Hij werd berucht als provocerend Calvin Klein-model : Marky Mark. Sindsdien timmert hij aan een carrière als rapper en acteur, nu onder eigen naam : Wahlberg. Zijn eerste hoofdrol is die van de jonge psychopaat in ?Fear?.

Patrick Duynslaegher

Zijn welgeschapen lijf werd uitvergroot op elk bushokje in Amerika. Als model voor een controversiële onderbroekencampagne van Calvin Klein werd Marky Mark (24) op slag beroemd, een icoon van de cultus van het volmaakt gespierde lichaam. Niet meteen een gedroomd rolmodel voor conservatief Amerika, want in een typische Calvin Klein-provocatie, tastte de jongen steevast in zijn kruis. Bovendien gingen verslaggevers ook in zijn troebele jeugd woelen, en dat leverde niet meteen een mooi plaatje op : op zijn 14de zou hij zwarte schoolkinderen geterroriseerd hebben, twee jaar later werd hij gearresteerd wegens diefstal en het toebrengen van slagen aan een Vietnamese man.

Volgens allerlei berichten bleek hij ook wat moeite te hebben met de plotselinge roem : hij kwam in opspraak door zijn virulente antihomo-uitspraken, waardoor hij vooral het meest enthousiaste doelpubliek van de Calvin Klein-campagne voor het hoofd stootte. Ook een incident met Madonna (hij vergeleek haar met Beetlejuice) werd breed uitgesmeerd.

Maar de hanige Iers-Amerikaanse straatjongen wist zich te herpakken en vond in de rap en nu ook in de film een meer lucratieve uitlaatklep voor zijn rusteloze agressiviteit.

Zijn broer Donnie één van de succesvolle New Kids on the Block produceerde zijn eerste twee goedverkopende albums Music for the People en You Gotta Believe. Als rapper oogstte Mark redelijk succes en in Duitsland zelfs een cult-status. Inmiddels heeft hij zijn eigen productiemaatschappij waarmee hij jong talent promoot.

Sinds enkele jaren timmert hij onder zijn echte naam Mark Wahlberg ook aan een filmcarrière. Hij maakte zijn debuut als een kortgeknipte rekruut in de verfoeilijke komedie Renaissance Man van Penny Marshall en is dezer dagen in de Belgische bioscoop te zien als een middelbare-school-atleet en junkie in The Basketball Diaries, de verfilming van de Amerikaanse cultroman van Jim Carroll over heroïneverslaving van een verloren generatie katholieke Ierse adolescenten.

Zijn eerste hoofdrol vertolkt hij in Fear, een geobsedeerde thriller van James Foley over de duistere kantjes van eerste liefde. Hij is de James Dean-achtige jongen waar alle meisjes van dromen, maar waarvoor hun vaders doodsbang zijn. Wanneer zijn passie voor het tienermeisje Nicole ( Reese Witherspoon) door haar vader ( William Petersen) wordt gedwarsboomd, ontpopt hij zich tot het psychotische jongere broertje van Robert De Niro in Cape Fear.

Marky Mark’s agenda is kennelijk volgeboekt : binnenkort speelt hij een pornoster in Boogie Nights en is hij ook de ster in The Traveler, het regiedebuut van cameraman Jack Green. Er staat een project met Abel Ferrara op stapel.

Tijdens ons interview doet hij zijn slechte reputatie in ieder geval geen eer aan. Mark is een keurig, welgemanierd all-American-ventje dat ons op een privé-strand in Cannes te woord staat. Als een goed katholiek jongetje, gelooft hij zelfs in boetedoening.

?Ik heb inderdaad stommiteiten begaan en heb mijn frustraties op anderen uitgewerkt. Maar ik weet wie ik ben, wat ik heb doorgemaakt en wat ik geworden ben. Ik heb er nooit mee opgeschept dat ik in de gevangenis heb gezeten, maar anderzijds heb ik het ook nooit verstopt. Dat is nu allemaal achter de rug. Ik ben ermee gestopt omdat ik mijn toekomst niet wilde weggooien. Ik geef niemand de schuld behalve mezelf. Maar ik heb ook zelf besloten om ermee te kappen en ik hoop dat ik daarvoor respect krijg.?

