Meer dan een omeletjurk

Wordt Guo Pei de eerste Chinese coutureontwerpster met internationaal succes ?

In mei droeg zangeres Rihanna een jurk van Guo Pei voor het Met Gala in New York : een kanariegeel gevaarte van 25 kilogram, met een reusachtige sleep die, zelfs zonder veel verbeelding, deed denken aan een omelet. De aanleiding van het gala was een tentoonstelling in het Metropolitan Museum over de invloed van China op de westerse mode, Through The Looking Glass. De omeletjurk brak het internet, en Guo Pei werd een fenomeen : de eerste, en zowat enige, Chinese modeontwerper met een zekere faam in het buitenland.

Ze heeft bijna dertig jaar ervaring in de mode, waarvan achttien aan het hoofd van haar eigen bedrijf. In haar hoofdkwartier in een grijze buurt van Peking, de sprookjesachtige Rose Studio (kristallen luchters, fluwelen fauteuils, orchideeën, vogels in antieke kooien), werken driehonderd mensen. Guo Pei is gespecialiseerd in feeërieke, arbeidsintensieve japonnen : er is achtduizend uur gewerkt aan de jurk van Rihanna (die al van 2008 dateert) en zelfs vijftigduizend uur aan de gouden Da Jin, de jurk die ze beschouwt als haar meesterwerk en weigert te verkopen.

“Toen ik een klein meisje was,” zegt ze, “hadden we in China niet eens een woord voor mode. Het heeft tot 1982 geduurd voor er een modeopleiding werd opgericht aan de universiteit. Toen ik mijn ouders vertelde dat ik mode wou studeren, vroegen ze zich af wat zo’n modeontwerper precies doet. Ze begrepen niet waarom een universiteit plots naaisters ging opleiden.” Guo, 48, is de dochter van een leider in de Communistische Partij en een lerares. “China was zoals Noord-Korea vandaag. Iedereen droeg hetzelfde uniform.”

Tijdens de Culturele Revolutie werd alles dat naar bourgeoisie rook verboden. Hoge hakken, make-up, juwelen, lang haar. Guo werd grotendeels opgevoed door haar grootmoeder, die haar vaak vertelde over de prachtige jurken en juwelen die ze ooit had gedragen. “Misschien heb ik daar mijn inspiratie gehaald.”

“In China is de mode van nergens begonnen. En in dertig jaar tijd hebben we een ontwikkeling gekend die elders honderd jaar heeft geduurd. Intussen zitten we bijna op het niveau van de Europese landen. Hier en daar staan we nog wat achter.”

ZO GOEDKOOP MOGELIJK

“Ik was een van de eerste modeontwerpers in China. Nadat ik afgestudeerd was, in 1987, heb ik eerst kinderkleren gemaakt, en daarna ben ik begonnen bij een modemerk, Tianma. Mijn kleren verkochten bijzonder goed, mensen schoven soms aan om ze te kunnen kopen. Maar toch was het een frustrerende ervaring. Ik wilde mooie jurken maken, maar bij dat merk moest alles zo goedkoop mogelijk. Mijn baas zei : mooie, dure jurken maken heeft geen zin, niemand in China gaat die kleren kopen. In 1997 ben ik, samen met mijn man (een Taiwanese zakenman), mijn eigen bedrijf begonnen, en na verloop van tijd heb ik me toegelegd op haute couture. Uiteindelijk, denk ik, is couture het ultieme doel van elke modeontwerper.”

“Voor mijn eerste show, in 1986, toen ik nog studeerde, wilde ik een immense jurk maken. Ik had op televisie Europese trouwjurken gezien, en ik vond die fascinerend. Ik had geen idee hoe ze gemaakt werden, en mijn leraars wisten het ook niet. Zoek het zelf maar uit, zeiden die. Ik ben toen naar de opera gegaan, waar een voorstelling was met Europese kostuums, en daar heb ik begrepen hoe dat soort jurken precies in elkaar zat. En die kennis heb ik gebruikt om zelf zo’n enorm grote jurk te maken. Ik was de eerste ontwerper in China die dat deed. Chinese vrouwen droegen in het verleden altijd strakke kleren. Ze gingen zelden uit, er was niet echt een behoefte aan feestkledij. Mijn jurken zijn dus zeker niet typisch Chinees. Een van mijn eerste collecties was geïnspireerd op Napoleon, de Franse keizer, en de borduursels op zijn outfits. Met China had dat dus niets te maken. Ik gebruik vooral Europese materialen, en de lijn van mijn kledingstukken is totaal niet Chinees. Maar ik werk natuurlijk wel met oosterse elementen.”

EN NU : DE HELE WERELD

Guo Pei hoopt na China ook de rest van de wereld te veroveren. Daarvoor heeft ze het afgelopen jaar een aantal fundamenten gelegd, te beginnen met de omeletjurk, die eigenlijk nooit bedoeld was om te dragen, maar veeleer diende als een soort kunstwerk. “Toen Rihanna me contacteerde, had ik geen idee wie dat was. Mijn man wist me te vertellen dat ze een bekende zangeres was in Amerika. Er was al een zakentrip gepland naar New York, en ik heb die jurk meegenomen. Ik dacht echt niet dat ze geschikt zou zijn voor Rihanna : te zwaar, te warm, te lang. Toen ze de jurk aantrok, was ik verrast. Ze zag er prachtig uit. Het was perfect.”

“Rihanna krijgt veel aandacht, en dat geldt ook voor wat ze draagt. Natuurlijk heeft die samenwerking me vooruit geholpen. Heel veel, zelfs. Maar anderzijds heb ik gewoon veel geluk. Als je goed voorbereid bent, geloven we in China, dan komen de dingen vanzelf naar je toe. Ik geloof in het lot, en in hard werken, en in de combinatie van beiden.”

Ze heeft sindsdien ook samengewerkt met MAC Cosmetics aan een inmiddels uitverkochte lijn met zestien producten, en heeft ze persoonlijk voorgesteld in New York en Parijs. “Make-up kan de schoonheid van kleren accentueren. Als ik een zwarte jurk aantrek, maar me niet opmaak, dan ontbreekt er iets, dan klopt het plaatje niet. De collectie voor MAC heb ik ontworpen met geluk in gedachten. Omdat ik denk dat make-up, en de interactie van kleren met make-up, een middel is om geluk uit te drukken.”

In 2016 wilt Guo Pei nog nadrukkelijker aanwezig zijn tijdens de Parijse coutureweken. “Vorig jaar heb ik een atelier in Parijs geopend en een nieuw label geregistreerd, Guo Pei Paris. Ik heb vijfhonderd vaste coutureklanten in China, maar ik wil graag klanten in de hele wereld. Ik zou het fantastisch vinden dat meer mensen mijn visie en daardoor ook China beter leren kennen.”

Door Jesse Brouns

“Toen ik een klein meisje was, hadden we in China niet eens een woord voor mode. China was zoals Noord-Korea vandaag. Iedereen droeg hetzelfde uniform”