NEEM MIJ ZOALS IK BEN

In haar ludieke eethuisje doet Stephanie Wouters alles alleen. © MICHEL VAEREWIJCK

Redactie Knack

04-10-2011, 20:00 Bijgewerkt op: 07-12-2020, 19:51

CATEGORIE

MINIHUISKAMERRESTAURANT

KEUKEN 6,5

DECOR 6,5

COMFORT 6

SERVICE 6

PRIJS/KWALITEIT

GEPROEFDE MENU 7

DOOR PIETER VAN DOVEREN

Stephanie staat in de opening van de buitendeur een sigaretje te roken en schrikt als wij binnen willen. “Hebben jullie gereserveerd ?” vraagt zij paniekerig. Dat deden wij twee weken eerder, maar Stephanie was onze afspraak blijkbaar vergeten te noteren. “Ach”, zegt ze lachend, “ik ben een beetje chaotisch en dat moet je erbij nemen, want ik kan mijzelf toch niet helemaal veranderen. In ieder geval is het geen probleem want er is nog plaats.” Wij halen opgelucht adem. Stephanies ontwapenend enthousiasme is haar handelsmerk en maakt dat je haar vergeeft voor alles wat er misgaat, zoals de vuilnisbak in het toilet die al lang geleegd had moeten worden en de lege handdoekenverdeler.

In haar ludieke huiskamerrestaurant doet zij alles moederziel alleen : inkopen, voorbereiden, het gastenboek bijhouden, koken, ontvangen, bedienen, rekeningen uitschrijven en schoonmaken. Haar klanten zijn vooral jonge mensen, die zich in de buurt kwamen vestigen omdat de huizen er nog betaalbaar zijn. Voor die jongelui, die na hun werk nog moeten klussen om hun huis bewoonbaar te maken, is Stephanie een reddende engel. Om de hongerigen uit de nood te helpen is er ’s avonds een dagmenu van drie gangen voor slechts 15 euro. Carrod’s heeft geen spijskaart en geen wijnkaart. Wil je er een feestje van maken, dan is er op bestelling een viergangenmenu voor 30 euro. Neem je daar aangepaste wijn bij, dan ben je 45 euro kwijt.

Carrod’s ligt in een Antwerps stadsdeel waar veel Turken en Marokkanen wonen. “Schrikt dat je af, dan moet je niet komen”, zegt Stephanie gedecideerd. In ieder geval kan zij het best vinden met de mensen uit de straat. Op haar vrije dag kwam een buurman haar couscous brengen.

Wij installeren ons aan een van de drie tafeltjes in het vertrek dat nog geen vier meter breed is. Er is plaats voor maximum tien personen. In de keuken zijn nog twee extra plaatsen en voor snikhete dagen wacht een terrasje. Wij nipten van een glas ongevaarlijke Château Laurerie 2009 uit Bergerac (15 euro per fles) en op tafel kwam een vormslaatje van grannysmithappel, garnaal en witloof, versierd met preischeuten en kapucijnblad. Daarna kwam steak met puree van aardappel en selderij, bruine saus en raketsla. Het glas werd gevuld met een Zuid-Italiaanse Epicuro, Salice Salentino, Riserva 2006, een rode die body miste. Afsluiten deden wij met mokka-ijs met chocoladesaus en amandelkroket. Wij betaalden nog geen 50 euro voor twee. Het btw-briefje werd nagestuurd, want Stephanie was juist van boekhouder veranderd.