“Hoe gaat het met de kinderen?” is best een lieve vraag. Maar soms willen moeders ook weleens hun mening kwijt over de rest van de wereld. Enkele van die moeders maakten een website.

J ane Smiley kreeg enkele jaren geleden de prestigieuze Pulitzerprijs voor haar roman De wetten van het land, verfilmd als A Thousand Acres. Jane Smiley kreeg enkele jaren geleden ook een kind. Dat laatste inspireerde haar tot het schrijven van een essay met de titel Can Mothers Think? Ze was, zoals vele vrouwen, tot de vaststelling gekomen dat vele mensen denken dat met het komen van de kinderen het verstand van de moeders achteruitgaat. In haar strijdbaar essay schrijft ze: “Het moederschap ontnam me mijn denken niet, het gaf me opnieuw stof tot nadenken en motiveerde me om dieper na te denken.”

Moederschap en uitdagend geestesleven samenbrengen, dat willen ook de redacteurs van de afdeling Mothers Who Think van het schitterende on line magazine salon.com. Journaliste en moeder Camille Peri richtte de afdeling twee jaar geleden op. In haar mamafesto schrijft ze: “Een blik op de bestaande media zegt genoeg. Meestal worden thema’s die te maken hebben met de opvoeding van kinderen ver van ‘het echte nieuws’ gehouden.” Toen Peri in het tijdschrift People een reportage las over het feit dat Hollywood had ontdekt dat moeders ook sexy kunnen zijn, werd het haar helemaal te gortig. “Het is alsof de verwarrende emoties die met het moederschap samengaan, een wonde zijn waarin liefst niet wordt gepookt. In de grote traditie van het idee van de moederlijke zelfopoffering, krijgt Mama een kleine plaats in alle bestaande publicaties. Daarin wordt ze dan nog meestal uitgenodigd om die paar vrije minuten per dag te gebruiken voor buikspieroefeningen die haar weer haar oude figuur moeten teruggeven.”

Peri besloot om op de salon.com website plaats te ruimen voor moeders die denken. “Een plaats waar moeders worden uitgenodigd om aan hersengymnastiek te doen”, zegt Peri. “Ik geloof net zoals Smiley dat in onze geschreven cultuur de ervaringen van moeders tot uiting moeten kunnen komen. De laatste twintig jaar zijn romanschrijfsters begonnen met het introduceren van een moederlijke visie in de literatuur. Mothers Who Think wil de eerste website zijn die het moederschap op een realistische manier uitdiept.” Zonder zeemzoeterigheid. “Ongeveer alle moeders ontdekken een tergende hulpeloosheid als ze worden geconfronteerd met de emoties die het moederschap met zich meebrengt.” Mothers Who Think biedt moeders verschillende en provocatieve meningen, on line discussiemogelijkheden, een selectie van goede fictie en persoonlijke verhalen. Mothers Who Think wil ook een oase van intellectuele rust bieden. “De rand van zandbakken en de banken naast de speeltuinen zijn plaatsen waar moeders vaak met elkaar zitten te praten over de wereld. Zelfs op die plekken hebben wij onze eigen conversatiestijl moeten ontwikkelen, waarin het uitzetten van een gedachtenlijn nooit in één keer kan. Mama moet altijd dadelijk komen.”

De onderwerpen van Mothers Who Think zijn ruim. Wat er de laatste maanden zoal te vinden was bij de moeders: auteur Kathryn Harrison geeft haar mening over Kubricks nieuwste film, columns van Anne Lamott, en n.a.v. de Lewinsky-affaire schetste een antropologe en moeder de evolutie van orale seksbeleving. Geen kooktips en pedagogische prietpraat dus. Iedere moeder met een modem moet er maar eens heen surfen.

Mothers Who Think (http://www.salon.com/mwt) wordt terecht geprezen als het beste on line magazine op het www. Met kunstkritieken, boekbesprekingen, nieuws, schitterende reportages en interviews, reisverhalen, en columns van o.m. Camille Paglia en David Horowitz.

De eerste verzameling Mothers Who Think-essays verscheen zopas in boekvorm. Mothers Who Think: Tales of Real-Life Parenthood, Camille Peri (editor), Random House, 282 blz.

Anna Luyten / Illustratie Sandra Schrevens