Hoe kreeg je ?The Basketball Diaries? aangeboden ? Mark Wahlberg (ex Marky Mark) : Ik deed ongeveer 500 audities, voor iedereen die ook maar iets met de film te maken had. Ik smeekte om een rol in de film te mogen spelen, was zelfs bereid om de regisseur om te kopen. Ook al had ik het boek van Jim Carroll, die later een van de eerste blanke rappers werd, niet gelezen. Ik ontdekte het pas nadat ik het script al had doorgenomen. Een verbazend boek, de film is trouwens beduidend minder taai.

Waarom stonden ze zo weigerachtig om u de rol te geven ?

Ze dachten waarschijnlijk dat ik midden in een scène mijn jeans zou laten zakken om mijn onderbroek te laten zien, en dat wilden ze absoluut vermijden. De regisseur, Scott Kalvert, had al een aantal van mijn videoclips gemaakt. Hij wilde me wel voor de rol, maar alle anderen waren sceptisch. Wat ik best begrijp. In een film als deze is het van groot belang dat iedereen op dezelfde golflengte zit, dat het goed klikt tussen de acteurs, die tenslotte dit soort film dragen.

Ik had daar geen probleem mee. Ik ga ervan uit dat als je iets wilt krijgen, je dat ook moet verdienen. Ik moest nog bewijzen dat ik iets anders kon dan mijn designer-ondergoed showen.

Was je niet bang dat je het niet zou aankunnen als acteur ?

Nee, de kids uit die film wonen in mijn buurt. Het was niet ver van mijn bed. Het geweld van mijn personage, Mickey, begrijp ik maar al te goed. Ik probeerde me ook altijd op anderen af te reageren. Pas toen ik een ruwe montage van de film te zien kreeg, besefte ik hoezeer ik op Mickey geleek. Met dit verschil dat ik nooit dat soort type drugs heb gebruikt ik zat nooit aan de heroïne.

Ik heb wel veel geëxperimenteerd, en mag me gelukkig prijzen dat ik het allemaal gedaan heb voor mijn carrière echt van start ging, zoniet zat ik nu zwaar in de problemen.

Hoe sta je tegenover al die hype rond je persoon ?

De filmbizz is iets minder hectisch dan de muziekbizz. Ik laat die verheerlijking niet aan mijn hart komen. Op het eind van de dag ga ik nog altijd gewoon terug naar huis en plof ik in dezelfde oude zetel. Ik heb ook nog geen kast van een huis kunnen kopen, want iedereen met wie ik heb gewerkt is er ook met mijn geld vandoor.

Wat betekent stardom voor jou ?

Ik ben geen filmster. Harrison Ford is een filmster. Ik zie mezelf meer als iemand die van 9 tot 5 met iets bezig is en op een promotie hoopt.

Voor we je in enkele films zagen, was je vooral bekend door die Calvin Klein-campagne. Je zei dat je je daardoor geëxploiteerd voelde ?

Die hele campagne bestond voor mij uit niets meer dan een drie uur lange fotosessie en een drie uur lange commercial-sessie. Het succes was echter overweldigend. Voor mij had het niet veel zin om nog een tweede, derde en vierde campagne te doen. Ik was toen ook al bezig in de muziek, en ik vond dat mijn stem veel belangrijker was dan rondhuppelen in mijn ondergoed en alleen zeggen : ?Nothing comes between me and my Calvin?. Ik had toch wel een ander soort acteren op het oog.

Was het moeilijk om dat imago van je af te schudden ?

Het is altijd gevaarlijk als je plotseling bekend wordt met iets dat om een of andere reden een grote impact heeft. Telkens je Christopher Reeve ziet, denk je aan Superman. Toch maakte ik me daar niet echt zorgen over. Dat imago had ook zijn voordelen. Het bezorgde me afspraakjes met meisjes. Ik besef ook wel dat ik er niet helemaal uitzie als op die foto’s. Gefotografeerd door Herb Ritts oogt iedereen fantastisch.

Je ziet er ook niet slecht uit in ?Fear?.

