Das Mädchen, Angela Merkel, wordt dan toch Frau Bundeskanzlerin. Straks nog Ségolène Royal als Franse presidente en dan is het hoogste machtsniveau in Europa eindelijk wat vervrouwelijkt. Kranten hebben het dezer dagen ook al uitgebreid over het hypothetische duel om het Amerikaanse presidentsambt tussen Condoleezza Rice en Hillary Clinton.

Stel je voor, over een paar jaar wordt hier aan de overkant van de straat een Navo-topconferentie gehouden met een Amerikaanse (zwarte) presidente en twee vrouwelijke presidenten van grote Europese naties. Ik hoop dat ik het mag meemaken. Niet dat het qua politiek en beleid veel zal veranderen, maar gewoon om het diversiteitsprincipe. Het is immers niét vanzelfsprekend en normaal dat macht en beslissingsrecht over het lot van de wereld vrijwel uitsluitend in handen van mannen is.

Toch zal het niet gemakkelijk gaan, als het ooit al zo ver komt. Wie als vrouw het hoogste politieke niveau wil bereiken, moet zich onderweg immers heel wat laten welgevallen. Een vrouw aan de top kweekt eelt op haar ziel en het liefst ook een olifantenvel. Zo maken hooggeplaatste partijgenoten van madame Royal in Frankrijk haar nu al zonder blikken of blozen duidelijk dat het haar als vrouw wel moeilijker zal worden gemaakt. De opmerking dat de race naar het presidentschap geen concours de beauté is en de publieke vraag wie op haar kinderen zal passen, komen van mannelijke ambitieuze partijgenoten. Journalisten vroegen zich zelfs af of ze wel de toestemming zou vragen van haar man, François Hollande,premier secretaire du Parti Socialiste, die eerder ook in de potentiële race naar het Elysée figureerde.

In de aanloop naar de Duitse verkiezingen gebruikte Gerhard Schröder zelfs even de scherpe tong van zijn vrouw Doris als wapen. Doris maakte er de Duitse vrouwen attent op dat de kinderloze Angela Merkel “in een andere wereld leeft”. En in welke wereld leeft haar Gerhard dan wel ? Vast niet in dezelfde als die van de arbeiders uit de Opel-fabrieken. In televisiedebatten leek het er vaak op dat de heren, die de macht moesten afstaan, haar wilden zeggen : wat maakt u zich illusies als vrouw, u bent toch maar het Mädchen dat door HelmutKohl werd grootgemaakt. Net niet goed genoeg voor de eindstreep.

In de ogen van hun mannelijke collega’s blijven politica’s altijd de dochter of de vrouw of de poulain van een man te zijn. Het zal vice-premier Freya Van den Bossche ook nog wel wat jaren vergen om uit de schaduw van haar vader te komen. Ook al doen weinig mannen het haar na om met opgeheven hoofd en een monkelende lach op de lippen spitsroeden te lopen tussen hoge, agressieve ruggen van vakbondslui bij het begin van een congres. Het zijn immers felle en dappere vrouwen die het tot op dat niveau schoppen. Ze zijn allicht ook een stuk harder en ambitieuzer dan de gemiddelde mannelijke politicus.

Annemie Neyts, die recentelijk gekozen werd tot voorzitter van de Europese Liberale Partij, voert samen met andere politieke vrouwen als Madeleine Albright wereldwijd campagne om vrouwen aan te zetten zich actief met politiek te bemoeien. Steeds weer krijgt ze bij dat soort contacten de reactie : “Ja maar, die vrouwen moeten dan wel gekozen worden omdat ze bekwaam zijn.”

Alsof bij mannen die vraag wél wordt gesteld. Was Marc Wilmots bekwaam ? Zal Tom Steels bekwaam zijn ? Wie alleen maar bij de gratie van een godfather of godmother opgang maakt in de politiek, blijft meestal een backbencher of verdwijnt geruisloos weer in het decor. Maar zo zijn er honderden mannen, veel meer dan vrouwen trouwens, vermits ze nog steeds in de meerderheid zijn in het politieke leven.

Laat ons dus ophouden om aan vrouwen hogere eisen te stellen dan aan mannen, en laat de ‘serieuze’ kranten ophouden aandacht te besteden aan opwaaiende wikkelrokken.

Volgende week

Special klassiek interieur.

Op Classic staan de Belgische meesters centraal. Wij vroegen wie die autoriteiten als leerling zien : een portrettengalerij. Verder : het ABC van de stoel ; te gast in zes klassieke, maar vaak onconventionele interieurs en het meubelgamma van de degelijke blijvers. www.weekend.be

tessa vermeiren