Met grootstedelijke zwier
Na vele omzwervingen gooide de Palestijnse architecte Haifa Hammani haar anker uit in West-Londen, waar ze met haar gezin een riante flat betrekt vol kunst en design.
Deze dynamische vrouw heeft een stuk van de wereld gezien. Ze groeide op in de Waals-Brabantse gemeente Ohain, maar Waalse roots heeft ze niet, want ze is van Palestijnse afkomst. Al snel trok ze naar Californië, om er een paar jaar te werken in verscheidene architectuurateliers. Ze was onder meer actief bij de befaamde Charles Moore, een van de vaders van het postmodernisme. Ondertussen studeerde ze architectuur in Colombia. “Daarna kwam ik in het commerciële circuit terecht, waar grote projecten zoals luchthavens worden gerealiseerd. Maar ik voelde snel dat dat niet mijn plek is, geef mij maar kleinschalige opdrachten. Ik werkte ook een tijd mee aan de wederopbouw van Beiroet. Waardoor ik me ben gaan interesseren voor politiek. Nu ben ik bijvoorbeeld lid van een organisatie die Britse Joden en Palestijnen samenbrengt om een gemeenschappelijke dialoog te ontwikkelen, en om te trachten de bouw van sommige nieuwe nederzettingen in de bezette gebieden te stoppen.”
Maar blijkbaar heeft Haifa Hammani geen moeite om haar uiteenlopende activiteiten op elkaar af te stemmen, want in Londen concentreert ze zich dan weer op het verbouwen van riante flats voor een exquis publiek. “Dat is een soort puzzelwerk, want in deze stad is er weinig plaats, de woningen zijn krap bemeten en toch moet er van alles in en moet de woonruimte ook mooi kunnen worden verlicht”, legt ze uit. Voor haar is dit soort werk een aangename ontspanning als tegenwicht voor haar steeds intenser wordende politieke activiteit.
Bij die ontspanning hoort ook het verzamelen van design en kunst. Haifa heeft zelf ook stukken ontworpen, onder meer voor een Britse porseleinmanufactuur. En ze houdt erg veel van Scandinavisch design. “Dat was aanvankelijk wel een beetje een probleem, want mijn man is van Deense afkomst. Precies omdat hij met dit soort meubels is opgegroeid, wilde hij er niets van in huis ! Hij had er gewoon genoeg van. En ik kan hem wel een beetje begrijpen, omdat een volledig designinterieur er te rationeel, of zeg maar calvinistisch uitziet. Mooi, maar streng en te functioneel. En dat wil ik ook weer niet, daarom heb ik bijvoorbeeld mijn ligbank van Poul Kjaerholm laten bekleden met bloemetjesstof. Ik gebruik graag gekke stoffen voor strakke designmeubels. Veel mensen zijn daar bang voor. Ze willen enkel iets wat herkenbaar is in hun huis, opdat de bezoeker het meteen zou zien. Voor mij hoeft dat niet, ik vind zulke fantasietjes leuk.”
Dit verklaart de verscheidenheid aan meubels en objecten, zoals het grote bord van Fornasetti, de art-nouveaustoelen in de eetkamer, of het landschapsschilderij van Lan Sing in de zithoek. “Voor mij is goed design tijdloos”, merkt Haifa op. “Dat is natuurlijk een voor de hand liggende boutade, maar ik bedoel er niet mee dat ik enkel de klassiekers van het moderne design apprecieer. Voor mij mag je dingen uit uiteenlopende periodes met elkaar mengen. Zo kocht ik onlangs nog twee biedermeierstoelen die hier perfect zullen passen. Een stijlzuiver interieur is immers lang niet zo boeiend.”
Door Piet Swimberghe I Foto’s Jan Verlinde
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier