Ik ga even in de kamer hiernaast terwijl u zich uitkleedt”, zegt de vrouw. “Dan mag u op uw buik op de tafel gaan liggen met de bandhanddoek over u.” Ik doe wat ze zegt, alleen leg ik de opgevouwen handdoek op een stoel. Er wordt op de deur geklopt. “Bent u klaar?” vraagt de vrouw. “Ja,” roep ik, “kom maar binnen.” De deur gaat open en wordt meteen weer dichtgesmakt. “U moet de handdoek over u leggen”, roept de vrouw. “Maar ik heb geen kou!” roep ik verbaasd terug. “Toch moet u zich bedekken,” klinkt het opnieuw, “dat is de wet in New York.” Hoofdschuddend doe ik wat ze me bevolen heeft. Klop klop. Binnen. “Sorry,” zegt de vrouw, “ik kan er ook niets aan doen. Ik ben verplicht om ervoor te zorgen dat mijn klanten te allen tijde bedekt zijn.” “Zelfs als ze zich in hun blootje op hun gemak voelen?” vraag ik. “Zelfs dan.”

Dat was mijn eerste New Yorkse massage. Vandaag, vele massages later, onderga ik het ritueel gedwee. Ik bedek me eerst zedig met de handdoek. Vervolgens laat ik me stevig inpakken in een laken dat de massage therapist bedreven schikt en herschikt, bedekkend wat ze bewerkt heeft, ontblotend waar ze aan begint. Doet ze niet wat men haar op school heeft geleerd, dan overtreedt ze de drape law, een van de strikte wetten die haar beroep in de staat New York reguleert. Er zijn er nog andere. Billen mogen gemasseerd worden maar terwijl ze bedekt blijven. Borsten en geslachtsdelen zijn uiteraard helemaal taboe. Om alle verwarring te vermijden, is er rond die seksuele gevaarzones een naar mijn gevoel overdreven groot niemandsland. “De massagewetten in New York zijn de strengste van het land”, zegt mijn vriendin Laura, een gediplomeerd massage therapist. Zoals haar collega’s in New York, die een opleiding van twee jaar moeten volgen voor ze zich licensed massage therapist mogen noemen, staat ze op haar titel. “In Californië bijvoorbeeld zijn er zo goed als geen reglementen”, zegt Laura misprijzend. “Voor honderd dollar kun je je daar massage technician noemen. Al wat je moet doen, is naar de sheriff gaan, je vingerafdrukken laten nemen, een aidstest ondergaan en je kunt aan de slag. Voor de politie ben je een prostituee.”

Laura noemt zichzelf nooit masseuse. “Massoeze (zo spreekt ze het woord uit) heeft een seksuele bijklank gekregen in dit land. Wat wij doen, heeft niets met seks te maken.” Hoewel massages zeer populair zijn geworden in Amerika, is de verwarring met prostitutie nog niet verdwenen. In de Gouden Gids vind je onder de rubriek Massage zowel mensen als Laura als sekswerkers. “Toch is het al veel verbeterd in New York”, zegt Laura. “Maar onze beroepsorganisatie zit dan ook de seksindustrie voortdurend in het haar.”

Ze zegt dat ze zelf nog nooit iemand over de vloer heeft gehad die dacht dat ze seks verkocht. “Het is al gebeurd dat ik iemand aan de telefoon kreeg die seks wou, maar dat had ik altijd snel door. Als ze je vragen hoe je eruitziet, dan weet je hoe laat het is”, zegt ze. “Maar in een stad als New York moet je voortdurend op je hoede blijven voor gekken. Veel collega’s nemen enkel nieuwe klanten die zijn doorverwezen door mensen die ze kennen. Ik ook. Begin dit jaar werd er een man gearresteerd die vier collega’s die thuiswerkten had beroofd en verkracht. Zoiets doet je nadenken voor je een massageafspraak maakt met een volslagen onbekende.”

Maar niet iedereen is altijd zo voorzichtig. Massage therapists kunnen immers een dikke boterham verdienen, variërend van 55 tot 100 dollar per uur plus een fooi van 15 tot 20 procent.

Die naaktscène van het begin doet u misschien denken dat ik hier de ongedwongen Europese meid ben onder preutse Amerikaansen, maar soms is het omgekeerd. Enkele jaren geleden was ik door een New Yorkse fotografe uitgenodigd in een villa aan zee voor een women only-etentje. De mij onbekende dames waren zich aan tafel al aan het verheugen over hun massage die ze de volgende dag in de tuin gingen krijgen. “Neem er ook een,” zei mijn vriendin, “hij is heel goed.” “Maar niet zo goed als die in San Francisco”, giechelde een vrouw. De rest van het gezelschap gierde. Toen ze waren bedaard, legden ze me uit dat de masseur van San Francisco zo bedreven is dat hij al zijn vrouwelijke klanten bloedgeil op de tafel achterlaat. “Komt daar soms wat van?” vroeg ik. “Nee,” zegden ze, “het is zijn manier om je te doen terugkomen.”

En heb ik me de volgende dag in de zon laten masseren door de knappe, gebruinde jongen achter een in de bries wapperende lap Indische stof? Het antwoord is nee. Als ik een professionele massage wil, dan zeg ik zoals mijn heteroseksuele mannelijke vrienden: geef mij maar een vrouw. Ik heb me maar één keer door een man onder handen laten nemen. Hij was nog geen tien minuten bezig of ik voelde zijn zweetdruppels al op mijn huid vallen. Ik ben meteen opgestapt.

Jacqueline Goossens

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content