Het is goed om af en toe terug te blikken. Het kan helpen om niet vast te roesten. Met Felix (Van Groeningen) heb ik de traditie om telkens als een film af is samen naar de vorige film te kijken. Ik ga hem voorstellen om deze keer alle films op één dag te herbekijken. Het kan interessant zijn om je parcours eens onder de loep te nemen. Je wilt blijven vooruitgaan, maar het is tegelijkertijd niet slecht met je ‘oude ik’ in contact te blijven. Bij Fien (Troch, regisseur van o.a. ‘Kid’ en ‘Unbroken’, tevens vriendin van Leunen) merk je dat ook : door zichzelf telkens opnieuw uit te vinden, komt er bij elke film een schep bovenop.
Het filmproject met Ryan Gosling was een rollercoaster. Aanvankelijk zou ik mij drie weken op het project storten, maar vijf maanden later denk je : wow, wat was dat ? ! En dan kwam Cannes. Naar dat festival gaan met een Vlaamse film is één ding (in 2009 voor ‘De helaasheid der dingen’), maar in het zog van een Hollywoodster is dat een bijna absurde ervaring. Ik schrok mij rot toen Ryan aan de rode loper uit de auto stapte en het geroep van die mensenmassa als een orkaan op ons afkwam. Dat had echt een lijfelijk effect op mij.
Als monteur moet je sfeergevoelig zijn. Of het nu gaat over een seriemoordenaar of over een moeder die haar kind verloren is : je moet in de psyche van de personages kunnen kruipen. Maar ook in relatie met de regisseur moet je sfeergevoelig zijn, want die is op het moment van de montage het kwetsbaarst. Tijdens het schrijven of de opnames is er no harm done, terwijl je in die fase beseft dat dat het materiaal is waarmee je het zult moeten doen.
Ik ben geen detective, ik bespioneer de mensen niet voortdurend, maar ik ben me wel heel bewust van lichaamstaal of manieren van communiceren. Die kennis stapel ik op in een innerlijke archiefkast. Ik vind mensen heel fascinerend, maar ik ben ook graag alleen. Een toeschouwer. Je kunt mij overal zetten, wachtend, en ik zal altijd iets zien dat mij boeit. In een wachtkamer kunnen dat bijvoorbeeld nerven in een houten bank zijn.
Sinds een vijftal jaren heb ik een nieuwe passie : oldtimermotoren. Ik heb een BMW uit 1978 en een enduromodel van Honda uit 1991. De charme schuilt in de combinatie van mechaniek en het doel, namelijk rijden en op plekken komen. Helemaal anders dan in een auto, waar je toch vooral in je eigen cocon zit.
Iedereen heeft een ego. Het onderdrukken daarvan is de meest uitdagende strijd die ik met mezelf voer. Met koppigheid kom je nergens, met eigenzinnigheid wel. Als je iets met overtuiging doet, verkoopt dat zichzelf. Terwijl koppigheid wél met ego te maken heeft. Ik sta graag ten dienste van anderen, zolang het niet om te verhuizen is (lacht). Mijn vak en mijn persoonlijkheid voeden elkaar daarin. De merde is dat je het leven niet kunt monteren.
Ik zou heel graag zelf ooit een langspeelfilm maken, maar de zoektocht naar het juiste verhaal is moeilijk. De kans dat ik slechts één film maak, is groot, dus moet het goed zijn. Ik wil gewoon eens in die schoenen staan, het kan mij als monteur beter maken. Zoals een gynaecoloog die zelf eens wil bevallen, om te weten hoe het is.
Ik vind het jammer dat veel films ervan uitgaan dat het publiek geen inspanningen wil doen. Elke mens haalt voldoening uit intellectuele uitdaging, daar ben ik van overtuigd. Niet met wiskundige vraagstukken, maar met emoties. The Broken Circle Breakdown zit qua tijdsindeling vreemd in elkaar, maar toch behoeft hij geen uitleg, iedereen snapt waar het over gaat. Dat is fijn en bewijst dat het anders kan. Daar vecht ik graag voor.
Nico Leunen (40) brak als monteur door met ‘Steve + Sky’, het langspeeldebuut van Felix Van Groeningen. Later zou het duo nog samenwerken aan ‘Dagen zonder lief’, ‘De helaasheid der dingen’ en ‘The Broken Circle Breakdown’. In 2013 ontving hij de Vlaamse cultuurprijs. Vorig jaar mocht Leunen naar Cannes met ‘Lost River’, het regiedebuut van Ryan Gosling, vanaf 8 april ook bij ons in de bioscoop. Momenteel is hij bezig aan ‘Belgica’, de nieuwe prent van Felix Van Groeningen.
DOOR MATTHIAS STOCKMANS & PORTRET CHARLIE DE KEERSMAECKER
“In het zog van een Hollywoodster is Cannes een bijna absurde ervaring. Het geroep van de mensenmassa kwam als een orkaan op ons af”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
