Volgende zomer draagt u felle kleurtjes, lange rokken, en platte schoenen onder een witte matrozenbroek, zo las u vorige week in ons rapport van de modeweken. Deze week: de democratisering van de mode, een handvol verjaardagen en het beste van de Belgen in beeld.
Mode, zo konden we tijdens de voorbije fashion weeks vaststellen, wordt almaar toegankelijker. Bijna alle grote merken streamen hun shows tegenwoordig online. Vaak gebeurt dat live, soms in uitgesteld relais (in dat laatste geval worden dan liefst de nodige toeters en bellen bovengehaald : 52 camera’s bij Louis Vuitton, 3D en praatjes met de celebrity’s op de front row bij Burberry Prorsum). De textielindustrie communiceert vanaf nu rechtstreeks met consumenten. De pers wordt niet helemaal uitgeschakeld, maar krijgt in elk geval minder macht. De shows van de grote merken zijn in essentie reclameboodschappen. Hoe meer bombast (zie onder meer de son et lumière van Chanel in het Grand Palais), hoe meer vreugd.
Een aantal ontwerpers zoekt naar alternatieve manieren om de collecties neer te zetten. Gareth Pugh projecteert in het sportpaleis van Berçy een filmpje waarin cultmodel Kristen McMenamy en een mannelijke danser van de English National Ballet School in zijn zomercollectie springen, vallen en rennen. Het filmpje, dat vanzelfsprekend ook online staat, lokt in de gespecialiseerde pers een debat uit : is de traditionele catwalkshow nog wel van deze tijd (het antwoord ligt voor de hand : of course not ). Een verwant fenomeen is de toegenomen (en blijkbaar toegejuichte) aanwezigheid van winkelstraatmerken op de modeweken. London Fashion Week lijkt bijwijlen een dependance van Top Shop. Tijdens de modeweek van Parijs wordt de officiële defilékalender opgeschort voor de opening van het door architect Jean Nouvel ontworpen vlaggenschip van H&M aan de Champs Elysées. Concurrent Fast Retailing, een Japans megaconcern, organiseert diezelfde week een groots opgezet feest in Parijs voor zijn verschillende merken, waaronder Uniqlo en Comptoir des Cotonniers. Fast Retailing is ook present, in New York en Parijs, met Theyskens’ Theory : het debuut van Belgisch ontwerper Olivier Theyskens in de categorie van de betaalbare mode.
Theyskens ontvangt zowel in New York als in Parijs persoonlijk klanten en journalisten. In Parijs geeft Dries Van Noten ons zelf, helemaal alleen, een rondleiding door zijn nieuwe winkel in Parijs. Bij het feest voor de lancering van zijn capsulecollectie voor het Italiaanse Hogan staat Karl Lagerfeld de hele avond op een podium te babbelen met wie maar wil (de gesprekken worden op reusachtige schermen geprojecteerd, weliswaar zonder geluid). Over het algemeen lijken ontwerpers toegankelijker dan vroeger. Ze zijn minder opgesloten in de waan van hun eigenbelang.
En dan is er nog het fenomeen Lanvin, al enkele seizoenen het populairste merk van de doorsnee fashionista. Dat komt, hoor je vaak, omdat ontwerper Alber Elbaz in de eerste plaats denkt aan de vrouw, en dan pas aan de jurk. De show van Lanvin begint dit seizoen met nogal wat vertraging omdat Elbaz tijdens de repetitie vaststelt dat er op zijn stiletto’s niet of nauwelijks te stappen valt. Hij zorgt in allerijl voor comfortabeler schoeisel (vergelijk met Burberry, waar de meisjes op de catwalk een na een hun onmogelijke schoenen moeten uittrekken). Moraal van het verhaal : de zomer van 2011 staat in het teken van de platte schoen. En de samenwerking tussen Lanvin en H&M, half november al, belooft een daverend succes te worden.
Als mode populair wordt, en de consument nu meer ‘gerespecteerd’ wordt dan vroeger (met goedkopere mode, met makkelijker draagbare mode), hoe zit het dan met luxe ?
Het fenomeen heeft zijn tijd in de spotlights nu wel gehad. Luxe wordt weer wat het ooit was : chic en onbereikbaar. Tenminste voor de meerderheid der mensen.
Azzedine Alaïa, die zijn collecties presenteert buiten de modeweek, voor een zeer beperkt publiek, is perfect thuis in authentieke luxe. Dat geldt ook voor Tom Ford, die in New York de eerste damescollectie van zijn eigen merk showt (met tussen de modellen onder anderen Beyoncé, Lauren Hutton en Julianne Moore). Ford nodigt honderd mensen uit (vergelijk met de 2500 toeschouwers van de show van Chanel), niet met een kartonnen invitatie, maar per telefoon. Er worden geen fotografen toegelaten, en de beelden van de huisfotograaf worden pas vrijgegeven in december. Niet eens zo lang geleden showde een merk als Hermès nog in zijn vlaggenschip aan de rue du Faubourg Saint-Honoré. Dit seizoen showt Jean-Paul Gaultier zijn laatste collectie voor het merk in een voormalig gigantisch goederentreindepot, compleet met een Bobbejaan Schoepenachtig paardenspektakel aan het eind van de catwalk. Wellicht hebben de luxemerken hun toekomst zelf in handen.
De verjaardagen
Na 10 jaar showt Pierre Cardin, 88, voor het eerst weer in Parijs. Zijn merk is precies 60 jaar oud en dat mag gevierd worden. Hij vindt zichzelf nog altijd vooruitstrevend, is naar eigen zeggen jaren vooruit op zijn concurrentie. De show, met meisjes en jongens, is potsierlijk (er is geen ander woord voor), en duurt veel te lang (45 minuten : de norm is 8 à 12 minuten), maar Cardin is tenminste zichzelf gebleven. Af en toe blijkt hoe invloedrijk hij is geweest, en dan vooral op ontwerpers van mannenmode : van Thom Browne (te korte broeken) tot Jun Abe van het Japanse Kolor (brede, korte jasjes in herfstig tweed), en zelfs Raf Simons (collectie voor komende zomer). Maar Cardin doet eigenlijk nog het meest denken aan een Van Beirendonck, teletijdgeflitst naar een Oost-Duits warenhuis in 1978, of iets in die aard.
En er was nog meer feest in modeland : 40 kaarsjes voor Kenzo, met een door huisontwerper Antonio Marras bekokstoofd retrospectief, getiteld Accumulation d’archives in het Cirque d’Hiver (oprichter Kenzo Takada was nergens te bespeuren). Roberto Cavalli, eveneens 40, viert zowel in Milaan als in Parijs. Tommy Hilfiger is 25, Tsumori Chisato 20, en zo lang is ook de Belgische lingerieontwerpster Carine Gilson bezig.
Door Jesse Brouns en Elke Lahousse
De Belgen
De Belgen worden, in tegenstelling tot enkele jaren geleden, niet echt meer als een groep beschouwd. Onze mode is al een tijd volwassen. En die evidentie bleek ook dit seizoen uit de Belgische defilés, presentaties en showrooms.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
