ramen aan beide kanten van het huis binnenstroomt.

De ruime mas, die twee eeuwen geleden gebouwd werd door een herenboer, had een flinke opknapbeurt nodig. Ramen, zolderingbalken en vloeren dienden gerenoveerd. De Dumonts behielden de originele stijl, behalve in de slaapkamers. Daarover werd eerst een hartig woordje gepraat. Oorspronkelijk bevonden zich boven twee slaapsuites, de ene had uitzicht op de voortuin, de andere op het terras met zwembad achteraan en een verwilderde boomgaard. “Ik wilde ze behouden zoals ze waren,” zegt Simone, “maar Régis wilde achteraan absoluut drie logeerkamers. Hij had natuurlijk gelijk: we hebben vijf kinderen en een dozijn kleinkinderen, maar het betekende wel dat ik meer kamers in te richten had.” De slaapkamers zijn vanuit de heldere en ruime hal te bereiken via een gebogen stenen trap. Diezelfde hal geeft ook toegang tot een open living met zit- en eethoek. Met de hand gekapte, massieve, witgekalkte balken verlenen de kamer een robuuste en rustieke charme. Kobaltblauw geverfde muren en een witte keramiekvloer maken het plaatje compleet, en voor een elegante toets zorgt een marmeren haard in régencestijl met daarboven een vergulde schoorsteenspiegel in Napoleon III. Simone gebruikte zuiver linnen voor de gordijnen, de leunstoel en de sofa. De kussens en gordijnlussen in rode toile de Jouy contrasteren prachtig met al dat wit. “Ik hou meer van een sober dan van een overladen interieur”, zegt ze.

De inrichting mag dan eenvoudig zijn, toch ontbreekt het de Dumonts niet aan verbeelding. Het huis zit vol ingenieuze ideeën, het echtpaar heeft een neus voor wat net iets anders is. Beneden zijn de binnendeuren bijvoorbeeld opgesmukt met motieven in figuurzaagwerk die doen denken aan een kindercaleidoscoop. Régis zag er meteen wat in toen hij ze ontdekte in een herenhuis dat op de sloper wachtte. In de grote slaapkamer staat een paar boekenkasten, één voor hem en één voor haar, in Charles X-stijl. Toen de Dumonts ze voor het eerst zagen, werden ze gebruikt als vitrinekasten. Een likje witte verf bracht ze opnieuw tot leven. De legplanken begeven bijna onder het gewicht van de boeken, de Dumonts wachten in spanning wiens kast het eerst zal bezwijken.

“Niets in dit huis is nieuw”, benadrukt Simonne, en ze haalt voor de lunch elegante negentiende-eeuwse baccaratglazen te voorschijn. Zelfs haar wekker is art deco en als nachttafeltje doet een stel negentiende-eeuwse houten bibliotheektrapjes dienst. Een van de jongste dingen in huis is de nu ook al 25 jaar oude marmeren wastafel in de grote badkamer, die ooit een kapsalon sierde.

Zowat alle kasten in huis zijn gevuld met Simonnes enorme collectie glas en porselein uit de 18de en de 19de eeuw én met stapels antiek textiel. Achttiende-eeuwse toile de Jouy is een van haar favorieten, maar die wordt almaar schaarser, vooral in de Languedoc. “De markt is zo goed als uitgeput omdat de vraag uit Amerika zo groot is.” Maar als ze ergens een mooi antiek stuk damast of zijdemoiré op de kop kan tikken, kan haar geluk niet op. “Ik hou van antieke stoffen, hun kleuren en hun textuur en ik vond het heerlijk ze in dit huis te kunnen gebruiken samen met alle andere antieke stukken.”

Bij de inrichting van een huis zijn het details die tellen, vindt ze. “Al die vondsten hebben een eigen karakter en je hoeft geen fortuinen uit te geven om een samenhangend geheel te creëren.” Régis is het daar roerend mee eens: “Meer dan 80 procent van wat je hier vindt, komt van brocantes, de herkomst is van geen belang. Het enige wat telt, is hoe je de dingen gebruikt en bij elkaar plaatst. Je moet ervoor zorgen dat je huis een hart en een ziel heeft.”

Tekst en foto’s Carolyn en Brian Harrison