Jaja, allemaal computer generated illusions (lacht). Ik heb lange tijd workouts gedaan, maar sinds Basketball Diaries, waarin ik 10 kilo moest afslanken, ben ik ermee gestopt. Ik wil niet constant bezig zijn met mijn lichamelijke conditie. Zolang mijn hart blijft kloppen, ben ik tevreden. In mijn meest recente film mocht ik er zelfs helemaal niet taai uitzien. In ?Traveler? speel ik de goede jongen die door iedereen minstens twee keer wordt afgerost. Een van de grappigste films die ik heb gedaan.

Ga je je nu volledig toespitsen op een filmcarrière ?

Ik weet het niet. Hangt er van af hoe het evolueert. De interessante filmprojecten zijn zo dun gezaaid. Als ik niet echt boeiende films kan doen, hou ik me liever met verschillende dingen tegelijk bezig. Vroeger was ik in paniek als ik niet voortdurend druk in de weer was. Nu zou ik best weken of maanden aan een stuk kunnen uitslapen.

Voor je filmcarrière koos je je echte naam, Mark Wahlberg, maar voor velen blijf je Marky Mark ?

Als mensen me blijven aanspreken als Marky Mark is dat hun zaak, als ze dat cool vinden, voor mij niet gelaten. Voor mijn films heb ik die naam laten varen omdat ik de mensen niet wil bedriegen. Ik wil niet dat ze 7 dollar neertellen om Marky Mark te zien en dan hun geld terug vragen. Want ze krijgen niet Marky Mark te zien, dat hoofdstuk is afgesloten. Het ideaal voor mij is Robert De Niro die zowel Taxi Driver kan doen als King of Comedy.

Ik heb nu twee studiofilms en twee onafhankelijke films achter de rug, maar voor mij maakt het niets uit. De mensen die de studiofilms maakten hadden ook nog controle, en ik geloofde telkens in het project.

Ik doe mijn volgende film met Abel Ferrara, een schitterend project : One Tough Cop, de Bo Dealer-story, het waargebeurd verhaal van een New-Yorkse politieofficier. Als kleine jongen groeide hij op met mafiajongens, maar in plaats van voor de misdaad te kiezen, werd hij een flik. Hij werd de meest onderscheiden cop in New York. Maar ondanks het feit dat hij zoveel grote klussen had geklaard, werd hij aan de dijk gezet. Het enige wat ik niet goed vind, is de titel, het lijkt wel een film voor Schwarzenegger. De sterkte van het personage is inwendig : zijn moed om tegen de stroom in te gaan.

Begrijp je zelf een woord van wat Ferrara vertelt ? Ik heb hem eens proberen te interviewen en kon er geen touw aan vastknopen.

Ik begrijp wat je bedoelt (begint een imitatie van de wartaal die Ferrara brabbelt, red.). Het gebeurt dat hij me belt en middenin het gesprek de hoorn neerlegt. Maar toch versta ik hem. Hij is tegenstrijdig, wil van geen compromissen weten, praat niet tegen de mensen met wie hij diplomatisch zou moeten zijn. Maar op zijn rare manier weet hij de boodschap over te brengen. Als hij iets zegt, beantwoordt hij meteen al je drie volgende vragen. Het is alsof hij je gedachten kan lezen, hij hoeft je zelfs niet aan te kijken. Ik hoop alleen dat hij me niet zo stom laat doen als Madonna in Snake Eyes, want dan breng ik hem om ! Maar hij vertrouwt me wel, ik mag de supervisie doen van de muziek.

Je reist blijkbaar met een hele entourage ?

Ik ben een eenzaat maar tegelijkertijd heb ik voortdurend behoefte aan mensen rondom mij. Het heeft te maken met mijn afkomst, wat ik heb doorgemaakt. De meeste jongens met wie ik opgroeide in Boston hadden geen toekomst, hoe slim ze ook waren. Ze verzeilden in misdaad en drugs. Een van hen stierf in zijn slaap, hij was dronken en gedrogeerd en stikte in zijn eigen kots. Een andere schoot zich per ongeluk in het been. In het ziekenhuis zeiden ze dat hij oké was, ze stuurden hem naar huis en dezelfde nacht overleed hij tengevolge van een bloedklonter. Vreselijk. Daarom probeer ik me zoveel mogelijk te omringen met mijn vrienden. De helft ervan reist met me mee, helpt met het schrijven van songs en het maken van mijn muziek.

Je broer uit New Kids on the Block speelt in de nieuwe film met Mel Gibson, ?Ransom?.

