BLOEMEN EN TRANEN

De ultieme show van Raf Simons voor Jil Sander haalt gegarandeerd de geschiedenisboeken. Omdat het zo’n verdomd emotionele bedoening was (staande ovatie ! ontwerper in tranen !). Maar ook omdat de show kon bekoren – en hoe : chic, klassiek en ingetogen, met een zekere Franse flair, vol verleidelijke pastels. Jil Sander, die straks op haar 68ste – en voor de tweede keer – een comeback maakt bij haar eigen label, wacht niet alleen een zware uitdaging, ze hoeft ook niet te rekenen op veel goodwill van de internationale pers.

Het was sowieso een uitstekend seizoen voor de Italiaanse mode, met sterke prestaties van Versace, Roberto Cavalli en Gucci. Donatella Versace herinterpreteerde de laatste, door Byzantium geïnspireerde couturecollectie van Gianni Versace, uit 1997 (hij werd kort nadien vermoord). De gotische glamour van weleer kreeg een facelift. De finale van de show was oogverblindend : een kruisvaart van modellen opgemaakt als horrorfilmactrice Barbara Steele, gehuld in staal en glitter. De mode van Roberto Cavalli (dierenprints, seks, glitter) is niet altijd even verteerbaar. Maar dit seizoen maakte hij met diezelfde ingrediënten – en Naomi Campbell – een collectie die eerder spectaculair was dan vulgair. Bij Gucci verdiepte Frida Giannini zich in art nouveau en de decadente kunstenaars van eind negentiende eeuw. Resultaat : een mooie, duistere collectie, uitgevoerd in zwaar fluweel, lichte doorkijkstoffen en zwarte veren. Bruges La Morte (in Italiaanse versie), meer dan Ann Demeulemeester.

Miuccia Prada rolde een reusachtig paars tapijt uit voor een defilé gewijd aan broekpakken, bedrukt met felle, hypnotiserende dessins, al dan niet belegd met sierstenen. Bij Max Mara werden de martiale beats van Anne Clarks Sleeper in Metropolis gekoppeld aan stoere militaire outfits. En Sportmax verdiepte zich in Aziatische gevechtssporten, met veel glanzende matelassé-stoffen. Karl Lagerfeld gebruikte, als vanouds, veel bont voor de collectie van Fendi. Een dierentuin, misschien twee. Massimiliano Giornetti van Salvatore Ferragamo plunderde de militaire garderobe, met stijl. Voor zijn tweede collectie bij Trussardi nam Umit Benan zijn publiek mee naar het station van Cusco, in Peru (lange rokken, wollen truien, mannelijke kleermakerij).

Consuelo Castiglioni van Marni volgde zoals gewoonlijk haar eigen weg. Net als Dolce e Gabbana. Het designduo toonde een mooie, nostalgische spektakelshow (capes en mantels met gouden borduursels, fluweel, tapisseriestoffen met bloemenprints, en O Sole Mio). Giorgio Armani keerde terug naar de eighties met een opvallend ingehouden collectie. Belangrijkste gimmick : de bermudashort, die soms zelfs onder een jurk werd gedragen. Door de luidsprekers klonk een flard Neil Young : “My my, hey hey /Rock and roll is here to stay /It’s better to burn out than to fade away.”