Er is geen competitie tussen ons. Hopelijk kunnen we in de nabije toekomst samen een film doen. We komen uit een gezin met 9 kinderen waarvan 6 jongens, ik ben de jongste. We zijn allemaal evenwaardig getalenteerd, al kan geen van mijn broers zo goed liegen als ik. En nu ik acteer, word ik er ook nog voor betaald !

Mijn vader is een grote filmfan. Hij vindt het reuze dat ik bij de film ben, een van de geweldigste zaken in zijn leven, buiten zijn kleinkinderen natuurlijk. Hij was verbaasd dat ik het maakte in dit wereldje. Mijn moeder was artistiek begaafd, deed opvoeringen in de kerk. Ik heb nooit in een van haar stukken gespeeld, maar speelde toneel op school. Ik nam geen zanglessen, veeleer schreeuw-lessen. Ik heb nooit leren acteren. Maar ik spendeerde weken met Penny Marshall en Danny De Vito en ik gaf mijn ogen de kost.

Zie je je personage in Fear echt als psychotisch, of is hij gewoon een jongen die zijn zin niet krijgt en daardoor uit de bol gaat ?

Je bent de eerste die mij die vraag zo stelt, en daar ben ik blij mee. Zelf durfde ik dit niet te zeggen, want dan verklaarden ze me voor gek. Enerzijds zou ik natuurlijk graag mijn personage door dik en dun verdedigen, en zeggen dat hij alleen wat verkeerd begrepen wordt. Dat indien de vader van het meisje niet zo’n stommeling was, hij geen enkel probleem zou hebben. Hij houdt oprecht van dat meisje, wil bij haar zijn, en de vader steekt stokken in de wielen. Maar anderzijds verkrachtte hij een andere vrouw, is hij een geweldenaar, kan hij zijn nederlaag niet verkroppen. Ik moet dus toch toegeven dat hij problemen heeft. Hij heeft niet het recht te doen wat hij doet, op het eind krijgt hij zijn verdiende loon.

Heeft je moeder Fear al gezien ?

Ja, de scène op de achtbaan kon ze echt niet appreciëren. Hetzelfde voor de seksscènes in The Basketball Diaries, hoezeer ik haar ook aan het verstand probeer te brengen dat het maar een film is. Ze geloofde me ook niet toen ik haar vertelde dat het in Fear niet mijn hand is die tijdens een ritje op de achtbaan tussen de benen van het meisje gaat en haar tot een orgasme brengt. Deze inserts werden in de studio door de second unit gedraaid en er bij de montage ingelast. Ik had er zelfs geen flauw idee van dat die scène eraan toegevoegd zou worden. Maar mijn moeder geloofde me weer niet.

Zin om ook te regisseren ?

Hangt ervan af. Ik heb duizenden verhalen te vertellen. Ik beschouw mezelf als iemand die verhaaltjes vertelt, via mijn muziek, via mijn leugens (lachje).

Ik heb nog nooit iemand gespeeld die ik zou willen zijn. Ik zou zeker David niet willen zijn uit Fear, Mickey uit Basketball, of de boerenkinkel uit Renaissance Man. De glamour-rol van de rijke jongen heb ik nog niet gespeeld.

Nu beleef je toch zelf de droom van veel jongelui ?

Voor de buitenstaander ziet het er altijd veel mooier uit. Telkens ik iemand ontmoet, probeer ik te achterhalen of ik niet liever in zijn schoenen zou staan. Ik heb niet te klagen, maar het heeft wat mij betreft niets met glamour te maken. Anderzijds besef ik wel dat weinigen de kans krijgen om op zo’n jonge leeftijd al op een of andere manier succes te oogsten.

Zoals alles in het leven heeft mijn beroep zijn ups en downs. Een van de voordelen is dat je een nightclub kan binnenstappen zonder te moeten aanschuiven. Maar wie wil er nu naar een nightclub ? Ik ga liever naar een countryclub om golf te spelen.

?Fear? wordt vertoond op het Filmfestival van Gent op 17 oktober om 20 u. en op 19 oktober om 17 u., telkens in Decascoop.

Mark Wahlberg en Reese Witherspoon in Fear : wanneer hun liefde gedwarsboomd wordt, barst de hel los.